THE TRUTH

7

Het is een week later en alles is geregeld, naja soort van. Col is het er niet mee eens. We hebben een rechtszaak gehad en aangezien Col Hanna heeft geslagen heeft hij een strafblad gekregen, waardoor ik dus beter uitkom. Hanna is nu bij mij en mag naar haar vader gaan wanneer zij dat wilt. Vandaag is de dag dat ik samen met Hanna naar huis ga. Momenteel zitten we in het hotel en weet Bart nog van niks. Ik zit te twijfelen of ik Bart moet bellen over de situatie, maar hij ziet ons zo! Mijn moeder is op de hoogte en schrok er eerst van, maar zij wist diep in haar hart altijd al dat ik haar terug zou krijgen! "Mam, hoe is Bart eigenlijk?" "Hij is de aller liefste man op de hele wereld. Hij is lief, zorgzaam, slim, creatief, meelevend......" Terwijl ik dat zei besefte ik hoe erg ik hem mis en ik gewoon twee weken lang weg ben gegaan en alleen een briefje heb achtergelaten. "Kom we gaan schat, heb je alles?" "Ja!"

We waren inmiddels een tijdje onderweg en Hanna heeft duizenden vragen gesteld. Wat logisch is. "Mam, ik heb gister alle berichtjes in de media over je gelezen....." Ik zuchtte en zei dat het allemaal wel goed komt. "Ik wil via jou Instagram bekend maken dat ik je dochter ben en dat je de aller liefste moeder bent." "Wat, nee schat dat hoeft echt niet!" "Jawel, je had vroeger geen keus. Hij nam mij mee zonder dat jij daar wat over te zeggen had." Ik gaf haar een knuffel en zei nog één keer dat het echt niet hoeft, maar ze is blijkbaar net zo eigenwijs als haar moeder.

Daar staan we dan. Voor Bart en mijn huis. "WoW, das een groot huis." Ik lach en pak haar hand vast. "Kom, we gaan naar binnen." Ik steek de sleutel in het slot en open de deur. Hanna is erg gespannen merk ik en loopt een beetje achter me terwijl ze mijn hand vast heeft. "Ilse?" Hoor ik vanuit de woonkamer. Ik loop naar hem toe en hij kijkt meteen naast mij. "Hanna?" Zegt hij. Ze knikt en en kijkt daarna mij aan. "Lieverd, dit is Bart mijn vriend." Hanna geeft Bart een hand en gaat daarna weer naast mij staan. "Kijk maar een beetje rond Hanna ik leg zo je spullen wel in je kamer. Daardoor bleven Bart en ik alleen over in de kamer. "Ilse..." zegt Bart zacht, zodat Hanna het niet hoort. "Had je niet even kunnen overleggen?" "WoW, wacht. Heb ik serieus jou toestemming nodig of ik mijn dochter wel of niet in huis mag hebben?" "Je weet best wat ik bedoel Ilse." Ik zucht en geef toe dat hij gelijk heeft. "Sorry..... Ik heb hier gewoon zo lang naar verlangt." "Ja, dat snap ik wel. Het is ook niet niets." Zegt hij terwijl hij een arm om mij heen slaat. "Ik heb je gewoon heel erg gemist Ilse." "Ik jou ook en ik beloof dat ik je nooit meer in de steek zou laten oké?" Hij lacht en pakt mij vast en geeft me een kus op mijn lippen. "Ik hou van je Bart, dat weet je hè?" Hij knikte en duwt me tegen de bank aan. "Nee, Hanna is boven Bart. Ik ga even bij der kijken." Ik loop weg en hoor hem zuchten. "Vanavond maak ik het goed." Zeg ik nog terwijl ik de trap op loop. "Dat is je geraden mevrouwtje." Ik lach en zie Hanna voor een foto van mij en Bart staan. "Heey lieverd, weet je al welke kamer je wilt?" "Ja...." "wat is er?" "Vind Bart kinderen wel leuk? Jullie zijn op deze foto zo gelukkig en ik wil dat niet verpesten." "Hey, lieverd kom eens hier." Hanna liep naar mij toe, ik pakte haar beide handen vast en zei: " Jij bent hier altijd welkom en Bart is dol op kinderen echt waar!" "Waarom hebben jullie samen geen kinderen dan?"