🅹🅴🅽🅼🅸🅽ѕσℓσ

⑥

Gözlerime vuran ışıkla gözlerimi kırpıştırdım ve bana etrafta tanıdık gelen bir nesneyi aradım. Herkes neredeydi ve en önemlisi ben neredeydim. Başım dönüyordu oturduğum eski püskü koltuktan kolumdan güç alarak kalkmaya çalıştım ama kollarım beni taşıyamayacağı  kadar güçsüzdü ve sonunda yere yığıldım. Birileri beni duyar diye seslendim ama bu tozlu evde tek başımaydım. Yanımdaki koltuktan destek alarak kalkabildim. Ve odalarda gezinmeye başladım.

Çok kısık sesle birinin ağladığını duydum o tarafa doğru yöneldim ve beni merdivenler karşıladı korkuluktan destek alarak yavaşça merdivenleri çıkmaya başladım. Ses yükseliyordu ve sesin geldiği odanın kapısına varmıştım birden ağlama sesi kesildi. Cesurca kapı kolunu indirdim ve kapı gıcırdayarak açıldı.

"kimse varmı?" cevap yoktu.

Odaya girdim çocuk odasıydı ve burası bana tanıdık geliyordu sanki bu oda zihnimdeki tozlu bir sandığı açmıştı. Odadaki döşemeleri gıcırdatarak yürüyordum ve  komidinin üstünde duran küçük kırmızı araba dikkatimi çekti elime aldım yere koyarak ittirdim ve ne kadar gidebileceğini izledim. Gelebildiği son noktaya kadar gelip yavaşlayarak durdu ve kalkıp diğer odaları keşfe koyuldum.

Onu izlemek keyif veriyordu ama bu tozlu odaları keşfettikçe yavaş yavaş acı gerçeği hatırlayacaktı.

Bir kapı gördüm ihtişamlı ve büyüktü kapıya doğru yürümeye başladım kapının önüne geldiğimde kapıyı açmamla yerdeki kırmızı (kan olduğunu düşündüğüm) lekeler gözüme çarpmıştı. Ve içimi bir korku sarmaya başlamıştı kapıyı hızlıca kapatıp elimi kalbime koydum ve buradaki bir enerji gittikçe kalp atışlarımın hızlanmasına yol açıyordu. Kalp ritmim düzene girmeye başladığında yerden kalktığımda tekrar o ihtişamlı kapı beni karşılıyordu. Sanki bu evdeki gizemi çözmeye çalışan dedektif gibiydim. Ve yavaş yavaş zihnimdeki tablo tamamlanıyordu.

Kapı koluna titreyen soğuk ellerimi uzattım ve nefesimi dışarı vererek tekrar kapıyı açtım. Burası kanlı bir ofisti.
Ama hala burada ne yaptığımı anlayamıyordum. Ve döşemenin gıcırdama sesi burada tek olmadığımı gösteriyordu. Omzuma birinin tuttuğunu hissettim ve çığlık attım. Ama omzuma tutan o el belime kollarına bağlayarak bana sıkıca sarıldı ve kulağıma güven veren sesiyle fısıldadı

"Sakin ol Jennie."

                                                🕸️ 🕸️

Sizce o odada ne olmuş?