2| Seni hep uzaktan seyretmek zorunda mıyım?

196 32 50
                                    


Bölüm 2:
"Seni hep uzaktan seyretmek zorunda mıyım?"

19.04.2020 - 09.35
Seul

Dolu Kadehi Ters Tut- Yapma N'olursun

Oturduğum banktan okul bahçesinde arkadaşlarıyla gezen Jimin'i izliyordum. O günden sonra çok görmüştüm ama beni hiçbir şekilde hatırlamıyordu. Arkadaşları bir hastalığa yakalandığını, tedavi sonrası ise hayatındaki bazı kişileri unuttuğunu söyledi. Üzülmüş müydüm? Evet. Beni hatırlamaması koymuştu aslında, hem de baya.

Elimdeki deftere karşımdaki bankta oturan Jimin'i çiziyordum. Defterimin tüm sayfaları onun resimleriyle dolmuştu. Bu aslında öyle güzel bir şeydi ki, önemsenilmeyen şeyler en önemliniz oluyordu. Bu defter, benim hayatımdaki kirli bir rafa kaldırılmış eşya iken, şimdi ise cennetimin en güzel köşesinde yer alıyordu.

Elimdeki kalemi usulca sayfada hareket ettirerek çizmeye başladım. Onu çizmek öyle güzel bir huzur veriyordu ki...

Jimin'i seviyordum, ona aşıktım. Ama o benim yüzüme bile bakmıyordu. 2 senedir uzaktan uzaktan seyredip seviyordum onu.

Yanımda oluşan hareketlilikle kafamı defterimden kaldırdım.

"Yine mi Sumin, yeter artık."

"Onu çizmek huzur veriyor Sun, bunu sen de biliyorsun."

"Ama kendine zarar veriyorsun, unutmayı dene."

"Hangisiyle?"

"Ne?"

"Hangisiyle diyorum. Kalbimle mi, aklımla mı?"

"İkisiyle de Sumin"

"Ben iki kişiye şans vermem Sun, bunu sen de biliyorsun."

"O zaman kalbinle unut, kalbinle unutursan sevmeyi de unutursun."

"O zaman aklımla unutuyorum."

"Hadi ama Sumin, çok inatçısın."

Derin bir nefes alarak yerimden kalktım.

"Sınıfa gidiyorum, geliyor musun?"

"Ahh, hayır. Daha yeni dışarı çıktım, biraz otursam iyi olacak."

"Anladım ben seni tamam."

Gülümsedim ve okulun kapısından içeri girdim. Sınıfıma çıkıp yerime oturdum. Elimdeki defteri sıranın altına bıraktım ve arkama yaslanarak gözlerimi kapattım. Lanet olası okula gelince bir şey öğrendiğim olmuyordu zaten.

Alnıma atılan fiske ile bağırarak yerimden sıçradım. Eunmin yüzündeki sinsi gülümseme ile yüzüme bakıyordu. Başladık yine...

"Sumin-ahh! Bana edebiyat notlarını verir misin?"

"Bu sefer başkasından al Eun-shii! Notlarım benim için özel!"

𝘧𝘪𝘭𝘵𝘦𝘳 ༄ 𝒑𝒂𝒓𝒌 𝒋𝒊𝒎𝒊𝒏Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin