His Mistakes

Prologue

Azra’s Point of View

I get up early because of a shrill sounds I heard. And it's my mom who continues to scold me just early in the morning.

Siya lang naman ang kinasusuklaman ko. She often opposes from everything I want. She's always teaching me how to be kind and virtuous kahit alam ko sa aking sarili na hinding-hindi ko iyan magagawa. This is me---the real me!

“Ano? A-absent ka na naman? You make me feel stupid all the time, Azi.” Patuloy na pagsisigaw ni mommy dito sa 'kin.

“Tell me the reason why you changed? Am I not enough para disiplinahin at baguhin ka?” She shouted as she gets my belt hanging in the wall.

Here we are again. Palagi niya akong pinapalo ng sintoron ko. Hindi na ako natatakot pa, sa halip na pumuwesto na ako rito sa kama.

“You are dumbass. Such an irresponsible daughter!” She said while whipping my butts up to my back.

Hindi na ako nasasaktan pa dahil nakasanayan ko na ang ganitong parusa ni mommy. And I think, mas masahol pa ang ginagawa ko sa mga taong naka-away ko at sa taong hindi ko gusto.

“Ano? Babaguhin mo na ba ang sarili mo? Mag-aaral ka na ba nang mabuti?” Tanong ni mommy sa akin. Instead of looking at her I just watch the wall, starring my medals and awards before.

“Answer me, Azi!” Then she shouted in rage again.

“I won't mom. I couldn't change myself. I'm happy with what attitude I have right now.” Giit ko sa kanya.

Marahas kong tinulungan ang aking sarili na bumangon dito sa aking kotson habang galit na tinitingnan si Mommy.

“Where are you going?” Tanong ni Mommy sa akin habang hinablot niya ang buhok ko. Napa-atras ako ng kaunti at tumingin sa kanya.

“Kung hindi ka madidisplina ng sarili mong ina pwes batas at korte ang magdidisiplina sa 'yo.” Mom said while giggling.

“What now ma'am?” Tanong ko sabay tinanggal ang kamay niya.

“You will file a case against me? Oh, sige, diyan ka naman magaling, hindi ba?” I said and give her a wrath face.

“Ang pagiging abogada.” I added as I showcase my insult look at sabay umalis.

“Wala akong anak na demonyo!” Sigaw ni mommy nang maka-abot ako sa pintuan namin.

“Then don't bother me. I don't want your fake attention.” Mahinang ani ko at lumakad na pababa ng hagdan.

Tumungo na agad ako sa kubeta rito sa baba. Dapat sana ay doon ako sa bathroom ko sa taas but mommy ruined my day again. Kaya rito na lamang ako naliligo.

After taking my bath ay pumunta na ako sa taas para kunin ang bag ko. At dahil hindi ako gutom ngayon ay tumungo na ako sa garahe para magpahatid sa driver ko patungong eskwelahan.

“Manong, hurry up! We're 10 minutes late.” I said while giving him an angry look.

Agad namang pumasok si Manong driver sa kotse matapos niyang inilagay ang hindi naubos niyang kape.

Kinuha ko na lang ang bagong binili kong diyaryo para basahin ang mga bagong balita. I am pretty sure that my code name is always included and posted in here. Isa lang naman akong gangster, bad girl at assassin. Yet, I always hide my identity.

At hindi nga ako nagkamali, nandito na naman ang pangalan ko sa pahina ng diyaryong ito sa kadahilanang napatay ko ang anak ng CEO. Ang babaeng sumira ng gabi ko sa Park malapit dito sa lugar namin.

Siya lang naman ang babaeng nambato sa akin ng itlog. I don't mind if that was just an incident basta ang akin lang ay nasaktan ako.

“Narito na po tayo, Ma'am Azra.” Bigkas ni Manong nang maihinto niya ang sasakyan.

I close the newspaper and place this at my back. Lumabas na ako ng kotse ng walang paalam. I don't want myself to become plastic. Gusto kong magpakatotoo sa aking sarili.

Lumakad na ako rito sa hallway patungong classroom namin. As I am walking at the corridor I saw people looking hardly on me. Instead of dealing with this bullshit students ay hinayaan ko nalang silang mamatay sa kakatitig sa akin.

When I'm about to enter in the room ay nakita kong nagkakagulo sila para umupo sa kanilang upuan. I stared at them narrowly stooping forward their head.

“What's going on?” Tanong ko sa kanila habang pumasok sa loob. No one answered me.

“Just tell me what's going on in here?” Tanong ko sa matalino naming kaklase.

She's not that so smart. Dahil alam ko sa aking sarili na mas matalino pa ako sa kanya. Kaya lang naman ako nagkakaganito dahil nagbago ako. Studies are never been my priority. I only focus on making shits. Making people stupid and slay other's lives.

“Ah ahmm.” Pautal-utal na sagot niya.

“Just tell me directly. You are not a mute!” Sigaw ko sa kanya.

“We're afraid of you.” Mabilis na bigkas niya.

“Then why? Bakit kayo takot sa akin?” Tanong ko sa kanilang lahat na hindi kumikibo.

“Because, because you---”

“Give me your assignment.” Hindi ko na pinatapos si Drei na magsalita nang maalala kong mayroon kaming assignment ngayon sa Oral Communication at Physics.

She walks quickly and drawn nearer to me. She handed me her notebook at agad ko naman itong tinanggap.

“Siguraduhin mo lang na tama lahat ng sagot mo.” Sabi ko sa kanya at tumango naman siya.

“What are you looking?” Tanong ko sa kanila na nakatingin sa akin ngunit umiling naman ang mga mukha nila.

Binuksan ko na ang notebook ni Drei at kinopya ko na kaagad ang homework niya.

“Uy, eksakto may assignment ka.” Sigaw ni Zyreine na nasa pintuan papasok ng room.

“Pakopya naman diyan.” Dagdag naman ni Dwelly dito.

“Oh, kopyahin niyo na iyan. Thank me later.” Sabi ko sa kanila nang maihagis ko ang aking notebook.

“Eh, ba't naman kami magpapasalamat sa 'yo?” Tanong ni Zyreine sa akin.

“Sa iyo ba ito?” Tanong naman ni Dwelly.

“That's not mine. Sa akin nalang kayo magpasalamat besides ako naman ang nangopya para sa inyo.” Sabi ko at ngumiti sa kanila.

Zyreine and Dwelly are my friends. Sila 'yong kasama ko sa lahat ng katarantaduhan. Karamay ko sa awayan at patayan.

To be continued...