Gece bir dürtükleme ile uyandım.
"Yağmur?"
"Hülya teyze..." yarı uykulu konuşuyordum.
"Sana bir şey sormak istiyorum Yağmur."
Doğruldum. Parmaklarımla göz kapaklarımı açmaya çalıştım.
"Yusuf hâlâ devam ediyor mu?"
"Neye devam..." esnemekten konuşamıyordum "...ediyor mu?"
"Çevresindekilere. O biraz..."
"Zorba!" bunu biraz sertçe söylemiştim. Yüzü karanlıkta pek ayırt edilemiyordum ama başını eydiğini anlamıştım.
"Evet... Anlaşılan hiç değişmemiş. Ben... Biz kötü günle geçirdik ve Yusuf bu kötü günlerden çok etkilendi."
İkimizde susmuştuk. Yatağımın yanında duran Hayal ile ortak kullandığım masadan içi su dolu olan şişemi aldım. Tahminen yarısına kadar içtim. Hülya teyzem devam etti:
"Kusura bakma kızım, seni de uykundan ettim ama içim içimi yiyor. Kaç gündür soracağım ama..."
"Önemli değil annem. Sen takma kafana! Bence Yusuf bir gün düzelecek. Hatta biliyor musun biraz düzeldi bile!?"
Sarıldık.
"Onu bence sen yola getirebilirsin."
"O nasıl olacakmış?"
"Bilmem. İçime doğdu." biraz durdu ve devam etti:
"Yağmur, Yusuf sana emanet."
"Bana mı? Bu kurta kuzu emanet etmek gibi bir şey!"
"Belkide." dedi tekrar sarıldı ve gitti.
O gider gitmez tekrar yatıp uyudum.
Sabah uyanınca aklımda bu konuşmalar canlandı. Rüya mıydı gerçek mi?
Masada duran şişeme baktım. Yarısı boştu. Yani gerçekti! O halde biz Yusuf ile neyin anlaşmasını yaptık ki? Zaten annesi biliyor! Beni bu düşüncelerden uzaklaştıran telefonumun bildirim sesi oldu:
RAYDAN ÇIKANLAR
YedekBeynim, Berencikim kişisini gruba ekledi.
Berencikim: Helloooo!
Hiro'mmm: Vayy! Beren ekibe hoş geldin!
Berencikim: Yaratıcı bir grup ismi!
Kim buldu?
YedekBeynim: Tahmin et?
'Tahmin tavuk :D
Hiro'mmm: OFFF!
YedekBeynim kişisi gruptan ayrıldı.
Hiro'mmm kişisi gruptan ayrıldı.
Berencikim kişisi gruptan ayrıldı.
'Haydaaa! :D
Berencikim kişisini gruba eklediniz.
Hiro'mmm kişisini gruba eklediniz.
YedekBeynim kişisini gruba eklediniz.
Hiro'mmm: Bir daha espiri
yapmaman dileğiyle...
Berencikim: AMİN.
YedekBeynim: AMİNNNNN !!!
'Amin :)
***
Hayal ile kahvaltı edip çıktık. Önce Hayal gitti. Sonra ben bindim otobüse ve düşündüm.
Okula geldiğim ilk gün Yusuf ve Pelin'e diklendiğimde herkesin bakışları üzerimdeydi. Sonra alıştılar bana, ya da ben onlara alıştım. Ne farkeder! Yine aynısı olur diye düşünmüştüm ama öyle olmadı. Bir aydan fazla oldu belkide ama hâlâ gözler üzerimdeydi. Bu biraz beni rahatsız ediyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAĞMUR KRALİÇESİ
Novela Juvenil... Telefonum çaldı. Arayana bakmadan kulağıma götürdüm: "Hey, karanlık! Sanırım görüntülü arama olduğunun farkında değilsin bücür!" Bücür mü? "Yusuf!" Kafamı gömdüğüm yastıktan kaldırıp telefonun ekranına baktım. Görüntülü arama değildi. "İnandın...
