ျဖစ္ပ်က္သြားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သားၾကား မ်က္ႏွာပူစရာေတြ ျဖစ္သြားေပမယ့္ ၾကာ႐ွည္မခံလိုက္ေပ။
ႏွစ္ေယာက္သား ေနထြက္တာကို အေတာ္ၾကာၾကည့္ၿပီးမွသာ ဟိုတည္ဆီျပန္လာျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။
ႏွစ္ေယာက္တြဲဝင္လာသည္ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ယြီပင္းက စူးစမ္းသလို ၾကည့္ေနေပမယ့္ ေဒၚေလး ပင္းပင္းရဲ႕ မနက္စာစားလို႔ရၿပီ ဆိုတဲ့ စကားသံေၾကာင့္ သူ ကိုယ္လက္သန္႔စင္မည္ဟု အေၾကာင္းျပကာ အေပၚထပ္သို႔ တက္လာခဲ့လိုက္မိသည္။
"မင္းႀကိဳက္မယ္ထင္လို႔ ပူတင္းလုပ္ေပးထားတယ္တဲ့ ေဒၚေလးပင္းပင္းက"
မိသားစုလိုမ်ိဳး Styleေၾကာင့္ပဲ ဒီလို ဝန္ေဆာင္မႉမ်ိဳးေပးတာလား? ဒါမွမဟုတ္ သူတစ္ေယာက္တည္းကပဲ ရေနသည့္ ဝန္ေဆာင္မႈမ်ိဳးလား။
"ယြီပင္း မင္းလည္း တစ္ခါတည္း ဝင္ၿပီး မနက္စာစားလိုက္ပါလား"
Coffee ခြက္ လာခ်ေပးသည့္ ယြီပင္းကို ေမးလိုက္သည့္စကား
"ရတယ္ သခင္ေလး က်ေနာ္ ေစာေစာေလးက ပူတင္းျမည္းထားလို႔ပါ"
သူပဲ စိတ္ထင္ေနသည္လား မေျပာတတ္။ သူတို႔ျပန္လာကတည္းက ယြီပင္းဆိုသည့္ ေကာင္ေလးရဲ႕ အျပဳအမူ အေျပာအဆိုေတြက တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနေလသည္။
ဘာေတြပါလိမ့္?
အေ႐ွ႕က လူသားကေတာ့ သူေတြးသည့္အတိုင္း ေတြးေနပံုပင္မရ။ သူေမးစရာ႐ွိတာ ေမးၿပီးသည္ႏွင့္ ပူတင္းပန္းကန္ကိုသာ အာရံုစိုက္ထားပံုရသည္။ ဇြန္းတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနေလရဲ႕။
ေတြးလက္စကို ျပန္႐ုတ္သိမ္းကာ မနက္စာ စစားဖို႔ျပင္ရသည္။
ေကာင္းလိုက္တဲ့ ပူတင္း။
ခ်ိဳသည့္ဘက္ကိုလည္းမေရာက္ ဆိမ့္သည့္အရသာလည္းမဟုတ္သည့္ ပူတင္းပူပူေလးမွာ အေတာ္ပင္ စားေကာင္းလွသည္။ စားေကာင္းေကာင္းႏွင့္ အားလံုးကုန္သည္အထိ စားပစ္လိုက္မိသည္။
စားလက္စကို လက္စသတ္ၿပီး ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေ႐ွ႕ကလူက ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း သူ႔ကို ၾကည့္ေနပံုရသည္။
YOU ARE READING
Uncover
Fanfictionအခ်စ္... ခင္ဗ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ေမာင္က အရာအားလံုးနဲ႔ သက္ဆိုင္ခ်င္တာမ်ိဳး။ Unicode အချစ်... ခင်ဗျားနဲ့ ပတ်သက်ရင် မောင်က အရာအားလုံးနဲ့ သက်ဆိုင်ချင်တာမျိုး။
