KREMATORYUMDAN MEKTUPLAR

3. Mektup (Öfkeli Varlıklar)

Aqrabuamelu
Aqrabuamelu
Aqrabuamelu.

Ne zaman ve nasıl ortaya çıktılar bilmiyoruz. Aslında bunun çok da bir önemi yok. Ancak insanlığın kötülükleri ve kirleriyle beslendiği söyleniyor. Yani bir bakıma bizlerin eseri. Bu yüzden oldukça güçlenmişler. Elimizdeki hiçbir teknoloji, onları yenmemize yaramadı. Herkesi toplayıp, krematoryumlarda yakıyorlar. İnsanlar buna boyun eğip sırasını bekliyor. Boyun eğmeyenlere karşı çok öfkeliler. Öfkeyle yaptıkları işkenceleri gözlerimle gördüm. Dayanılacak gibi değil. Bunu bilenler usulca daha acısız bir ölüm için yakılmayı bekliyor.

Aqrabuamelular daha önceleri biz insanlarla birlikte yaşamış ve iletişime geçmişlerdi. En azından son zamanlara dek birlikte yaşıyorduk. Hatta daha sonra anlatacağım bir arkadaşım bile vardı. Yani önceleri daha uysal ve zararsız varlıklardı. İnsanları, yaptıkları kötülükler hakkında uyarır, yapmamaları gerektiğini öğütlerlerdi. Temasımız az olsa da birlikte yaşamaya alışmıştık. Onlar ormanlarda yaşarlardı. Bizden biraz uzaktalardı. Ancak bizler gün gün ormanları tükettik ve biz tükettikçe onlar daha da uzaklaştılar. Tabii yaşam alanları gittikçe küçülüyordu.

Bunlar olurken aqrabuamelular büyüyüp gelişmeye ve güçlenmeye başladılar. Daha önceleri boyutları köpeklerinki kadarken; şimdi nesli tükenmiş olan fillere benzediler. Kocaman olmuşlardı. Fil kadar. Derileri sertleşmiş, koyulaşmıştı. Bu haliyle bir demir yığınına benziyordu. Korkunç bir görüntü. Her bir bacağında koca ve sivri tırnakları vardı. En güçlü silahları bu tırnaklarıydı. Öfkelendikleri zaman tırnaklarıyla insanları yaralar ve yaralarına siyah irine benzeyen salgılarını sürerek acılarını katlarlardı. Bu acı dayanılacak gibi değil. İnanın bundan daha korkunç bir şey görmedim. Üzerinden 10 kez güneş doğdu ama sevgilimin çığlıkları hala beynimde zonkluyor.

Sonraki mektubumda aqrabuameluların bir çizimini size göndereceğim. Sanırım daha iyi anlarsınız.