ေက်ာင္းရဲ႕စာမ်က္ႏွာမွာ အထက္တန္းဒုတိယႏွစ္ အတန္းေအက ေက်ာင္းသူတစ္ဦး ေပ်ာက္ဆံုးေနျခင္းဆိုတဲ့
သတင္းက ထိပ္ဆံုးမွာ ေနရာယူတယ္။
လဆန္းပိုင္းေလာက္က ေပ်ာက္သြားခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသား
ႏွစ္ဦးကိုလဲ မေတြ႔႐ွိေသး ဆိုတဲ့ သတင္းကလည္း
႐ွိေနတယ္။ဘယ္သူမွမ႐ွိေတာ့တဲ့ အတန္းထဲ ရိေပၚ သန္႔႐ွင္းေရး
လုပ္ေနတယ္။ သန္႔႐ွင္းေရးတာ၀န္က် ငါးေယာက္ဆို
ေပမယ့္ ေနာက္ဆံုး ရိေပၚပဲ က်န္ခဲ့ရတာပါဘဲ။လက္ထဲက ၾကမ္းတိုက္တံကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေရြ႔လ်ား
ေစေနတဲ့ ရိေပၚ မ်က္ႏွာက ေအးေအးေဆးေဆးပံုစံ။အတန္းတစ္တန္းလံုးအႏွံ ့ၾကမ္းတိုက္ၿပီးေတာ့ စားပြဲခံုေတြေပၚ တင္ထားတဲ့ ထိုင္ခံုေတြကို ျပန္ခ်တယ္။
အားလံုးၿပီးသြားၿပီမို႔ သန္႔႐ွင္းေရး ပစၥည္းေတြကို အခန္းေတြရဲ႕ ေထာင့္စြန္းက စတိုခန္းထဲ ထည့္ၿပီး ျပန္အထြက္
မွာ ေအးစက္ေနတဲ့ ေရေတြက ရိေပၚ ခႏၶာကို္ယ္ေပၚ
ဗြမ္းခနဲ။" အား....ေဆာရီး..ငါက ေရေတြ သြန္ၿပီးၿပီထင္
လို႔...ေရပံုးကို လႊဲလိုက္တာ "သိပ္ခိုင္လံုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေၾကာင့္ ရိေပၚက ျပံဳးတယ္။ သူ႔ကို ေရနဲ႔ပတ္ဖို႔ ဘယ္သူမွ မ႐ွိေတာ့တဲ့ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ထိ ေစာင့္ရတယ္လို႔.....။
ဘယ္ေလာက္မ်ား ဥာဏ္နည္းလိုက္သလဲ....။
" အင္း "
ေခါင္းေတြခါရင္း တဟားဟားရယ္ၿပီး ထြက္သြားတဲ့ အဲ့ေက်ာင္းသားက ဘယ္အတန္းကမွန္းမသိသလို ဘယ္သူမွန္း
လဲမသိဘူး။သူကသာ လူေတြကို စိတ္မ၀င္စားတာ....
လူတိုင္းကေတာ့ သူ႔ကို စိတ္၀င္စားၾကသလိုပဲ။ပံုမွန္ဆို အေ႐ွ႕နဖူးေပၚ ၀ဲ၀ဲကေလးက်ေနတတ္တဲ့ အညိဳေရာင္ ဆံပင္ေတြက ေရေတြေၾကာင့္ အေခ်ာင္းလိုက္
ျဖစ္ၿပီး ထိပ္ဖ်ားေတြဆီကေန ေရစက္ေတြ တစက္စက္
က်ေနတယ္။