easier | tsukiyama

dört

doktor ufak bir kontrolden ve refakatçinin kim olduğunu öğrendikten sonra ikiliyi yalnız bırakmıştı. bunun üzerine yarım saat boyunca hiçbir dialog kurmadan oturmuşlardı. kei kafasını tutarak yatıyordu, tadashi arada onun iç çekişlerini duymasa uyuduğunu düşünürdü. tadashi ise aklına takılan şarkının devamında ne olduğunu hatırlamaya çalıştığı bir on dakikanın ardından bu sefer de o şarkının hangi şarkıyı anımsattığını hatırlamaya çalışmıştı.

tadashi'nin ev arkadaşı tobio normalde sessiz biriydi. ama ikisi birlikte büyümüş oldukları için birlikte oldukları zaman epey konuşkan oluyordu tobio. diğer arkadaşları ise zaten sürekli konuşan, fazla enerjik insanlardı. bu yüzden tadashi bu kadar uzun süre biriyle hiç konuşmadan durmaya alışkın değildi. söz verdiğini biliyordu ama bu gergin ortam herkesin canını sıkardı. tamamen iyi niyetle konu açmak istedi.

"nasıl oldun, kei?" kafasını hafif yana yatırmıştı tadashi.

"otuz iki dakika... beklediğimden iyi dayandın." kei gözlerini açmadan konuşmuştu.

"nasıl olduğunu merak ettim. ayrıca sen hiç sıkılmadın mı?" bir süre sarışın çocuğa bakıp cevap bekledi ama beklediği cevap gelmeyince konuşmaya devam etti. "go fish oyununu bilir misin? istersen biraz oyun oynayalım. vakit geçmiş olur. sonra ben gidip sana yiyecek bir şeyler alırım." bu sözlerin üzerine kei yavaşça göz kapaklarını araladı. nasıl bu kadar pozitif olabiliyordu bu çocuk?

"go fish?"

"müthiş bir oyun. kart oyunu. sana öğretebilirim." bunu derken yüzünde inanılmaz çocuksu bir ifade vardı tadashi'nin. o üzerinde kara bulutlarla gezen çocuk gitmiş de yepyeni biri gelmiş gibi gözüküyordu. yüzü aydınlanmıştı resmen. karşısındakinin arabayla çarptığı aksi biri olduğunu unutmuş gibi büyük bir umutla bakıyordu. nedenini bilmediği bir şekilde bu ifadesi bozulmasın istemişti kei.

"öğret bakalım. yalnız ben çabuk kaparım ve genelde yenerim. ağlayacaksan oynamayalım." bu sözlerin üzerine tadashi kocaman gülümsemişti. sırt çantasını heyecanla açarken bir yandan da oyunu anlatıyordu. oyun gayet basitti, bilmeyen biri sadece oyunu biraz izleyerek bile anlayabilirdi. ayrıca tadashi oynadığı diğer bütün oyunların aksine bu oyunda kendine epey güveniyordu.