BERDEL

Bölüm:34

Sabah kalkıp kahvaltı hazırladım Mirza işe gitmişti tek başıma kahvaltımı yaptım sonra evin rutin işlerini yaptım ama bugün çok ağrım vardı neden bilmiyorum yukarı çıkmak için merdivenlere yöneldim basamağı çıkacaktım ama ağrımla yere oturup kaldım bi ıslaklık hissettim dokundum elime kan geldi telefonum mutfaktaydı ama kalkmaya gücüm yoktu burda kalamazdım bebeğime bi şey olabilirdi korkuluklara tutunup kalktım duvardan tutuna tutuna telefonuma ulaştım ilk önce 112'yi aradım sonra Mirzayı
"Alo napıyosun aşkım"
"Mirza kan bi şey oldu Mirza ambulansı aradın korkuyorum çabuk gel "
"Tamam hemen geliyorum telefonu kapatma sakın dayan bitanem bak arabaya bindim geliyorum Asel duyuyo musun beni Asell" sanki Mirzanın sesi çok uzaktan geliyodu sonra tamamen kesildi hiç bi şey duymuyordum gözlerim kapandı

Mirzanın ağzından
Ses gelmiyordu Allahım sen yardım et nolur bi şey olmasın eve yaklaşmıştım ambulansta daha yeni geliyodu hemen kapıyı açtım Asel mutfakta yerdeydi bacak arası kandı teknisyenler müdahale edip sedyeyle ambulansa götürdüler bende peşlerinden arabayla gittim yolda annemgili aradım onlarda yoldaydı hastaneye geldik kadın doğum uzmanı kontrolleri yaptı
"Merhaba Asel Hanımın eşi siz misiniz"
"Evet benim" diyip doktorun yanına gittim
"Şu anlık korkulucak bi durum yok ama biraz daha geç gelseydiniz bebeği ve anneyi kaybedebilirdik ve bebeğiniz annesine çok bağlıymış bırakmamış şanslısınız ama bi gün burda kalsın yarın tekrar kontrolden sonra çıkarsınız çok dikkatli olun zor bi hamilelik geçiriyo eşiniz"
"Tamam teşekkürler"
"Önemli değil işimi yaptım 215 odada eşiniz görebilirsiniz çok fazla kişi girmesin içeri yormayalım lütfen"
"Tamam" dedim doktor gitti herkez gelmişti olanları anlattım sonra Aselin yanına çıktık ben annem ve ahmet içeri girdik Asel uyuyodu Ahmet dışarı çağardı beni gittim
"Noldu"
"Kardeşim doğum yapana kadar bizde kalsın anlaşılan pek ilgilenemiyosun"
"Öyle bi şey olmayacak Asel benimle kalıcak  bu konu burda kapansın eğer buna gerek duyarsam ben getiririm" annem bağardı
"Oğlum Asel uyandı gel" diye ikimizde içeri girdik gözlerini açmıştı çok şükür yanına gittim
"İyi misin"
"Ben iyiyim" dedi eli karnına gitti
"Bebeğime bi şey oldu mu Mirza iyi mi nolur doğruyu söyle" ağlıyodu göz yaşlarını sildim
"İyi canın benim ikinizde iyisiniz bizi bırakmadı oğlumuz " derin bi oh çekti güldü saçından öptüm ayağa kalktım
"Anne siz gidin artık ben burdayım haber veririm bi şey olursa" Berfin abla içeri girdi
"Mirza ben kalıyım yanında sen yapamazsın falan şimdi "
"Yok abla ben kalırım "
"Emin misin"
"Evet sen çocuklarınla ilgilen"
"Peki" dedi Aselle görüştü sonra herkez gitti koltuğu Aselin yanına çektim oturdum uyuyodu onu izledim bende gidicek korkusu çok kötüydü ona bi şey olursa ben napardım o benim herşeyimdi
Saçlarını okşadım uyandı bana baktı o bakışa ömrümü verirdim
"Beni  bırakma Mirza "
"Bırakmam Asel sende beni bırakma "
"Bırakmam" eğilip yanağından öptüm
"Hadi uyu dinlen bakalım " elimi tutu gözlerini kapattı bende kapattım zor bi gündü

