easier | tsukiyama

iki

"iyi misiniz?" tadashi başını tutan çocuğun yanına korkudan titreyerek gitmişti. çocuk acıyla kapattığı gözlerini bu sorunun üstüne aralamıştı. doğrulmaya çalıştı ama gözleri karardığı için otoparkın zeminine geri bıraktı kendini. yine gözleri kapattı (bu seferki sinirdendi) ve dudaklarını yaladı.

"bu ne kadar saçma bir soru?" sinirle cevapladı onu. "farkında mısın bilmiyorum ama az önce bana arabayla çarptın." bu cümlenin üzerine tadashi mümkünmüş gibi daha çok titremeye başladı. ama korkmak bu durumu düzeltmeyeceği için eğilip çocuğun doğrulmasına yardım etti. çocuk her ne kadar sinirli olsa da bu yardımı geri çevirememişti.

"ben çok özür dilerim." elini çocuğun kafasına koyunca parmaklarına kan bulaştı tadashi'nin ve bu başından aşağı kaynar sular dökülmüş gibi hissetmesine sebep olmuştu. "hemen sizi hastaneye götürelim. kalkabilecek durumda mısını?" bunun üzerine çocuk ona yeniden ters bir bakış atmıştı.

"senin kullandığın arabaya binmem için bilincimin kapalı olması gerekir. sana ehliyeti kim verdi ciddi anlamda merak ediyorum." bu sözler için daha sonra ağlamaya karar veren tadashi çocuğun beline kolunu dolayı kaldırdı onu. ayakta yan yana durduklarında ise ne kadar uzun olduğunu fark etti ve bunun için de sonra ağlama kararı aldı. çünkü o an çocuğu hastaneye gitmeye ikna etmesi gerekiyordu.

"o zaman ambulansı arayalım."

"şu an ciddi bir şeyim olmadığına göre boşuna meşgul etmiş oluruz. sen beni bırak, ben başımın çaresine bakarım."

"asla olmaz. bakın, ben gerçekten özür dilerim. bunu telafi etmek için her şeyi yaparım. lütfen izin verin." sarışın çocuk gerçekten çaresiz gözüken tadashi'ye uzun uzun baktı. başı fena hâlde ağrıyordu ve bu çocuğun belli ki onu bırakmaya niyeti yoktu. ayrıca tek başına bir yerde bayılıp kalmak da istemiyordu. kırk yılın başı birini beğendim ve olan şeye bak, diye geçirdi içinden.

"taksi çağır o zaman." çocuğun lafının üstüne tadashi kısa bir süreliğine de olsa rahatlamıştı. çocuğu otoparktan çıkarttı ve bir taksi çağırdı. bütün bunlar olurken destek amaçlı da olsa yarı sarılır hâldeydiler fakat aralarında fark edilir derecede bir soğukluk vardı. insanların garip garip bakması da olayları hiç kolaylaştırmıyordu.

"adınızı öğrenebilir miyim?" tadashi sadece ortamı yumuşatmak istemişti.