Ön söz

160 34 29
                                    

Her şeyden önce, hayatı sevemezsek kendimizide sevemeyiz.  Hayat kendimizi sevemeyecek kadar kısa sevebilecek kadar da uzundur. Her şeyin bir başı ve sonu vardır bu doğum ve ölümdür..

Hayatımızda bir takım zorluklarla karşılıyoruz ama bazen bunlarla nasıl mücadele edebileceğimizi bilmiyoruz. Yalnız kaldığımızı düşünüyoruz oysaki hiç yalnız değildik.. bize şah damarımızdan bile yakın olan biri var ALLAH.  Daha sonrasında ise ailemiz var, şimdi diyeceksiniz hissediyorum onu duyar gibiyim; ailesi olup bir değersizmiş gibi cami avlusuna hatta daha kötüsü çöpe bırakılan bebekler var. Bu acı bir gerçek hatta üzücü..

İşte hikayemizde; yalnızlığa terk edilmiş bir bebeğin hikayesi...

Hayata TutunmakHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin