easier | tsukiyama

beş

"yeter artık." kei sıkılmış bir biçimde kartları bırakmıştı. o anda çok odaklanmış bir biçimde hangi kartı soracağını düşünen tadashi onun bu tepkisine epey şaşırmıştı çünkü yaklaşık onuncu kez oynuyorlardı ve kei pek bırakmaya niyetli gözükmüyordu. ancak anlaşılan sürekli yenilip durmaktan sıkılmıştı, normalde bu tarz oyunlarda kolaylıkla yenen taraf olurdu ve bu durum ona fazlasıyla rahatsızlık vermişti.

"peki o zaman." dedi kartları toplarken tadashi ve ekledi. "sana yemek alayım." bunun üzerine kei onu kafasıyla onayladı ve bir süre ne yemek istediklerine karar vermeye çalıştılar. karar verdiklerinde ise tadashi telefon numarasını çocuğa verip ihtiyacı olursa aramasını söyledi ve odayı terk etti. zaten kısa bir süre içinde hemen gidip gelmişti.

"sağ ol." kei bunu söyledikten hemen sonra gözlerini kaçırmıştı. onun bu hâli tadashi'ye çok sevimli gelmişti. neredeyse yanağını sıkacaktı, kendini zor durdurdu. tadashi gülümseyip sorun olmadığını söylediğinde sonunda bakışlarını yeniden ona çevirmişti kei. fazla pozitifti, bu gerçekten ilginç geliyordu. hayır, pozitif olması değil, sinirini bozmaması ilginç geliyordu.

"seni artık rahat bırakıyorum ki biraz uyuyabilesin." dedi yemeklerini bitirip çöplerini attıktan sonra tadashi. kei bundan memnun olmuş bir ifade takınarak yatağa uzanıp başını tutmaya devam etti. o sırada ilaç içeceğini hatırlayan tadashi çantasından bir ağrı kesici çıkartıp uzattı ona.

"bu çantada olmayan şey var mı?" dediğinde gülmüştü tadashi.

"arkadaşımda kalmaya gitmiştim de."

kei kafasıyla onu onayladı ve ilaç kanına karışırken kendini uykunun huzurlu kollarına bıraktı. saatlerce uyuyacağından ve tadashi'nin tüm bu süre boyunca onu izleyeceğinden haberi yoktu. aslında bundan tadashi'nin de haberi yoktu. her şey doğaçlama gerçekleşmişti ve dinlediği şarkı da ortamı daha da güzelleştirmişti.