Eve gelene kadar nasıl bu boktan beladan kurtulacağımı düşündüm. Hiç bişey bulamıyordum. Herşeyin sonu Veysele varıyordu. Söylemeli miydim yoksa susmalı mı bende bilmiyordum. Siz olsaydınız ne yapardınız? Eminim şuan git Ardadan önce anlat diyosunuz.
Bu olanlar hepsi babam gittikten sonra oldu. Tek suçlu oydu. Kendini,parayı tek düşünen, bencilin teki bi adamın yüzünden biz niye üzülüyorduk... Eve varır varmaz annemin yanına gittim. Koltukta oturmuş öylece duvarı izliyordu. " Anne ben geldim. Ne yapıyorsun, kahvaltı yaptın mı? " sorduğum tüm sorular cevapsız kalmıştı. Annem hareketsizce oturmaya devam ediyordu." Anne benii korkutuyorsun. Neyin var,noldu?". Bana doğru dönüp " Baban aradı. Pişmanmış, yaptığı herşey için pişmanmış. Okadar basit zaten pişman olacak bende affedicem. Ohh ne güzel. Nasıl bukadar rahat olabiliyor kızım. Anlamıyorum niye böyle oldu niye kızım ben annemin kaderini niye yaşadım. Babamda böyle yapmıştı biliyormusun kızım bende aynı şeyleri yaşadım. Hem dedende çektim acısını hem babanda." deyip derin bir nefes aldı. Bende sadece sulu gözlerimle annemi dinliyordum. O an kapı çaldı. Yavaş yavaş ayağa kalkıp kapıyı açmak için yürümeye başladım. Kapıyı açtığımda kendimi zor tutmuştum. " Ne arıyorsun burda nasıl buldun evimi." dedim gözlerimi kolumla silip sertce burnumu çekerek. Gelen ardaydı. Onca şeyle uğraşırken bide bu pislik çıkmıştı. " Seni takip ettim dee, noldu niye ağladın ceren." dedi. Okadar doluydum ki boğazım düğümlenmişti adeta. " Yok bişey defol git burdan senle uğraşamam unut dünü anladın mı? Öyle bi bok yemedik. Unutt." deyip kapıyı suratına tam kapatacakken veyselin ceren diye seslenişini duydum. Kapıyı geri açıp telaşlı gözlerle ardaya baktım. Sakin ol bakışı atıp "Ooo amcaoğlu bitti mi işin bende ceren telefonunu unutmuş bizim evde onu vermeye gelmiştim. " dedi bir kaç kez kekeleyerek. Veysel yavaş adımlarla bize doğru geldi. "Bitti işim. Ee ben sana cerenin yanına gideceğimi söylemiştim bana verseydin getirirdim." dedi yanımıza gelmişti. Arda bana baktı, ne diyeceğini bilmiyordu. Hemen atladım "Şey aşkım, ben çağırdım. Dün için bi teşekkür edeyim dedim hem senin geleceğini söylediği zaman Arda da gelsin beraber oturup kahve içeriz dedim." o an aklıma ilk gelen ne varsa söylemiştim. Okadar kötü hissetmiştim ki, resmen oo çok sevdiğim adama yalan atıyordum. "Ee kapıda kaldınız hadi içeri gelin."
