𝘧𝘪𝘭𝘵𝘦𝘳 ༄ 𝒑𝒂𝒓𝒌 𝒋𝒊𝒎𝒊𝒏

10| Mezar

Bölüm 10:
"Mezar"

-Yoongi-

Elimdeki dondurmalarla Eunmin'in dönme dolaptan inmesini bekliyordum. Yemek bittikten sonra Lunapark'a gelmiştik. Okulda agresif biri olarak gözüküyordu ama lunaparka geldiğimizden beri çocuktan farkı yoktu. Gülümsediğimi hissettiğimde hızlıca kafamı sallayıp eski somurtkan halime geri döndüm.

Eunmin dolaptan inip hızlıca yanıma geldi ve dondurmasını alıp yemeye başladı. Dondurmasını yerken bir yandan da etrafa bakınıyordu. Gülümseyerek bana döndü,

"Yoongi-ah fotoğraf kabinine girelim mi?"

"Hayır, Eunmin. Gidelim artık."

"Yaaa daha çok şey yapacaktık."

"Akşam oluyor Min."

"Ya fotoğraf kabinine girelim. Diğerlerini sonra yaparız."

"Yarın seninle gezeceğimi nerden çıkardın."

Yüzü düşse de tekrar gülümsedi ve gözlerime baktı.

"Olsun. Bugün benimle vakit geçirdin zaten. Benimle geçirdiğin her dakika benim için bir yıl. O yüzden sorun değil. Hadi gidelim."

Elimden tuttu ve çekiştirmeye başladı. Beni gerçekten bu kadar çok mu seviyorsun Eunmin?

-Sun-

Sahile inmiş kumların üstünde yürüyorduk. Elimdeki ayıcığı kocaman kucaklayıp gülümsüyordum. Bu ayıcık ondan ilk hediyem gibi bir şeydi ve bunu hep koruyacaktım.

"Teşekkür ederim Woo."

"Ne için"

"Ayıcık için"

"Yine mi Sun? Yeter artık teşekkür etme."

"Ne yapayım çok mutluyum."

Önümde durdu ve yüzümle kendi yüzünü hizaladı.

"Bana mutluluğunu gülümseyerek gösterir misin?"

Dişlerim görünecek şekilde güldüm.

"Daha çok gülümse"

Yüzümdeki gülümseme daha çok büyüdüğüne Eun'da gülümsedi.

"Daha fazla gülümse"

Dediğiyle artık kahkaha atmaya başlamıştım. Gözlerimi gözlerine kilitlediğimde gözünden sevgi kavramı hızla geçti. Bana az önce sevgiyle bakmıştı.

Sen de beni seviyorsun değil mi Eun?

-Jimin-

Sumin'le kumlara oturmuş denizi seyrediyorduk. Nedensizce bana huzurlu hissettiriyordu. Başka yerde bulamadığım huzuru Sumin'in yanında bulabiliyordum. Sanki uzun zamandır tanıyormuşum gibi geliyordu.

"Bana çok tanıdık geliyorsun Sumin."

"Öyle mi?"