Of All The Odds

Kapitulo V: The Past

"Tell me who sent you here?" sinaksak ko ang dagger sa kamay niyang nakatali sa upuan. Umagos ang kaniyang dugo ng marami. This guy suffered leukaemia but still manage to kill me?

"Ahhhhh!" tumulo na ang mga luha sa kaniyang mata, tinitiis niya ang lahat sa sakit. Pero hindi pa ako tapos. The game is just getting started.

"Fuck! Fuck! Fuck!" pagmumura niya. Tss. Yan lang hindi nya matiis.

"Tell. Me. Who. Sent. You. HERE?" diniin ko ang bawat salita at inemphasize ang salitang here. Kanina niga pa ako ginagago.

Tumawa siya ng nakaka asar na para bang isang pusa lang ang kaniyang pausap. Hindi parin siya natinag at parang wala parin siyang naririnig ba boses.

Mukhang wala akong mapapala sa gagong to. I could see fear from his eyes. He feared darkness. He's afraid of my shadow behind my physical appearance.

Nakita ko si Kamatayansa di kalayuan ng silid, medyo madilim dito pero sapat na para matabunan ang kaniyang mukha.

This is an abandoned house built just for me it changes it's appearance in the outside, it could a bridge, roads or even house itself. Nilulure dito ng kamatayan ang tao. At ngayon meron naman biktima.

Hindi niya alam kung bakit sya andito. He's a loght specialist, ang kaaway ko. Hindi niya hinahanap ang kamatayan dahil kanina pa siya niyo tinuklaw kung ganoon bit no he's here for other reason and I want to find that bullshit reason.

"Andito na ba siya? Pakisabi bilisan mo na kuhain mo na ako, dahil walang saysay ang papunta ko dito sa putanginang bahay na ito kung hindi ko matatapos ang misyon ko."

Tiningnan ko si kamatayan hindi parin sya umaalis sa kaniyang pwesto. Ramdam ko ang kaniyang pag ngiti, mukhang may idadala na naman siya kay ama.

Binalik ko ang atensyon ko sa lalaki, he's smirking. Akala niya ba hindi ko alam ang kaniyang nararamdaman.

Walang galit siyang nararamdaman pero yun yung pinapakita niya, sa kaloob-looban ay mahina siya, gusto niyang makawala sa pagkagapos niya sa upuan.

"Mission?" sinong gagtong tao ang magdadala ng isang mahinang tao dito sa abandonadong para lang sa isang walang kwentang mission. Alam na alam na pagnakita mi ang estrakturang to sa panahinip mo ay tanda na na ikaw ay mamatay na, na ang huling hininga mo ay diyan na.

"A suicide mission. Death! Are you here brother, tale me don't be afraid, I thought fear is in your side. Come out of the shadow! Asshole!" pagsisigaw niya, hindi parin siya nawalan ng tiwala, he's calling death. Oh c'mon death isn't that stupid para atakihin siya.

"Alam mo ang kaniyang kahinaan Lewis, gamitin mo iyon. He's afraid of its weakness. Kill him with that." naririnig ko ang boses ni Kamatayan, hindi siya nagmamadaling kuhain ang kaluluwa ng gagong to.

"I'm not supposed to kill." pagsasabat ko sa kaniya.

"Male him kill himself, now the time. Mistress." he's calling me mistress, alam ko sa sarili ko na hindi ko tanggap ang pangalang iyan.

Tiningnan ko ang lalaki nagpupumiglad siya sa upuan. Lumapit ako sa kanya para makita kung ano ang susunod niyang reaksyon, when he sees he's weakness.