Medya; Poyraz Atahan ( Hatırlamayanlar için:)
Keyifli okumalar💜
Aras'a donuk ifademle bakıyordum. Şu an bu ortamdan yok olmak istiyordum.
Öyle soğuk bakıyordu ki, ürpermiştim.
Bir kaç saniye birbirimize bakarken bakışlarındaki duygusuzluğu hissettim. Bana bir yabancıymışım gibi bakıyordu.
Poyraz bana yaklaşıp kulağıma fısıldadı.
"Git ve bizi yanlış anladığını söyle, Hatta gerekirse seni zorla arabaya bindirdiğimi söyle"
Poyraza şaşkınlıkla baktım. Neden bana bu iyiliği yapıyordu? Ama asla benim yüzümden dayak yediğini görmek istemiyordum.
Poyraz'ın suratına gelen yumrukla ağzımdan bir çığlık çıkmıştı.
"Aras yapma!" O poyrazı döverken yardım istercesine çevreme baktım.
Köşede duran Mert ve Anıla baktım.
"Mert ayırın, lütfen" Mert bana olumsuz anlamda başını sallayıp beni kendine çekmişti.
Kafamı göğsüne bastırdım.
"Kanka neden böyle düşüncesiz davranıp biniyorsun? Böyle olacağını tahmin etmeliydin"
Aras Poyrazı bıraktıktan sonra bana dönüp bile bakmayıp okula girmişti.
Yağız, Mert ve Anıl onunla giderken tam Poyrazın yanına gideceğim sırada Poyraz yerinden kalkıp bana eliyle dur işareti yapmıştı.
"Aras'ın peşinden git" kararsız kalıp onun yüzünü incelediğimi görmüştü.
"Git, ben iyiyim" bileğimdeki fularımı kaşına bastırıp Arasların peşinden okula koşmuştum.
Nereye gittiklerini bilmiyordum. Sınıfa gitmezlerdi.
En sonunda adımlarımı kantine yönlendirdim.
Doğru tahmin etmiştim, oradaydı. Hepsi oturmuştu ve Arasın elleri yumruk halindeydi.
Ders başladığı için ortalıklarda kimse yoktu.
Yavaş adımlarla yanına yürüdüm.
"Aras?" Bakışlarını bana çevirince kırmızılaşmış gözlerini görmüştüm.
"Asya git, şu an sinirli" Mert beni fısıldar bir şekilde uyardığında başımı olumsuz anlamda salladım.
"Gitmiyorum. Aras bunları yapman gerekiyor muydu? Okula geliyordum yolda beni gördü ve durdu. Okula gittiğini, benide bırakabileceğini söyledi. Bende kabul ettim, başka hiç bir şey yok. Neden abartıyorsun sevgilim?"
"Ne abartması lan?! O benim düşmanım düşmanım, Sıradan biri değil. Düşmanın senin canını acıtmak için sana zarar vermez, Yakınındakine zarar verir! Yakınındakine ulaşıp ona sinsi bir şekilde zehrini koyar! Bak kızım; eğer benimleysen, benimsindir!" Bana söylediği hakaretler umrumda değildi. Ama gözleri bana bir yabancı gibi bakarken iyi hissetmek asla mümkün değildi.
Göz yaşlarımı sildim. Bana bakmayıp kantinden çıktığında yere çökmüştüm. Benim basit olarak gördüğüm bir şey Aras'a göre büyük bir hataydı.
"Sinirli şu an. Sonra konuşursunuz" Yağız'ın dediği şeyle daha çok ağlamaya başlamıştım. Yağız Aras'ın peşinden gidince Mert ve Anıl'da yanıma çökmüştü.
Anıl; " Kanka dediklerinde haklı,Poyraz Aras'ın düşmanı. Ve sen bunu bile bile çocukla gülüşüp onun arabasına biniyorsun. Aras'ın sevgilisi olmak zor bir şey ve bunu ilk defa sen başardın. O kolay kolay değer verip insanı takmaz."
Mert ise ;Yeter oğlum olan oldu. Kızın üstüne gitmeyin" demişti.
Ama benim tek yaptığım şey yerimden kalkıp okuldan çıkmam olmuştu. Arkamdan koşmuşlardı ama taksiye binmiştim. Yolda dışarıyı izlerken Arasla eskisi gibi olup olamayacağımızı düşünüyordum.
