Someone POV
Unang araw palang ni Zein sa Unibersidad na yon ay nanghihinayang na ako sa mga mangyayari sakanya, kinakabahan ako sa mga bagay na maari nyang malaman binaling ko ang atensiyon ko sa trabaho at nang makauwi ako ng maaga.
Pagdating ni Zein ay makikita ko sakanyang mga mata ang kanyang mga nasaksihan . Pagkatapos kumain ni Zein ay pasimple akong pumunta sa budega . Matutulog na yon sa pag kakaalam ko dahil pagod na pagod sa mga nangyari.
"Kamusta ang unang araw ng prinsesa sa Unibersidad ng kanyang ama?- "
"Maayos naman po mahal na pinuno"-sagot ko
Nang biglang may nahulog na isang bagay sa tabi ng pintuan,sinilip ko ito ngunit pinigilan ako ng pinuno
"Hayaan mong masaksihan nya ang pagkatao ng prinsesa sa araw na ito,upang mapaghandaan nya ang kanyang sarili sa paparating na delubyo,inuutusan kitang tulungan sya upang malaman nya ang bawat bagay na kanyang masasaksihan"- siya
"Masusunod mahal na pinuno" Tamo ko
Kinakabahan ako sa mga pangyayari at sa susunod na mangyayari,dahil malaki ang magaganap na delubyong masasaksihan ni Zein at dapat nyang malaman ang tunay nyang pagkatao sa mabilisang panahon bago pa man ang pagsalakay ng mga demonyo.
Zein POV
(My first week sa University as usual ganun parin ang mga nangyayari)
8:00 am Rrriiiiiinggggggg!!!Riiiingggggggggggggggg!!!!!
Bumangon ako sa aking kama na tila walang pinagbago sa aking panaginip at sa mga nangyari this past few days.
Bumaba nalang ako para kumain.
Goodmorning mom!I kissed her
Goodmorning too baby-Padagdag niya
So kumain na ako as usual may cheesecake coz its my favourite
After ko kumain ay naligo nakooooo
While having my shower diko maiwasang isipin ang mga pangyayaring nasaksihan ko sa gabing iyon. Sino ang taong nag uusap?Sino ang prinsesang yon ?Sino si pinuno?
Pagkatapos ko naligo ay dumeretso nako sa dressing room . I wore black pants, white sando with denim jacket and leather shoes I also wore accessories like bracelets and necklaces. Blablablaaaaa
Nakarating nako sa school naglalakad mag isa . Ordinaryong araw may mga estudyanteng naglalakad dumaan ako sa isang pathway na animoy wala masyadong tao na naglalakad. At sa kalagitnaan ng daan may napapansin akong sumusunod saaking misteryosong tao . Pinapatuloy ko lang ang aking paglalakad ng biglang bumibilis ang galaw ng sumusunod saakin. Naka hoodie sya ng maitim at halatang dimo makikilala dahil sa kanyang suot . Binilisan ko ang pagtakbo hingal na hingal nang biglang may humila saakin sa isang silid. Sinara nya ang pinto upang hindi kami mapansin ng naghahabol saakin. Isang lalaki ang nagligtas sakin sa pangyayaring iyon?Bakit niya ako tinulungan?
Why are you looking at b*tch!?- Aniya. At bigla nya akong tinulak kadahilanan ng pag upo ko sa sahig
Who are you?- I asked
"Next time on that kind of situation,reveal your powers to that fcking person okay?Di ka naman siguro pinapasok sa Unibersidad na ito kung wala kang kapangyahiran" -padagdag nya
Hundreds of questions came up on my mind about what the guy told me,especially sa kapangyarihan na salitang binitawan nya saakin,sobrang naguguluhan na ako,bigla nalang ako tumayo at pumunta sa library coz wala ung prof namin kaya we're free to do everything. Let's go back to that guy habang nag lalakad ako I appreciate what he did to me,he saved me from that stranger who mean to kill me or what. I saw his face,he's definitely handsome,his eyes lips are perfect for me *-* . Who is that man?Why did he saved me?
So ayun nakarating nako sa library,tong library na to hinding hindi ka makakapasok kung wala kang ID . Oh dibaa hightech tong University namin pero maraming nakatagong kababalaghan HAHAHA magulo talaga. The librarian noticed my scar in my collar
"That scar,san mo nakuha ang scar na yan?!" -librarian asked
"I got this scar when mom gaved me birth,mahirap daw ako ilabas kaya nadaplisan ng burse ang collar at at kadahilanan ito ng pagkasugat"- sagot ko
"Mag ingat ka palagi iha ikaw lang ang makakaalam ng mga mangyayari sa kasalukuyan mo ikaw lang ang maaaring makakapag pigil neto"-Padagdag nya
At mas sobrang naguluhan na naman ako sa mga pangyayari lalo sa sinabi ng librarian.
End of Chapter 5
