A/N: Dedicated po ito sakanya. :> Read her story! Asa may external link siya. Magaling na writer yan, medyo may pagka GM nga lang ang utak haha dejks! Ayan na po ang Chapter 5 like i promise 150+ reads, thank you for your support! Sana po magustuhan niyo ang UD na toh. Kasi i think 1UD per week na lang ako kasi tapos na ang bakasyon, and babaguhin ko ang user ko, so 24hrs akong di makakapag-open ng Acc. di bale, babawi ako! d^.^b
__________________________
Chapter 5:
Claud’s POV:
Sh8t, asan na ako? Masyado akong nadala sa kakaiyak ko. Lumabas ako ng sasakyan at nakita ko ang isang park na pamilyar saakin. Eto ang park na kung san ako naglalaro nung bata pa ako. How I miss this place. It brings back memories. Nagpatungo ako sa may swing, at naglaro ng kunti dun. Hindi ko na napigilan ang mga luha ko at sobrang umagos na. Halo halo ng masasakit kong nakaraan at ang nangyari pa kanina sa party. Napakasakit kasi na malaman kong ang mga magulang ko pa ang sisira sa buhay ko. Patuloy lang akong umiyak ng may biglang nagsalita.
“Uhhm, miss? Bat ka umiiyak?” tanong ng isang lalaking bigla nalang sumulpot.
“Wala ka ng pake, dun ka na nga!” sagot ko sakanya ng may pagalit na tono.
“Eeeh miss, madilim na kasi oh, baka kung mapano ka pa.” sagot niya sakin na para bang he cares for me. Katulad lang siya ng mga taong na meet ko. Mga Plastik.
“You know what? Stop acting like you care even though you don’t!” sabi ko sakanya ng may mataas na boses which is kunting kinagulat niya.
“Sorry miss, di kita pwedeng iwan mag-isa dito especially na nag-iisa ka lang” sagot niya saakin. Aba, ano ko siya? Body guard?! Feeling siya masyado!
“Pakielam mo ba hah? FYI We just met! Wag ka ngang FC!” sagot ko.
“Miss hindi ako FC, sadyang ayaw ko lang may mangyaring masama sayo, kahit alam kong may magagawa ako” sagot niya saakin ng may kunting ngiti. Sh8t! Ang gwapo niya pala! Pero sabagay may point siya. Ayokong mahalay noh. I’m too Young!
“E-ewan ko sayo! Bahala ka diyan!” medyo nauutal kong sagot sakanya. I admit, talo ako.
After ng usapan este sagutan namin kanina, a complete silence ensued. Walang umiimik, ang tanging naririnig ko lang ay ang mga pag-sway ng mga puno dahil sa hangin, at ang duyan na medyo nag”cre-creek”. Tinignan ko ang relo ko, nakalipas nan g 40mins wala paren umiimik. Hindi na ako umiyak, nakapagisip isip nalang ako. Somehow, ung katahimikan ay nakatulong saakin para makapag-isip. Magpapaalam na sana ako ng bigla siyang nagsalita.
“Uhhm miss, ako nga pala si Renz. Pede ko ba malaman ang name mo?” sabi niya saakin. Halatang nag-t-try siyang magopen up ng conversation.
“Ah, I’m Claudette, you can call me Claud for short, that’s what everyone calls me.” Pagpapakilala ko sa sarili ko.
“Ah, nice meeting you. Can I call you Audette? Para naman if ever we were to meet again pag tinawag kita nun, you’ll know its me.” Sabi niya sakin. Wow? Talagang kailngan naiiba siya noh? Haay nako nevermind.
“Uh-uhm sure. Well its not like we’re gonna meet again. Nice to meet you nga pala.” Sagot ko sakanya at inabot ang aking kamay para mag-shake hands kami. Inaot din naman niya ang kamay niya.
“Sorry kung nagambala kita sa pag-eemote mo kanina hah? Hindi kasi talaga makakaya ng konsensya ko kung may mangyaring masama sayo kahit alam kong may magagawa ako.” Pagpapaliwanag niya saakin.
BINABASA MO ANG
Every BITCH has a Story (ONGOING)
Fiksi Remaja"Isang BITCH. That's who I am, well not the typical bitch na matatagpuan niyo sa Quiapo o kaya susulpot sa SM at makikigulo. I'm a Classy Bitch baby. Well hindi naman talaga ako ganto. Pero kapag nasaktan ka. Something inside you will urge yourself...
