SOĞUK KENT [Soğuk Şehrin Soğuk Adamı]

XI. Haphephobia ❄

11.BÖLÜM
"Haphephobia"

"Her çatlak onarılamaz, her boşluk doldurulamaz ve en acısı her yara dikiş tutmaz. Hayat seni o yaralarla ve anılarıyla yaşamak zorunda bırakır."

Dudakları dudaklarıma değerken hissettiğim sıcaklık cayır cayır yanan bir şöminen öndündeymişim gibi hissettiriyordu ve burnundan verip yüzüme çarpan ılık nefesi şömineden yüzüme vuran sıcaklık gibi hissettiriyordu.

Kalp atışlarım, heyecanım ve bana hissettirdikleri her şey zirvedeydi. Havada asılı kalan titreyen ellerimi omuzlarına koydum. Temasım gergin olan bedeninin biraz daha gerilmesine mâl oldu. Gerginliği hat safhadaydı.
Onun gerginliği benimde gerilmeme neden oluyordu. Yanlış bir şey yapıp fobisini tetiklemek istemediğim içinde sıradaki hamleyi onun yapmasını bekledim. Ama sanki Lider kitlenip kalmıştı. Dudaklarımı geri çekeceğim zaman Lider başını sağa yatırıp alt dudağımı kavradı.
İçimde bir yanardağ patladı, lavlar hislerimin, duyularımın ve organlarımın üzerini kapladı. Ozumlarında duran ellerimin tutuşu sıkılaştı.

Üzerindeki gerginliğe rağmen ilk adımı atmayı başarmıştı. Ben de üst dudağını dudaklarımın arasına aldım. Daha önce hiç öpüşme deneyemim olmadı. Çünkü gerçekten birini sevemedim. Hoşlandığım oldu, konuştuğum da oldu ama kimse Lider'in hissettirdiklerini hissettirememişti. Onların yanındayken hep bir şey eksikti. Mesajlaştığımda, konuştuğumda ya da elimi tuttuklarında bile küçük bir heyecan hessedememiştim. Sanki sevgilimle değilde erkek kankamla el ele tutuşuyordum.

Ama şuan da her şey çok fazlaydı. Heyecan, aramızdaki elektrik, tutku. Her şey uç noktaydı. İlk kez öpüşüşüyordum ama okuduğum yetişkin içerikli kitaplar, izlediğim filmler ve diziler sayesinde deneyimli gibi bir şeydim. Ama Lider kesinlikle öyle değildi. Dokunma fobisi olduğu için birine daha önce dokunamamıyordu bundan yola çıkarak Lider'in öpücüğünden ne kadar deneyimsiz olduğunu fark ettim. Ve bu beni çok mutlu etti.

Ona biraz daha sokulup biraz daha asıldım dudaklarına. Omuzlarında duran ellerimden birini ensesine çıkardığım vakit Lider birden benden ayrılıp ayağa kalktı. Neye uğradığı şaşırırken ben de peşi sıra ayağa kalktım. İkimizde nefes nefeseydik ve düzensiz nefes alış verişlerimiz odadaki sessizliği bozen tek sesti. Lider iki büklüm olduğunda korkuyla ona adımladım. Yüzü ekşi bir şey yemiş gibi buruşuktu.
"İyi misin?" Diye sordum nefes nefese bariz bir endişeyle. Lider başını olumsuz anlmada salladı.
"Banyon var mı?" Diye sordu, sesi kısıktı.
"Arkanda, çaprazındaki kapı banyoya açılıyor." Dediğimde beni ardında bırakıp banyoya girdi. Seramik tezgaha eğilip kusmaya başladığında kapının eşiğinde taş kesildim.
Gözlerim kocaman açılırken içimde fırtınalar kopmaya başladı.