Broken Faith (ON-GOING)

CHAPTER 1

Life is something everyone should treasure. We live our lives differently but God treated us evenly. This life is the most wonderful gift my family and I could ever had.

Sabi nila, as long as you're walking at the path of God lahat ng mga kahilingan mo ay matutupad. As long as you're making God as the center of your life you'll always get through it.

I will always be thankful for I have my family and friends who will never get tired taking care of me. Siguro eto na yung kahilingan ko na natupad. Ang magkaroon ng mga taong laging handang ipag-tanggol, alagaan at mahalin ako. These is more than having gadgets, clothes, shoes, and even Lamborghini. Oh, wait! we can talk about that. Lamborghini is a life, men! Kidding aside.

Ako na ata ang pinaka-swerteng tao sa mundo. I can always have everything that I wanted. Actually, I have nothing to wish for, I already have a family that supported me, friends that I can always rely on.

Makukulit at sutil man ang aking mga kapatid at least I have them. They made me happy kahit na ang paborito nilang gawin simula nang pinanganak sila ay iprank ako.

Napahinga ako ng malalim at pabagsak na hiniga ang sarili sa aking kama. Malaking kwartong naku-kulayan ng puting pintura, puting kurtina, puting bed sheets, blanket, pillows, walk-in closet, cabinets at ang pinaka-paborito kong puti dito sa kwarto, the ceiling.

I don't know why pero sa tuwing nai-stress ako sa school ay hihiga lang ako dito at titingala sa puting kisame na mayroong higit-100 pieces na glow in the dark stars. Napuno na nito ang buong ceiling ko. I always loved white color, it symbolizes purity and for me it was peace. Peace of mind and peace of everything.

Maraming bagay ang gusto kong pasalamatan pero may isang bagay lang ang hindi ako magsa-sawang magpa-salamat dahil kasama ko sila, my family. Ilang linggo nalang birthday ko na, next month, legal age na. Pwede na akong makulong o mag-asawa which is hinding-hindi ko gagawin.

My parents are strict but not to the point na nasasakal na ako. Masasabi ko na maayos at disiplinado akong pinalaki ng mga magulang ko.

Ilang buwan nalang din ay gagraduate na kami. Bukas ay magsisimula na naman ang klase kaya siguro bigla akong napagod dahil naiisip ko na naman ang mga naka-pending na gawain namin school.

Christmas Holiday's over. I had fun during the holidays with my parents and my younger brothers, their actually twins. Kaya doble ang sakit sa ulong naidudulot sakin ng mga gwapo kong kapatid. I always tried to be optimistic hihinga ng malalim, ipipikit ang mga mata at hihingi sa Kanya ng konti pang pasensya. 

Please, Lord, give me more patience to deal with these little creatures of yours. Or else baka mailambitin ko nang patiwarik ang mga gwapo at mahal na mahal kong kapatid.

Yes, maayos akong pinalaki ng mga magulang ko pero syempre tao din ako naiinis, napipikon, nabubwiset, at umuusok din ang ilong sa galit.

And yeah, hindi magiging normal ang buhay ko kung wala ang pambubwiset sakin ng mga kapatid ko, ang pagiging corny ni Dad sa tuwing nagbobolahan sila ni Mommy at ang pagiging hysterical ni Mommy sa tuwing may sigawan dito sa second floor ng bahay namin. Katulad ngayon.

"What's happening up there, Ada?!" Sigaw ng pinakamagandang nanay sa mundo, my Mom.

She still got her shape when she's in my age, sa kanya ko ata nakuha ang pagiging slim at matangkad ko. Her hair's a little bit curly na lagpas sa balikat ang haba.

I find it really cute lalo na ang mga baby hair niyang tumutubong kulot din. Her skin was tan na hindi ko nakuha dahil katulad ng kay Dad, I have white and porcelain skin. 

"Nothing, Mom. Just another childish stunts from my cute little brothers here," I sarcastically uttered. She's standing near the staircase with my brothers on her right side having a hard time surpressing their laughter.

I'd just stood there habang kinukwento ang ginawa na naman sakin ng mga mababait kong kapatid. Hindi ko maiwasang matawa habang kinuwento kay Mommy ang nangyari.

"Daris, Darius, stop messing with your ate. Grade 10 na kayo next school year and 15 years old na kayo," natatawang sermon ni Dad sa kanila. Ngayon ay kumakain kami ng dinner. Pinagsabihan lang sila ni Mommy kanina kaya naman wala akong nagawa kun'di tawanan ang nangyari.

I was lying in my bed that time and i had deep thoughts about everything in life. Ni hindi ko namalayan ang pagpasok nila sa kwarto ko kaya't huli na nang mapatayo ako sa gulat at nagsisigaw dahil sa mga gorilla'ng nakapasok sa kwarto ko at nagtatatalong akala mo'y tunay.

Mga mukha naman silang gorilla talaga, mga gwapong gorilla. At eto namang si Dad ay tinatawan pa ako habang proud na proud ang kambal sa pagkukwento.

I sighed, kung hindi ko lang kayo mahal baka nag-walk out nako.

We finished our dinner and we had a little chit-chat about school and some other stuffs. Habang nililigpitan ni Mommy ang aming pinag-kainan ay nagpapahinga naman kami dito sa living room. I insist na tulungan si Mommy sa paghuhugas ng mga plato pero sabi niya'y ayaw niyang gumaspang ang mga kamay ko. How sweet of my Mom.

"Napag-isipan mo na ba kung anong college course ang kukunin mo at kung saang school? You should inquire na habang maaga pa," napatingin naman ako kay Dad. Nagtataka kung ako ba ang kausap niya.

"Me? Uh- " kikinakabahan kong tanong sa kanya.

"Of course it's you, ate. Grade 10 palang kaya kami," mapang-asar na pambabara sakin ni Daris. Inirapan ko siya't umayos ng pagkakaupo hinarap ko naman si Daddy saka nagisip ng isasagot sa kanya.

Actually, I still don't know and God knows how badly I think about it every night. Ni hindi ko alam kung anong gusto ko sa buhay siguro'y dahil sa maayos naman ang buhay namin ngayon, nagagawa ko lahat ng gusto ko at kontento na ako doon.

"Uh- yes, Dad. Pero 'di ko muna sasabihin sa inyo, you know... I want to surprise you and Mom," I'm sorry, Dad I just need time to think about it, just this month. I can easily be interested sa isang bagay pero lagi kong iniisip na magsasawa din naman ako don kaya di ko na tinutuloy.  

Anong gagawin ko? Pano ko ba malalaman yon? Mahahanap ba ang sagot sa tanong ko sa google? May internet kami pwede ko naman itry.

Nako, bahala na nga bukas ko na lang sisimulan ulit na pagisipan. Dumiretso na ako sa aking kwarto pagkatapos ng ilang minuto naming pagkukulitan kelangan ko nang magpahinga dahil sandamakmak ang gawain bukas. I'm just lucky na may pamilya akong pinaghuhugutan lakas sa tuwing nai-stress ako ng ganito. And of course, my boyfriend.

It's really nice having someone to be with and to share milestone with.

This is the life that I will always be thankful for. Me, my Mom, my Dad and the twins. This is more than enough.