5 Ay Sonra
Aselin ağzından
Beş ay geçti ve doğumuma çok az zaman kalmıştı acayip şişmiştim 15 kilo almıştım
Düşük riskinden sonra Mirza işe gitmedi hiç gitse bile 1 saat sonra geri geliyodu bütün işlerini evden hallediyodu ne kadar şükretsem az aşerme zamanlarımda saat kaç olursa olsun sesini bile çıkarmadan istediğimi alıyodu resmen bebek gibi bakıyodu inşallah çocuk doğduktan sonra ikinci plana atılmam ama hormonlar gereği herşeye ağlıyodum en son ağladığım şey diş macunum bitti diye ağlamıştım Mirza bana yine iyi dayanıyodu bence çok çekilmez biri olmuştum anca ağlayıp duruyordun fazla kilolarından yakınıp duruyordum ama bunları istemsizce yapıyodum karnım çok büyümüştü son iki aydır her gece uyandığımda Mirza yanımda olmuyodu ya aşağıda uyuyodu ya da yatak odadaki koltukta artık darılmaya bile başlıyodum
Karnım çok büyük olduğu için fazla hareket yapamıyorum bütün işler Mirzaya kalmıştı yemekleri ya o yapıyı ya annem ve yengem gönderiyodu ya da dışardan yiyiyoduk son beş ayın özetiydi bunlar acaba bundan sonra ne bekliyordu bizi
Sabah yine Mirza yanımda yoktu yavaş yavaş aşağı indim salonda yatıyodu yanına gittim yanına oturdum öptüm uyandı
"Günaydın Hayatım "
"Günaydın Mirza! " sesimdeki tribi anladı sanırım doğruldu
"Noldu canım " daha fazla trip atmıycaktım direk söylemek daha iyiydi
"Mirza beni artık sevmiyo musun sen"
"O ne demek hayatım çok seviyorum nerden çıktı o"
"Kaç aydır ne yanında yatıyosun ne dokunuyorsun bana başka biri mi var yoksa" yüzümü ellerinin içine aldı göz yaşlarımı sildi
"Şu an saçmalıyosun Asel ama bunu hamileliğine veriyorum senin yanında yatmamın ve dokunmamamın sebebi senin rahat yatmaz karnın büyüdü yanlışlıkla zarar vermekten korkuyorum sadece bu yüzden"
"Yaaa bak sende söyledim işte ayı gibi oldum çok kilo aldım sende itiraf ettim artık beni beğenmiyosun sen" daha fazla ağlamaya başladım evet yaptığım saçmaydı ama kendimi durduramıyodum
"Hayır öyle bi şey demedim çok güzelsin hala ben seni seviyorum ve kilo alman çok normal bizden bi parça taşıyosun sen ayrıca kilo çok yakışıyo 100 kilo olsanda ben seni severim" güldüm
"İnşallah doğru söylüyosundur Mirza"
"Doğru söylüyorum hadi şimdi ben kahvaltı hazırlıyım sende otur beni izle" olur ne zamandır kocamı süzmüyodum bende o kahvaltıyı hazırladın bende onu izledim
Kahvaltımızı yaptık sonra Mirza sofrayı topladı telefonu çaldı
"Aşkım geliyorum açmam lazın işle ilgili"
Kafa salladım zaten şu an tüm ilgimi önümdeki çilek çekiyodu önüme aldım güzelce yedim Mirzanın konuşması bitince geldi tüm çileği yediğimi görünce güldü
"Ya ne gülüyosun çok güzeldi" güldü
"Ye güzelim ye bi daha getiriyim istersen" cici kız taklidi yaptım
"Olurrr" dedim o da tekrar getirdi

Günlerimiz böyle geçiyodu yemekle ağlamakla
Duş almaya çıktım güzelce duşumu aldım çıktım sıra kıyafete geldi ama hiç bi şey olmuyodu oturup ağlamaya başladım Mirza sesime geldi
"Noldu canım "
"Hiç bi şeyim olmuyo yaaa" dedim dolaba ilerledi kendi eşyaları olan tarafı açtı tişört ve şort çıkardı getirdi
"Bunları giy bakalım hem sen salaş giyisileri seviyosun" südyenimi ve kilodumu giymiştim bornoz vardı üstümde Mirza bornozu çıkardı omuzlarımı öpmeye başladı dudaklarıma geldi karşılık verdim hormanlar yüzünden mi bilmiyorum ama onu bu ara daha çok arzuluyodum ama Mirza benden kaçıyodu resmen aylar sonra ilk defa bu kadar yakınlaştık diyenilirim
Öpmeyi bitirip sortu ve tişörtü giydirdi
"Çok yakıştı " evet güzel olmuştu kafamı salladım elimden tutu aşağı indirdi kanepeye oturtu
"Sen film bul bende meyve hazırlıyım geliyim" kafa salladım Receb ivedik 6 vardı komedi olsun gülelim diye onu seçtim biraz sonra Mirza meyve tabağıyla geldi çok güzel hazırlamıştı filmi açıp izledik komikti ama kayboldukları bi yer vardı orda ağladım neden inanın bilmiyorum uykum gelmişti esnedim ağzım kapanmıyodu resmen
"Mirza uyuyalım mı "
"Olur Hayatım gel gidelim "
"Ama yanımda yatıcaksın kaçmak yok"güldü
"Tamam " dedi odaya çıkıp yattık

Saat gece 3 gibi birden giren ağrıyla uyandım bu nasıl bi ağrıydı Allahım tarif edemiyordum ama sanki canımdan can koparıyolardı yanıma baktım Mirza yanımdayı oh çektim Mirzayı dürttüm
"Mirza kalk Mirza doğuruyorum" afallamış gibi kalktı
"Nee napcaz şimdi ambulansı arıyım yok hadi kalk biz gidelim dur olmaz napıcam ben" benden daha heycanlıydı resmen ağrı olmasa katıla katıla gülebilirdim ama çok canım yanıyodu
"Mirza sakin ol çanta var bak orda onu al benide al çabuk gidelim" çantayı aldı çıktı gidiyo
"Mirzaaaa" diye bağırdım beni unuttı geri döndü kucağına aldı arabaya oturdu sürmeye başladı sürerken bi yandanda
"Derin nefes al sakin ol gidiyoruz çocuğumuzu düşün beni düşün derin nefes al ver" derin nefes alıp veriyordum ama canım çok yanıyodu
"Aaaaahhhhhhh" .............