His Mistakes

Chapter 5

Lumakad ako nang mabilis dahil sa kaba na aking nararamdaman. Labis ang takot na nadarama ko ngayon nang magtataka ako kung sino ang nagdala sa akin dito. Ang tanging alam ko lamang ay ang mabilis na hangin ang bumuhat sa akin papunta rito.

I turned on my phone and open my flashlight. I'm so unlucky when my phone run out of load. I supposed to call my friends dahil magpapasundo ako sa kanila ngayon. Another fucking situation I have right now.

“Hey! Hello! Can somebody help me?” I yelled as I am walking at this dark street.

Patuloy pa rin ako sa paglalakad dito sa Barangay Masagana, ito ay malayo sa subdivision namin. Ako lang mag-isa ritong naglalakad habang ang mga street light ay nakapatay.

I cautiously take a look to the both sides of the street to make sure that no one follows me. I have to be vigilant just for now because anytime, stupid will do something cruel unto me.

As I am in the middle of darkness, I heard a sound of humming bird. Na tila ito ay kumakanta sa paligid. I look at the vicinities and yet no bird shows. Kaya nagpatuloy na lamang ako rito sa aking paglalakad.

“Oh, shit!” Sigaw ko nang dumapo at tumungtong ang ibon sa aking balikat.

“You scared me.” Ani ko sa kanya na lumipad sa unahan.

“Wow? Is that real? Am I dreaming?” I whispered.

Nakita ng dalawang mata ko na habang lumilipad ang kalapati ay nangingitlog ito. And every eggs is show a beam of light while white tiny particles are showering from it.

The falling eggs cast a majestic magical light over the street. Unti-unting lumiwanag ang buong paligid dito. Sobrang ganda napaka-magical ng pangyayaring ito. This is really an inexplicable happening.

Alam kaya ng mga tao ang nangyayari ngayon? O baka ako lang ang pinapakita nito.

I ran and follow the incredible and enchanting pigeon. Ngunit hindi ko na ito masundan dahil agad itong naglaho subalit nanatili pa rin ang liwanag sa paligid.

“Thank you!” Bulong ko rito at sabay bumuntong hininga.

Naglalakad na lamang ako rito na wala ng takot pa. I want to go home dahil alas diyes na ng gabi.

“Please help me!” Agad akong nakadama ng takot dito nang marinig ko ang boses ng binata sa may kalayuan.

Binilisan ko pa ang takbo ko dahil takot ako sa boses niya. He was murdered at ayaw kong masangkot na naman sa patayang ito. I can make my own slaughter situations.

“Tulong, please help me.” Sigaw nito.

I just ignored him when I found out that he's just acting. Alam kong nagbibiro lang siya.

“Hey, hey! Please wait for me.” Sigaw niya habang tumatakbo papalapit sa 'kin.

“H'wag mo akong lapitan.” Sabi ko sa kanya.

“Why didn't you help me?” Tanong niya sa akin habang nakasunod pa rin.

“Because you are just acting.” Sagot ko.

“Ganyan ka na ba talaga kasama?” Napahinto ako sa aking paglalakad nang masabi niya ang salitang iyon.

“Puwede ba 'wag kang makialam.” Ani ko sa kanya at sabay lumakad muli.

“Hindi mo ba naintindihan kung bakit hindi kita tinulungan?” Galit na tanong ko sa kanya.

“I knew it and it is because you have a rotten attitude.” Sabi niya sa akin at napahinto ulit ako.

“Could you please stop acting like you know me already.” Sabi ko sa kanya.

“I didn't help you because you are just pretending that you were a victim of a murder. Tapos nilalagyan mo pa ng ketchup 'yong damit mo at lalo 'yong mga pasa sa mukha mo para lamang lokohin ako.” Dagdag ko muli.

“How did you know that I was just acting?” Tanong niya sa akin.

“Sa ketchup. Mas paniniwalaan kita kapag dugo ng baboy 'yang pinahid sa mukha at katawan mo.” Sagot ko kaagad sa kanya.

“How I wish you are victim of slaughter.” I said in a spiteful way while bearing malice towards him.

Na gulat na lamang ako nang maramdaman kong ako na lamang ang naglalakad dito sa daan. Agad kong nilingon siya at nakita kong nasa gitna siya ng daan nakaupo.

Nilapitan ko ito at kaagad namang tinanong kung bakit siya napahinto sa pagsunod sa akin.

“Never mind.” Nagtatampong wika nito.

“I'm sorry if I hurt you.” Sabi ko sa kanya.

“Wala kang kasalanan.” He answered and bowed his head.

“Eh, ba't ka huminto?” Pangungulit ko.

“I said don't mind it. You're out of that!” Galit na sabi niya sa akin.

“Okay, fine. By the way who are you?” I asked.

“I'm Harris Latchman and you are?” He answered and asked me.

“Azra Arizala, malapit ko ng makalimutan.” Agad niyang dugtong.

Wait, how did he know my name? Hindi ko naman siya kilala, ah at lalong ngayon lang kami nagkita.

“Ba't mo alam ang pangalan ko?” Nagtatakang tanong ko sa kanya.

“Because you are my mission.” Matipid na sagot niya.

Nagtataka pa rin ako rito. Hindi ko alam ang lahat ng sinasabi niya. Baka nagsisinungaling na naman siya. Baka lolokohin na naman niya ako.

“Mission what? Or you are just stalking me.” Naiinis kong ani sa kanya.

“No, I did not!” He said.

“Puwede ba deretsuhin mo na ako.” Nagtitimping saad ko sa kanya.

“Just wait for me, manghihilamos lang ako.” Sabay tumayo siya at lumakad sa dilim.

“Hoy! Gago walang tubig diyan!” Sigaw ko sa kanya at tuluyan ng naglaho.

Ilang sandali lang ay bumalik na siya. How did he do that? In just a half minute tapos na siyang maghilamos? Saan siya kumuha ng tubig? He's kinda weird!

“Ang bilis mo, ah.” Wika ko at sabay kumunot ang noo.

“Look at me.” Sabi niya at napatingin naman kaagad ako sa kanya.

“Pogi ba?” Tanong niya.

I couldn't speak a single word. It looks like I'm speechless. Sobrang gwapo niya, ang sarap lang ng kanyang labi. Two dimples on his left and right side chicks make me jealous. I was amazed by his blue eyes lalong lalo na sa napakakinis niyang balat. Ang angas ng buhok niya.

I thought Matt Peige is the most handsome in the world but I was wrong, Harris surpassed it.

Kanina kasi hindi ko mapansin 'yong kagwapuhan niya dahil natatakpan ang mukha niya ng ketchup at pasa. Then look at him right now, parang isang anghel lang ang kagwapuhan niya.

“Hey, Azi.” Harris said while waving his left hand in my face.

“Natamimi ka yata.” Dagdag niya.

“Oh, I'm sorry.” Ani ko.

“It's okay. You are just hypnotized by my handsome face.” Seryosong wika nito at dahil diyan muntik na akong masusuka sa pagiging overconfident niya.

“Assuming.” Pambabasag ko.

“By the way sagutin mo na ang tanong ko.” Hiling ko.

“Ah, okay.”

“I can't wait.”

“I'm Harris Latchman, your handsome guardian angel.”

To be continued...