easier | tsukiyama

on dört

ertesi günün sabahında tobio uyanıp elini yüzünü yıkadıktan sonra mutfağa gitti. sofra hazır değildi, tadashi mutfakta bile değildi. tobio onun odasına ilerlerken uyuyakaldığını düşünüyordu ama odaya girdiğinde tadashi'nin çoktan uyanmış olduğunu gördü. yüzünde küçük bir gülümsemeyle telefonuna bakıyordu ve parmakları hızla hareket ediyordu. tobio'nun odaya girdiğini duyunca gülümsemesini hiç bozmadan ona baktı.

"günaydın!" çok neşeliydi.

"günaydın. bugün kahvaltı hazırlama sırası sende değil miydi?"

"evet ama tüm sabah kei ile mesajlaştık." gülümsemesi daha da büyümüştü. "kalkamadım bir türlü."

"bu seferlik affediyorum ama en azından birlikte hazırlayalım." dedi tobio ve arkadaşı hemen ayaklandı. birlikte mutfağa giderlerken tadashi arkadaşına ne konuştuklarını anlatıyordu. kahvaltıyı hazırlayıp oturduklarında tadashi kalktığındna beri kafasında dönüp duran fikri arkadaşına açmaya karar vermişti.

"diyorum ki akşam onu yemeğe çağıralım. hem ona iyilik borcum var ya! güzel bir akşam yemeği hazırlarım." tadashi'nin sahiden güzel yemek yaptığı bir gerçekti ama hâlâ iyilik borcu olduğunu düşünmesi tobio'nun iç çekmesine sebep oldu. çocuğu çağırmak için bir bahane aradığını düşünüyordu. hatta belki de çocuk da bunu onun için bir bahane olsun diye dile getirmişti.

"akşam shoyo'yu çağırmayı düşünüyordum ama..." dedi tobio ekmeğine reçel sürerken.

"gelsin zaten! daha iyi olur. yoksa başımızın etini yer tüm detayları anlatın diye." tadashi kısmen haklı sayılırdı ama atladığı bir şey vardı.

"ya çocuğa saçma sapan şeyler söylerse? yapar çünkü, biliyorsun."

"tembihleriz." tadashi kendinden emin gözüküyordu ve bu çok sık olan bir şey değildi bu yüzden üstelemedi tobio.

"o zaman ben ona mesaj atayım!" ded tadashi. heyecandan yerinde oturamıyordu.

tadashi: bu akşam ev arkadaşlarım ve benimle yemek yemek ister misin?

tadashi: yani burada, bizim evde.

kei: ev arkadaşların mı? ben sadece tobio var sanıyordum.

tadashi: yani shoyo resmi olarak ev arkadaşımız değil ama her neyse.

kei: pekâlâ. zehirlenmeyeceğimden emin misin peki? beni öldürme planlarından biri olmasın bu?

tadashi: çok kabasın!! 😭

kei: neyse, gelirim.

tadashi: bekleyeceğim. yemeklerim parmaklarını yemene sebep olduğunda bir özrünü alırım artık.

kei: öyle bir şey olursa neden olmasın?