Annemde kapıya doğru gelip "Hosgeldiniz çocuklar. Kızım ben yukardayım uzanıcam biraz keyfinize bakın siz.". Veysel direk salona geçti. Ardanın kolundan tutup veyselin bakıp bakmadığını kontrol edip "Senin yüzünden veysele yalan attım. Hadi beni geç sen onun kuzenisin bee alçak, ne iğrenç bi insansın sen yaa." sinirden gözlerim dolmuştu. Mal gibi sırıtıp, sanki hiç bişey olmamış gibi veyselin yanına gidip oturdu. Veysel kucağını gösterip "Gülüm hadi gel otur, sonra beraber yaparız kahveyi." Veyselin tam önünde durdum, beni kendine çekip öpmeye başladı. Gözlerimi açıp Ardaya baktım sinirli bi şekilde bizi izliyordu. Telefonu açıp bana o gece çekilmiş bir fotoğrafı gösterdi. Öpüşürken fotoğraf çekmişti aptal şey. Açık açık beni tehdit ediyordu. Aniden geri çekildim,ayağa kalktım. Üstümü düzeltip " Ben kahveleri yapıyım." deyip hızla mutfağa gittim. Mutfak kapısını kapattım. Yere çömelip ağlamaya başladım. Elimle ağzımı sıkı sıkı kapatmıştım. Herşeyi anlatmam lazımdı veysele. Böyle devam edemezdi, yüzüne bile bakamıyordum. Mutfak kapısı tıklandı. Gözlerimi silip kapının arkasından çekildim. "Birtanem,papatyam niye ağladın sen, bir şey mi oldu" veysel baş parmaklarıyla gözlerimi siliyordu. Tam zamanıydı. Hem isteyerek yapmamıştım, sarhoştum. Tek korkum Ardanın başka türlü anlatıp veyseli inandırmasıydı. " Ceren bişey söylicek misin? Noldu aşkım?" Kafamı kaldırıp gözlerine baktım. "Veysel ben çok kötü bişey yaptım. Ama yemin ederim isteyerek değil bilinçsizce yapılmış bi hata. Asla sana ihanet etmem biliyorsun dimi biliyorsun." hıçkırmaktan kelimeler anlaşılır çıkmıyordu. "Biliyorum da ne yapmış olabilirsin ki aşkım. Bensiz hamburger mi yedin yoksa ?" dedi işaret parmağını sallayarak. "Bunun için mı ağladın ya kıyamam sana gülüm ye sanki nolacak. Senin sinirlerin bozulmuş. Hadi sen git içeri ben kahveleri yaparım. " dedi. O böyle güzel şeyler düşünürken, benden bilinçsizce bile olsa beklediği hata buyken ben ona nasıl sarhoşken kuzenini öptüm derim. Çaresizce salona gittim. Koltuğun köşesine oturup derin bir nefes aldım. Arda beni seyrediyordu. Kafamı ona doğru çevirip "Allahın belası 2 gün olmadı lan. Sıçtın hayatıma. Söyleyemedim veysele. Seni düşündüğüm için falan değil, umrumda değilsin sen anladın mı? Resmen veyselden uzaklaşayım diye beni tehdit ediyorsun. Aşağılık ne duruyorsun hala kalk defol evimden,hayatımdan. Karşıma çıkma hic düşünmem öldürürüm seni, öldürürüm." dişlerimi sıkmaktan neredeyse kırılacaktılar. " Nereye kadar saklayacaksın ceren. Elbet bir gün biricik kuzenim bu fotoğrafları görecek, ozaman aramızda hiç bir engel kalmayacak. Kendi ayaklarınla bana geleceksin. Ben şimdiye kadar ne istediysem elde ettim. Sende benim olacaksın. Şimdi gidiyorum bal dudaklım sabırla o günü beklicem.'- bana doğru gelip-' Hoşçakal bebeğim. " göz kırpıp evden çıktı. Sonunda gitmişti. Şizofren mı ne salak neymiş ben onun olacakmışım, kendi ayaklarımla ona gidecekmişim falan. Veysel elinde kahvelerle salona geldi. "Az önce kapı sesi duydum. Arda nerde?"dedi. Sessiz bi şekilde "Cehennemin dibinde"deyip "Bilmiyorum hayatım. Bi telefon geldi. Işim çıktı size iyi eğlenceler deyip gitti."
" Allah allah insan bi gelip söyler gittiğini. Neyse aşkım ben ona sonra sorarım."
**Saatler sonra
Veysel akşam yemeğine bizde kalmıştı. Annem odasında yemişti yemeğini, benle veyselde salonda yemiştik. Yemekten sonra çerezimizi falan hazırlayıp güzel bir film açmıştık. Koltukta yan yana uzanmış filmimizi izlerken veysele gizli bir numaradan mesaj geldi. Veysel doğrulup "Kim be bu gizli numaradan mesaj atmış." Kafamı öne doğru eğip ne yazdığını okumaya çalışıyordum. "Kimmis veysel ?" Veysel hala mesaja bakıyordu. Elimi veyselin sırtına koydum. "Veysel noldu ne yazmışlar."dedim sinirli ses tonuyla. Telefonu bana doğru uzatıp "Al bak ne yazmışlar." Telefonu bana doğru uzatıp ayağa kalktı. Mesajda;
Bilinmeyen
Ceren senden hiç bir şey gizlemez dimi? Yazık, yazıkkk. Gerçekleri öğrendiğinde tek üzülen sen olacaksın veysel.
Mesajı okur okumaz veysele baktım. Sertçe yutkundum.
Veysel bana doğru dönüp
"Bu ne demek oluyor ceren. Benden bişey mı gizliyorsun?" ...
