The innocent wife's secret

Kabanata 16

"Hindi mo parin ba nahahanap si Andrea.. Anak? " mom asked me. She just arrived from hospital. Galing lang sa obgyne para i -check kung buntis ba talaga si Serenity.

Umiling ako bilang pagsagot sa tanong niya. Napangiti ako ng mapait. Bakit ba ang hirap hanapin ng asawa ko?. I miss her.. So much..

"I hope nothing bad happened on her. Dahil kung may masamang nangyari sa kaniya hinding hindi ko mapapatawad ang sarili ko." I still remember how she begged me not to annul our marriage but I didnt listened. And that's my biggest mistake.

"What's the result" I asked her. referring Serenity. Serenity is smiling while Steve, her boyfriend has a wide grin on his face. I eyed him sharply. But I almost rolled my eyes when he smiled cutely at me. I really hate him for taking advantage to my sister.

"She's pregnant! " tuwang tuwang sabi ng g*go. I walked towards him and lifted my fist to punch him when Serenity shouted.

"Don't you dare kuya! " she eyed me sharply. Hindi makapaniwalang napatingin ako sa kaniya.

"Mas kakampihan mo siya kaysa sakin na kuya mo? " hindi makapaniwalang tanong ko. I even pointed myself. She rolled her eyes.

"Ang OA mo kamo.. Kaya nga kita naunahan eh. Ang hina mo kasi di katulad ko na agad nagpakagat ng makakita ng langgam na mukhang matamis" she even winked at her boyfriend whose smiling widely while staring at her. Kinuha ko ang throw pillow at binato sa kaniya.

"Tangina. Yung mata mo nag huhugis puso na! " sigaw ko pero natawa lang sila. Ngumingiti man ako sa harapan nila pero sa loob ko ay napuno na ako ng lungkot. Sana nabuntis siya nung huli na may nangyari sa amin. Kapag naiisip ko ang araw nayon ay libo libong karayom ang tumutusok sa puso ko. Hindi ko ipinaramdam sa kaniya na mahal ko siya habang inaangkin ko siya. I even told her that I never loved her. Natatakot ako baka naniwala ang mahal ko nung sinabi kong hindi ko siya mahal.

Totoo na nagsimula sa laro ang lahat pero lahat ng pinapakita ko sa kaniya ay totoo. Pumayag ako sa larong iyon pero nung nalaman ko ang totoo niyang ugali kung gaano siya kabait kung gaano siya ka lambing ay nahulog na ang loob ko sa kaniya.

"Anak.. Nagkita kami ni Lorence kanina.. Sabi niya gusto ka raw niyang kausapin may sasabihin raw siya" mom smiled at me. I wonder why Lorence want to talk to me. I'm still angry at him, I don't want to see his face. He's the reason why my wife is not with me anymore. Gustong gusto ko ng makita ang mahal ko Gustong gusto ko na siyang mayakap ng mahigpit. Pakakasalan ko siya ulit hinding hindi ko na siya pakakawalan pa kapag mahanap ko siya.

"What do you want to talk with me" I asked Lorence coldly. mang Alfredo called me a while ago that Lorence is here. Well i'm not surprise since mom already inform me about it. But. That was a week ago.

"T-Tungkol kay... Andrea... " I immediately look at him. He cleared his throat, he looked nervous. I wonder why.

"What about my wife.. "i asked him curiously. Looking at his face I know that something is bothering him.

"Please.. Wag kang magalit insan" medyo nag aalangan pa siya ng sabihin yon. He held a deep breath.

" nung a.. araw na aksidente ko siyang nakita.. Ay ang araw din kung kailan na confined siya sa ospital-"

"What happened to her! " binalatay ng takot ang puso ko. Mabigat ang paghinga ko at sobrang lakas ng tibok ng puso ko.

"I.. Insan.. M.. May sakit si Andrea.. " para akong nabingi sa sinabi niya. Mukha pa siyang hirap na hirap habang sinasabi yon dahil nakapikit siya. Napaawang ang labi ko at para akong kinapos ng hininga. Naramdaman ko nalang ang Sunod Sunod na pagtulo ng luha ko.