"Acaba Yusufum ne yapıyor şimdi, aç mı, tok mu,çok çalıştırırlar mı ki ... Acaba beni özlemiş midir...?"
Yusuf gideli bir hafta olmuştu, zavallı Meryem her gün pencereden belki bir umut gelir diye Yusuf'un yolunu gözlüyordu. Onu düşünmekten kafayı yiyecekti.
Tak tak tak tak...
"Bu da kim şimdi?" Meryem yavşça kapıya yaklaştı "kim oo?" sorusuna cevap alamayınca tedirgin oldu. "Kimsin diyorum" gelen her kimse Meryeme cevap vermemekte ısrar ediyordu. Meryem kapının arkasında duran sopaya elini götürerek onu sıkıca kavradı ve kapıyı araladı. Tam sopasını indirecekken adamın kafasına onun Hüseyin olduğunu fark etti.
"Korkuttum mu? "
"Hayır,yani ben kim o diye seslendim ama cevap gelmeyince... "
Hüseyin Meryem'in konuşmasını yarıda keserek "sana bir şeyler getirdim, bir haftadır uğrayamıyorum malûm Yusuf falan birde benim işler eklenince. "
Yusuf'un adı geçince Meryem'in gözleri doldu.
"Yusufum nasıl Hüseyin, iyi mi, çok yoruyorlar mı onu n'olur söyle bana ha iyi mi? "
"İçeri davet etmeyecek misin? "
"Kusura bakma ben ah unutmuşum birden buyur."
"Bir haftadır uğramıyorum yanına gidip göreceğim yarın aslında buraya onun için geldim belki ona söylemek istediğin bir şey vardır. "
"Onu çok sevdiğimi söyle olur mu? Beni düşünüp üzülmesin tek isteğim bu, sana da yük olu... "
Hüseyin Meryem'in lafını yarıda keserek
"Sen bana yük olmazsın Meryem hem... Neyse ben gideyim. "
Hüseyin çıkmadan Meryem'in gözlerine baktı " bende hiçbir zaman değişmedin Meryem yerin hep aynı" Meryem'in cevap vermesini beklemeden kapıyı çarpıp çıktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAŞAMAK DEDİKLERİ
Teen FictionOnlar yaşamlarını güçlükle idame ettirmeye çalışan masum halktan sadece birkaçıydı.. Onlar adaleti savunup, adaletsizliğe baş kaldıranlardı.. Zulme karşı açtıkları savaşın bedelini sevdikleriyle ödeyenlerdi onlar.. Adaletin sadece mahkeme duvarları...
