BERDEL

Bölüm:35

Mirzanın ağzından
Asel bağırıyodu ne yapacağımı bilmiyodum doktoru arayıp haber vermiştim ve annemleride aramıştım sadece derin nefes al diyip duruyorum hastaneye geldiğimizd aşağı inip bağırdım
"Sedyeeee sedye getirin karım doğum yapıyooo çabuk" iki görevli sedye getirdi Aseli kucağıma alıp yatırdım doktorumuz gelmiş bizi bekliyordu
"Tamam sakin olun bundan sonrası bende hemen doğumhaneye götürün " dedi gittinler bende takip ettim ama içeri almadılar kapıda kaldım öyle heycanlıydım ki elimi kolumu nereye koyucağımı bilmiyodum herkez teker teker gelmeye başladı çok heycanlıydım ve meraklıydım ya bi şey olursa diye ama pozitif düşünmeye çalışıyordum şu an Ahmet'i daha iyi anlıyordum dışardan nasış gözüktüğümü bilmiyodum herkez sakin ol tamam herşey güzel olucak diyodu yarım saat sonra içerden Aselin sesi geldi bağırdı ama çok bağırdı sonra tamamen seni kesildi noldu niye sustu
"Noldu Aselll açın kapıyı karımı görmek istiyorum noldu niye ses gelmiyo" abim yanıma geldi
"Tamam lan sakin ol bi dur " konuşurken kapı açıldı içerden bebekle hemşire çıktı kucağıma verdi çok değişik bi histi anlatamuyordum ama tek kelimeyle muhteşem yavaşca yanağından öptüm elini tutum küçücük eliyle elimi tutu Allah'ım şükür yarabbim dedim
"Çocuğu alıyım anne odaya geçince yanına getiricez"
"Asel nasıl iyi mi"
"Doktor hanım size gerekli bilgiyi verir" dedi gitti biraz sonra doktor çıktı yanına gittim
"Doğum zor geçti ama durumu şu anda iyi odaya çıkarıcak yanında fazla bulunmayın lütfen geçmiş olsun" dedi gitti Aseli odaya çıkardılar yanına gittim ama uyuyodu izledim sadece

Aselin Ağzından
Allahım bu nasıl bi acıydı sedyeyle beni doğumhaneye getirdiler yatağa yatırdılar normal doğum olacaktı ama çok korkuyordum ve Sadece acı hissediyodum biraz sonra doktorum geldi
"Evet Asel öncelikle sakin olman lazım güzel bi doğum olucak senden çok güçlü ıkınmanı istiyorum istedipin kadar bağırabilirsin ama ıkın ve derin nefes al hadi başlıyoruz " dediklerini yapmaya başladım derin nefes alıp ıkınıyodum ama çok canım yanıyodu resmen bütün kemiklerim kırılıyodu bu nasıl bi acı
"Evet Asel çok güzel daha büyük bak bebeğini gördüm hadi daha fazla" ıkındım ama kendimi çok güçsüz hissediyodum son kez ıkındım hemde baya sesimde çıkmıştı
"Aaaaahhhhhh" sonra rahatladım sanki bebek ağlama sesi duydum yanıma getirdiler boynuma koydular elimle yüzünü sevdim
"Sen çok tatlısın bebeğim benim" sonra yanından aldılar son dikişlerimi atılar ama ben uykuya daldım sanki

Gözlerimi odada açtım yanımda Mirza baktı kocaman gülümsüyordu yanağını okşadım kapı açıldı hemşire geldi kucağında bebek vardı
"Evet bu bebeğin karnı acıkmış annesi seni de çok özlemiş" dedi kucağıma verdi
"Emzirmen lazım"kucağıma aldım göğsümü açtım Mirza
"Çıkabilirim istersen" dedi kafamı hayır anlamında salladım
Emzirmeye başladım çok değişikti tarifsiz güzel bırakınca göğsümü kapattım yüzüne baktım çok yakışlıydı hemde çok babasına benziyordu bi bebeğime bi Mirzaya baktım Mirza ayağa kalkıp anlımdan öptü
Odaya biraz göz gezdirdim süslemişlerdi ben istemiştim çok güzel yapmışlardı sırayla herkez içeri girdi tebrik edip çıktılar Mirza yine başkasının kalmasına izin vermedi kendi yanımda kaldı bebeğimizle kaldım
Gece uyurken ağlama sesiyle uyandım Mirza kalkıp kucağıma verdi acıkmış olmalıydı karnı doyunca uyudu geri yavaşça Mirzaya verdim yerine koydu
"Çok yakışıklı aynı senin gibi" dedim
"Senin gibide kalbi olsun canım benim" güldüm sonunda istediğimiz olmuştu
Şükürler olsun

Sabah uyandım Mirza ve Melih yanımdaydı ikiside uyuyodu yavaşça kalkıp lavaboya gittim işimi halledip geri döndüm Mirza Melihi kucağına almış susturmaya çalışıyodu haline güldüm
"Susmuyo bak korkmaya başladım"
"Korkma hayatım acıkmıştır" elinden aldım emzirdim sustu sonrada uyudu ablamın çocuklarından alışıktım aslında ama tamamen benimle kalıcağı için korkmuyo da değilim hele giydirmeyi nasıl becericektim bilmiyodum Hacer annem geldi bi hafta bizde kalıcaktı bize yardımcı olucaktı hastaneden çıkıyoduk bakalım bundan sonra bizi ne bekliyordu uykusuz geceler ve yorgun günler mi ama ben hepsine razıydım Mirzanında yardım edeceğini düşünüyordum

Eve döndük iki kişi çıktığımız evden üç kişi geri dönmüştük güzel bi duyguydu
"Kızım çocuk uyuyoken sende uyu dinlen ben akşam yemeği hazırlarım hadi bakalım"
"Olmaz anne birlikte yaparız "
"Olur olur hadi oğlum sende karını odaya götür bakıyım"
"Tamam anne" dedi arkamdan ittirdi yukarı çıkardı bebeği beşiğe yatırdım bende yattım bi iki saat sonra ağlamasıyla uyandım kucağıma aldım emzirdim ama altından kötü kokular geliyodu bez alıp yatırdım altını değiştirdim ama incitmekten korkuyordum yavaşça değiştirdim kucağıma alıp aşağı indim annemle Mirza yemek yapıyodu yanlarına gittim
"Günaydın yavrularım "
"Günaydın annecim " Mirza yanıma geldi önce beni öptü sonra Melihi öptü yavaşça dirseğimle karnına vurdum kulağına fısıldadım
"Mirza napıyosun annen burda" dedim utandım
"Utanma kızım " güldü Mirzaya verdim bebeği
"Sen Melihle ilgilen ben yardın ediyim" tamam diyip kucağına aldı bende anneme yardım ettim yemeğimizi yedik oturduk yatma vakti gelmişti odaya çıktık Melihi emzirip uyuttum sonra yattım Mirzanın yanına uzandım öptü bende onu öptüm uyuduk

Gece ağlamasıyla uyandım kalktım kucağıma aldın hemen emzirdim uyudu hep böyle mi olacaktı

Sabaha kadar sadece 2 kere ağladı fazla değildi bence en azından benim oğlum usluydu oğlum çok değişik ben ne ara büyüdüm be ara evlendim şimdi çocuğum oldu zaman çok çabuk geçiyodu ama ben büyüdüğümü hiç sanmıyorum

Arkadaşlar bi kaç gün bölüm yayınlamaya bilirim kusura bakmayın iyi okumalar