easier | tsukiyama

dokuz

sarışın çocuğu evine bıraktıktan sonra nihayet eve gelebilmişlerdi. tadashi şimdi ikisine kahve yapıyorken tobio telefonundaki e-postaları kontrol ediyordu. tadashi elinde iki kupayla geldiğinde telefonunu kenara bırakıp birini aldı tobio. tabii ki bir yabancının yanında konuştukları yeterli değildi, tüm ayrıntıları anlatmasını istiyordu. bu yüzden meraklı bir ifadeyle bakıyordu tadashi'ye.

"hiç bana öyle bakma, sen birazını dinledin. şimdi sıra bende." dedi tadashi ve ekledi. "shoyo'ya geleceğini söylemiştim, gelmedin. ne oldu bu kadar önemli?"

"okul kaydı işleri, bir evrakla ilgili problem olmuş. onu halletmem gerekiyordu. shoyo'yu aradım daha sonra." bunun üzerine tadashi hafifçe gülümsedi. söz konusu shoyo olunca böyle şeyleri hiç atlamıyordu tobio. "evet, sen şimdi bana her şeyi ayrıntısıyla anlat bakalım." diye devam etti tobio kahvesinden bir yudum alırken.

"yan masamızda oturuyordu. shoyo onun bana baktığını söyledi. ben de beğenmiştim işte." tadashi kendi kahvesine üflüyordu soğuması için. tobio sıcakken hızlıca bitirirdi hep, tadashi ise birkaç yudumdan sonra kahveyi unutur ve soğuyunca ancak hatırlayıp kafasına dikerdi. "o kadar şanslıyım ki beğendiğim çocuğa arabayla çarptım. yapamayacağımı biliyordum, boşuna beni gaza getirdin. shoyo daha iyi sürerdi." shoyo'nun ehliyetinin olmadığını her ikisi de biliyordu.

"şu an çocuğun numarası sende." tobio konuşunca tadashi tek kaşını kaldırdı. "tamam, yaşanan hoş bir şey değildi ama bilerek yapılan bir şey yok ve çocuk da gayet iyi. bu yüzden iyi yanından bak bence. bunlar yaşanmasaydı onu bir daha asla göremeyebilirdin. şimdi onunla bir gece geçirdin ve numarasını aldın. ayrıca bariz bir şekilde sana bakıyormuş, bu onu arayabileceğin anlamına gelir." tobio'nun sözleri tadashi'nin hafifçe kızarmasına neden oldu.

"aslında haklısın sanırım." tadashinin konuşmasının ardından birkaç dakika sessizlik oldu. daha sonra aklına bir şey gelince yeniden konuşmaya başladı tadashi. "shoyo, ona arabayla çarptığımı biliyor mu?"

"birine arabayla çarptığını biliyor, evet. hatta yanına gelmek istedik ama çocuk daha fazla yabancıyla gerilmesin diye vazgeçtik. ben sana bakan bir çocuk olduğunu bilmediğim için tabii ki o kişinin kei olduğunu bilmiyor." kahvesinin sonunu içti tobio. bunun üzerine kendi kahvesini hatırlayan tadashi birkaç yudum aldı. "bu arada, iyi birine benziyordu. ben beğendim."

bu bir ilkti.