Astilbe(COMPLETED)

Part -10 (Z and U)

(Zawgyi)

အခ်ိန္ကာလသည္ ကုန္ၿပီးရင္း ကုန္ဆံုးေနၿပီး ရာသီတစ္ခုပင္ကုန္လုၿပီျဖစ္သည္။ အိမ္ေတာ္ႀကီးကို ဂြၽန္ေျမာင္ ေရာက္လာတာ လအေတာ္ၾကာၿပီ ျဖစ္သလို ဆန္းျပားတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေတြကလဲ အမ်ားအျပားအပင္။

ခဏခဏမက္ေနတတ္တဲ့ အိပ္မက္နဲ႔အတူ အိမ္ႀကီး႐ွင္ရဲ႕ ဝန္ခံစကားေတြကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရလို႔ ပင္ပန္းတာကလြဲရင္ အရာရာက ဂြၽန္ေျမာင္အတြက္ ေအးေဆးလြန္းလွသည္။

ေရႊမင္းသားတစ္ေယာက္လိုေနရတဲ့ ဂြၽန္ေျမာင္အနားမွာ အေႁခြအရံေတာ့မ႐ွိ။ အဲ့ဒီအစား အိမ္ႀကီး႐ွင္က အခ်ိန္ျပည့္နီးပါးေလာက္ကို အနားမွာေနေနတတ္သည္။
အရင္တစ္ေခါက္ ခရီးထြက္သြားၿပီးေနာက္ကတည္းက အိမ္ႀကီး႐ွင္က ဂြၽန္ေျမာင္နဲ႔ ေဝးေဝးကို ေနာက္ထပ္ ထပ္မသြားေတာ့ပါ။ ဒါကိုေတာ့ ဂြၽန္ေျမာင္က တိတ္တိတ္ကေလးေက်နပ္ေနရပါသည္။

တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ ဂြၽန္ေျမာင္ဆီကို ပိုတိုးလို႔လာတဲ့ ရင္းႏွီးမႈေတြနဲ႔အတူ စိမ္းသက္မေနေတာ့တဲ့ အိမ္ႀကီး႐ွင္ရဲ႕ အျပံဳးေတြ၊ ေနာက္ၿပီး ခန္႔မွန္းလို႔ရေနတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြ။ အကုန္လံုးက ဟန္ေဆာင္ေနတယ္ထင္စရာမလိုေလာက္ေအာင္ ျပည့္စံုေနေပမဲ့ ဂြၽန္ေျမာင္က ေျခတစ္လွမ္းတိုးဖို႔ကို အားအင္မ႐ွိေသး။

အိမ္ႀကီး႐ွင္ကလဲ ရိပ္မိသည္ေၾကာင့္လား၊ ဂြၽန္ေျမာင္ကို ေနရမခက္ေစလိုတာေၾကာင့္လား... ႏွစ္ခုလံုးေၾကာင့္လားမသိ။
အေျဖေတာင္းတာမ်ိဳးမ႐ွိပါ။ သူတတ္ႏိူင္တဲ့ ဂ႐ုစိုက္မႈေတြ၊ အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေတြ၊ မ်က္ဝန္းညိဳေတြဆီက အၾကင္နာေတြနဲ႔ပဲ ဂြၽန္ေျမာင္ သူ႔ဆီယိုင္လဲလာေအာင္ လုပ္ဖို႔ရည္ရြယ္ထားပံုေပၚသည္။

ေႏြရာသီရဲ႕ေန႔ခင္းေတြမွာ ဂြၽန္ေျမာင္က အိမ္ႀကီး႐ွင္နဲ႔အတူ အဆံုးသတ္မသိႏိုင္တဲ့ အိမ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ ျခံက်ယ္ႀကီးထဲက အပင္ေတြေအာက္မွာထိူင္ရင္း စကားေျပာေလ့႐ွိသည္။ ေထြေထြထူးထူးေတာ့မဟုတ္၊ အႏုပညာလက္ရာေတြကိုစိတ္ဝင္စားတဲ့ ဂြၽန္ေျမာင္နဲ႔ အႏုပညာလက္ရာေတြစုေဆာင္းတတ္တဲ့ အိမ္ႀကီး႐ွင္တို႔ၾကား ေျပာစရာေတြ ႐ွားမေနတတ္ပါ။