SOĞUK KENT [Soğuk Şehrin Soğuk Adamı]

X. İlk temas, bir öpücük ❄

"Okula gitmek istediğinden emin misin?" Diye kırk kere soran anneme bıkkınca bakıp,"Evet." Diye kırkıncı kez cevap verdim.
"İyi!" Diye sinirle yükseldi. Az önce sakinken biranda parlamasına şaşakaldım.
"Her huyunu babandan almak zorunda mıydın sanki?" Söylene söylene yanımdan ayrılıp odamdan çıkıp kapıyı da gürültüyle çarptı. Babam vurulmasına rağmen evden çalışması yetmiyormuş gibi benimde yaralı ayağımla okula gitmek için inat etmem annemi öfkelendirmiş olmalıydı.

Eğilip yaralı bacağıma dikkat ederek pantolunu ayak bileğimden geçirdim. Düne nazaran daha iyi durumdayım ama ağrısı arada yokluyordu. Giydiğim siyah bol Jean pantolonu giydikten sonra hazırdım. Yatağımdan kalktıktan sonra siyah boğazlı kazağımın üzerine gri kapşonlu hırka, hırkanın üzerine de deri ceket giyindim. Dışarıda lapa lapa kar yağıyordu. Her yer bembeyazdı. Çok hoş bir görüntü vardı. Tüm şehir beyaz bir kefen giymiş gibiydi.

Çantamı, atkımı, eldivenimi ve son olarak beremi aldıktan sonra yavaş adımlarla odamdan çıktım. Yaralı ayağımdan ötürü kurbağa gibi yürüyordum. Mutfağın kapısında dikilip kahvaltı yapan ikiliye diktim gözlerimi.
"Ben çıkmıyorum."

"Kahvaltı yapmadan mı?" Annem oturduğu yerden memnuniyetsiz bir şekilde konuştu.

"Vaktim yok, kahvaltı yaparsam geç kalırım. Sekizde dersim başlıyor."

"Arabayı sürebilecek misin? Çok zorlanmazsın diye düşünüyorum." Babamın söyledikleri ile refkleskle sargılı ayağıma baktım.
"Hayır zorlanmam. Köpek bileğimi ısırdı. Araba süremeyecek durumda değilim ki." Ayağımı incelemeyi bırakıp tekrar onlara döndüm.
"Ben gidiyorum. Görüşürüz."

"Dikkat et kendine! Ayağını da çok zorlama!" Annemin bağırış sesleri kulaklarıma dolarken bıkkınlıkla ofladım. Yarım topuksuz botumu ayağıma geçirdikten sonra dışarı çıktım. Asansöre bindikten sonra zemin kata bastım. Bir an önce okula gitmek istiyorum. Lider'i görmek ve teşekkür etmek istiyorum. Aslında dün bana yardım ettiği için bir çok kez teşekkür etmiştim. Ama onunla konuşabilmek için tek bahanem buydu. Belki bu olay yakınlık kurmamıza vesile olurdu. Onunla arkadaş olmak istiyorum.

Apartmandan çıktığımda kaldırım kenarına park edilmiş arabama doğru ilerledim. Arabama bindikten sonra emniyet kemerini takıp vakit kaybetmeden gaza bastım. Mahalleden çıktığımda telefonum çalmaya başladı. Arayan yüksek ihtimalle Şermin'di. Arabayı sağa park edip yana attığım çantama uzanıp telefonumu çıkardım. Telefonu açıp hoparlöre verdikten sonra, telefon tutacağına yerleştirip tekrar yola koyuldum.
"Alo?" Diyen Şermin'in sesi doldu kulaklarıma.
"Günaydın." Dedim sevecen bir sesle.