حبيب من عالم آخر

27| أنين الذكريات

عانقيني فقد اشتاق خيالي لخيالك
عانقيني فقد اعتدت ان اعانقك في حلمي
عانقنى حتى تغيب رجفه قلبى من نبض فقدانك

مازال كلا من عبد الله وداليا واقفان امامها بذهول بسبب ردة فعلها الغير متوقعه ايعقل انها لم تتذكر ما حدث معها طوال تلك المدة

داليا بترقب : زينة انتِ مش فاكره زين ؟

زينة : زين ؟ مين زين

داليا : زين اللى ح........

عبد الله مقاطعا اياها : خلاص ي داليا مش وقته الكلام دا المهم انها بخير وقفلى على الموضوع دا

زينة بعدم فهم : هو فى ايه ؟ انتوا بتتصرفوا بغرابه كدة ليه انا مش فاهمه حاجه

عبد الله وهو يجلسها على الفراش : اقعدى ي زينه ...هو النهادره تايخ كام ؟

زينة : انت نسيت يابنى ولا ايه مش النهاردة عيد ميلادى وكلمتنى الساعه ال12 ؟

عبد الله : الكلام دا مكنش امبارح ي زينه الكلام دا حصل من شهرين احنا دلوقتى فى اخر شهر مارس

زينة بذهول : دا ازاى دا ؟ (امسكت بهاتف داليا الوضوع بجانبها لتجد التاريخ بالفعل 27 /3 )

زينة :ايه الهزار البايخ دا ؟ انتوا عاملين فيامقلب عشان عيدى ميلادى وكدة صح ؟ لا انسوا مش عليا الكلام دا

داليا : احنا بنتكلم جد يازينه مبنهزرش

عبد الله مكملا : بصى انا عارف ان انتِ مش مستوعبه دا بس للاسف دى الحقيقه انتِ كنتِ مسافره وحصلك مشكله ودخلتى المستشفى ودخلتى فى غيبوبه مؤقته ونسيتى اللى حصلك فى الفتره دى واضطرينا اننا نرجعك لهنا

زينة : سافرت اعمل ايه ؟وسافرت فين

عبد الله : مش مهم التفاصيل المهم انك معانا دلوقتى وبخير

زينة وهى تضع يدها على قلبها وهتفت بألم : وانا ليه حاسه فى فى حاجه ناقصه وحاسة ان قلبى بيوجعنى بس مش وجع عضوى لا دا ألم غريب قوى كأنى مشتاقه لحد

داليا بحزن هى تحتضنها : دا طبيعى ي حبيبتى لانك مش فاكره اللى حصل ف حاسه بدة متقلقيش هتبقى كويسه مع الوقت متخافيش احنا جنبك ومش هنسيك(نظرت ل عبد الله بعتاب ولكنه قابل نظراتها تلك ببرود ثم اكملت ) هنسيبك دلوقتى ترتاحى شكلك تعبانه

(قبل عبد الله جبينها وغادروا الغرفه ليتركوها بمفردها استلقت على فراشها وضمت قدميها الى صدرها لتصبح فى وضع الجنين وبدون وعى منها انهمرت دموعها لتزين خديها وتطليهما باللون الوردى لم تعلم سبب بكاءها ولكنها ارادت ان تبكى وتخرج كل ما بداخلها ارادت الصراخ بأعلى صوتها ولكنها وضعت يدها على فمها لتكتم شهقاتها وظلت تبكى فى صمت )