Astilbe(COMPLETED)

Part-3(Z and U)

(Zawgyi)

ျပည္မႀကီးရဲ႕ ရာသီဥတုက ကိုရီးယားမွာလို အရမ္းေအးေနတာမ်ိဳးမဟုတ္။ မိုးလင္းစ ကတည္းက လန္းလန္းဆန္းဆန္း ႏိုးထလာတဲ့ ဂြၽန္ေျမာင္က ဂြၽန္ေျမာင္အခန္းရဲ႕ ျပတင္းေပါက္မွာကာထားတဲ့ လိုက္ကာစကိုဖယ္ရင္း အိမ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕
ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။

အျပင္ကေလညင္းႏုႏုေလးေတြကို ထိေတြ႔ခ်င္ေပမဲ့
ျမင့္မားတဲ့ ျပတင္းေပါက္ေၾကာင့္ ခုန္ခုဖြင့္ဖို႔ကို စိတ္မ႐ွည္တာကမ်ားတာမို႔ ဒီတိုင္းသာေသးေနမိသည္။

မေန႔က သူျဖတ္သန္းလာတဲ့ ခ်ယ္ရီေတာအုပ္ကိုလွမ္းျမင္ေနရသည္။ အိမ္ေတာ္ပတ္လည္မွာေတာ့ ခပ္ရိပ္ရိပ္ျဖစ္ေနေသာ ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္ေတြ။ ဘယ္လို စိတ္ကူးနဲ႔ ဒီလိုေနရာမွာ
ဒီေလာက္ခမ္းနားတဲ့အိမ္ေတာ္ႀကီးလာေဆာက္လဲမသိေပမဲ့
အိမ္ႀကီး႐ွင္ဆိုေသာ လူရဲ႕ ပေဟ႒ိ ဆန္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြကို သူနားမလည္ႏုိင္တာမို႔ ႐ွည္႐ွည္ေဝးေဝးမေတြးေတာ့။

မ်က္ေတာင္စိတ္စိတ္ေလးေတြနဲ႔ မ်က္ခံုးတန္းေလးေျပေလ်ာ့ကာ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ အိမ္ႀကီး႐ွင္ရဲ႕ ေယာက္်ားဆန္ၿပီး
ေခ်ာေမာမႈကိုေတာ့ ဂြၽန္ေျမာင္အေတာ္အားက်ေနမိတာအမွန္။

ေခ်ာေမြ႔ေနတဲ့အသားအရည္နဲ႔ ပိရိေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းပါးရဲရဲ။
ဂြၽန္ေျမာင္ ကိုယ့္လည္ပင္းကို ပြတ္လိုက္မိသည္။

"ဘာေတြေလ်ွာက္ေတြးေနတာလဲမသိဘူး"
သတိေပးတဲ့အေနနဲ႔ေျပာရင္း အိမ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ေအာက္ဖက္ကိုသာ ဆက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
သူကေတာ့ အိမ္ႀကီး႐ွင္ကို ေဝဖန္ေနလိုက္တာ။ တကယ္တမ္း မ်က္လံုးခ်င္းဆံုၾကရင္က် မေနတတ္မထိုင္တတ္တာလည္း
ဂြၽန္ေျမာင္ပဲ ျဖစ္ရသည္မလား။

ေဒါက္....ေဒါက္*
တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ လိုက္ကာစကို ျပန္စိရင္း တံခါးဆီသို႔
ဂြၽန္ေျမာင္ေလ်ွာက္လာလိုက္သည္။
ျမင့္မားလွတဲ့ လက္ရာေျမာက္ကြၽန္းတံခါးႀကီးရဲ႕လက္ကိုင္ကိုအသာလွည့္ရင္း ဖြင့္တဲ့အခါ ထြက္ေပၚလာတဲ့ ကြၽီ*ဆိုတဲ့အသံကအစ ႏူးႏူး ညံ႔ညံ့။

ဂြၽန္ေျမာင္က တံခါးဖြင့္ၿပီးၿပီးခ်င္း တံခါးဝမွာရပ္လိုက္ေတာ့
နီညိဳေရာင္ သားေမြးအက်ႌဝတ္ထားတဲ့ ရင္ခြင္တစ္ခုထဲ
မ်က္ႏွာအပ္မတတ္ျဖစ္သြားရတာမို႔ ကိုယ္ကို႐ို႔ကာ ေနာက္သို႔
ေျခတစ္လွမ္းစာေလာက္ဆုတ္လိုက္ရသည္။