The Fatal Love Of Zamarrah

Chapter 15

"Nakuwento sakin ni Ken na si ikong daw nakita mo kagabi," Justin said.

"Yep. I kinda wished na ikaw na lang sana 'yon."

Yumuko lang si Justin. Halatang nanghihinayang din sya na hindi sya ang lunas sa sumpa sakin. But one thing is for sure, he might not be the cure to my curse, but he's the answer to my prayers.

I will do everything to protect my man, my baby bug.

Nalaman ko kay Justin na nauna na raw pala sina Ken at kuya Josh to see tatay Stell. Napangiti ako nung nalaman kong desidido na talagang makipag-ayos ang kapatid ko.

Nakakainggit.

Kilala at tanggap sya ng tatay namin.

Nahanap na nya yung lunas sa sumpa sa kanya.

Malapit na syang gumaling.

The only thing that cheers me up now despite of being hopeless is that I have Justin. I don't feel alone anymore.

"Sunod tayo sa kanila," pag-aaya ko kah Justin.

"Are you sure kaya mo na ulit s'yang harapin?" tanong nya sakin.

I do hesitate pero it might cheer my mood seeing my brother reconcile with my father.

So we went to the place after having breakfast. Humanga ako sa naabutan naming eksena.

A father hugging his son. A son back to his father's arms after many years. This is so precious.

I guess this is what love and forgiveness do. Sa loob ng sandaling panahon, nagkaayos din sila at sabay na nilalabanan ngayon ang sumpa.

Napalingon sila pareho sakin. Nakakahiyang kailangan pa nilang makitang umiiyak ako dahil sa halu-halong emosyon.

"Halika, samahan mo kami dito," my father said to me.

"Oo nga, Zam. Power hug 'to," pag-aaya rin ni Ken.

Umiling-iling lang ako dahil ayokong maging sobrang emosyonal. Ayokong makagulo sa moment nilang mag-ama.

"Sige na... anak," my father said.

Lalo akong napaiyak sa narinig ko. He called me anak. Hindi na ko nag-atubiling sumali sa yakapan nila.

Ken must've told him about me. And I'm so glad na tanggap na nya ko.

Hindi ko man nahanap ang lunas sa sumpa, nahanap ko naman ang pamilya ko.

Nagkuwentuhan pa kami after that. Andami kong nalaman tungkol sa mga magulang ko.

Bukod sa mahilig kami ni tatay sa strawberries, madalas din pala syang magtungo sa mga silid-aklatan noon. Nalaman ko ring namana ko pala kay mama Consta ang pagkahilig ko sa butterflies.

I aslo discovered na napaka-camera shy type pala ni mama. No wonder wala akong makitang pictures nya sa photo album ng pamilya Ajera.

Kamukha ko rin kaya s'ya? Sabi ni tatay, siguro raw kamukha ko si mama. That is kung aalisin ang makapal nitong make-up.

We spent the day nang nagkukwentuhan like a real family.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nagkaayaan na kaming umuwi nung hapon na. Nagpa-iwan si kuya Josh kasama ni Ken sa mansyon. I:m so happy for them.

Sino nga bang mag-aakala na ang dalawang taong minsang mainit ang dugo sa isa't isa, nag-init din yata ang puso at damdamin para sa isa't isa.