2. Mektup 2. Sesleniş

199 61 54
                                    

Bundan sonra yazacaklarım size gerçekdışı veya aldatmaca gibi gelecektir. Hatta komik de bulabilirsiniz. Nitekim henüz bu düzeyde bir teknolojiye sahip değilsiniz. Bu yüzden aklınızın alması zorlu olacaktır. Ben yine de her yönüyle anlatmakta kararlıyım.

Daha doğru anlamanız için söylüyorum: Ben henüz dünyanıza gelmemiş ileri kuşak bir torununuzum. Siz ne yazık ki çok önceleri öldünüz ve hatta toprakta çürüyüp yok oldunuz. Üzülmeyin! Bu insan olmamızın bir sonucu ve bir gereği. Bugün ise, biz insanlar çok daha acı bir biçimde, toprağı bile hakedemiyoruz .

Çok kirlettik ve çok kirlendik! Sizin henüz tanımadığınız öfkeli varlıklar, bizi krematoryumlara sokup yakmaktalar. Ben ise ender olarak bulunan bir ağaç kovuğuna saklanarak hala yaşayabilmekte ve size bunları yazıp uyarabilmekteyim.
Beni dinleyin!

Önümde bir krematoryum var. Korkarak da olsa başımı çıkardığım zaman tüm dehşetiyle gözümün önünde yükseliyor. Gri kocaman bir bina. Önünde sıraya dizilmiş yakılmayı bekleyen insanlar... Üzerinde yükselen dumanlar günlerdir hiç durmadı. Kapısında kocaman yazılarla: "Kirli insanlık krematoryumlarda yakılmalı. Böylesi çok daha temiz." yazıyor. Ne yazık ki bu öfkeli varlıklara hiç bir güç yetiremedik. Çünkü insanlığın kirleriyle beslendiler!

KREMATORYUMDAN MEKTUPLARHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin