His Mistakes

Chapter 10

Harris couldn't enlighten me. He still claims that he's an angel. Kahit na sasabihin ko sa kanya na hindi ako naniniwala yet he still insisted. At para tapusin na ito, I will just let him claimed that priviledge.

“Dahil nagkasala ka ngayong araw samahan mo akong magba-basketball.” Harris said.

Sino siya para parusahan ako? He's not my brother nor my friend---he's just a stranger. Tapos may lakas loob pa siyang pagbuhatan ako. Fuck this guy!

“What? Ba't ko naman gagawin iyan? Eh, first and foremost hindi tayo magkakakilala. You are not my---”

“Don't try to say that, Azi. Tama ka nga, I'm just nothing for you but in the eyes of our lord, I'm your guardian angel.” Sabi niya sa 'kin matapos niyang siningitan ako.

“Totoo naman, ah. You are just nothing! You are just pretending.” Sambit ko sa kanya.

“I'm not pretending nor lying, Azi. Someday you'll realize how much I did to you.” Ani niya sa 'kin.”

“Catch the ball.” Harris shouted while throwing it upon me.

“Arraayy.” Ungol ko nito dahil sa malakas ang pagkahagis niya.

“Ang sama mo.” I lowly snorted.

“Mas masama ka kesa sa 'kin.” Wika naman kaagad niya at pumasok na sa court.

Kinuha ko nalang ang bola sa sahig at padabog itong drinibol. I really hate him, I do hate him. Sayang lang 'yong kaguwapuhan niya kung magkukunwawari lang siyang anghel.

“Faster, Azi.” He called.

“Hindi ako marunong magbasketball, no.” Pag-aangal ko sa kanya.

“I'll teach you how.” Sabi niya at sabay kinuha sa 'kin ang bola.

Basketball player ba siya? Ang angas kasi niyang magdribol.

“Whoah!” I whispered.

Grabe, nagawa niya iyon? Nagawa niyang ishoot ang bola kahit nasa half court siya. That's incredible! I'm just impressed by what he did.

“Nakita mo iyon?” Tanong niya sa 'kin habang binigyan ako ng high five.

“Yeah, you're amazing. Basketball player ka rin ba?” I asked and gave me a smile.

“Actually, captain ball!” Mas lalo pa akong namangha nang sabihin niyang siya ay captain ball.

He's perfect! Teka, he's almost perfect. Ginasgasan lang niya ang pagiging perpekto niya ng dahil sa kanyang pagiging mapagkunwari.

“Grabe, idol talaga kitang maglaro. Napaka-angas mo parang isa kang anak ng mga PBA players.” I hurled flattering words to him.

“Bolero!” Ani nito at pinagpatuloy ang paglalaro.

“Saan ka nga pala nag-aaral, Harris?” Tanong ko sa kanya.

“I studied at Star High.” What? Star High? Nagsasabi ba kaya siya ng totoo o baka naman nagsisinungaling na naman sa 'kin ito.

“Are you serious?” Hindi makapaniwalang tanong ko.

“Yes, may problema ba?” Seryosong tanong nito.

“Nothing, but Star High was my dream school.” Agad namang napalitan ng lungkot ang tono ko.

Star High was my dream school. Heto 'yong dahilan kung bakit ako nagbago. I supposed to study there but mom didn't allow me. Kahit nakapasa ako sa entrance exam ay subalit hindi pa rin ako pinayagan ni mommy.

I want to be a scientist student kaso hinarangan ako ni mommy na mag-aral doon. Siguro kung nag-aaral ako sa Star High naging dean lister rin ako. Maybe I was top student also and have humble life. Si mommy talaga ang ang puno't dulo lahat.

“Azi, tulala ka yata.” He said while giving me a friendly pat on my shoulder.

“Hah? Ah, ahmm sorry.” Pautal-utal kong sagot sa kanya.

“Kanina ka pang wala sa iyong sarili.” Ani niya.

“Wala. Just don't mind it.” Giit ko.

“Gano'n ba? Ba't hindi ka nag-aaral doon?” Tanong niya sa 'kin.

“Alam mo bang napaka-super advance ng sistema namin. Lahat ng kurso roon ay napakaganda. Tsaka lahat ng estudyante ay guwapo at maganda.” Napatingin ako kaagad sa kanya nang sabihin niyang lahat ng estudyante roon ay gwapo't magaganda.

“Ikaw nalang kulang.” Dagdag nito.

Parang may kung anong insekto na lamang ang kumiliti sa aking katawan nang masabi niya iyon. Tang*ina, I really felt butterflies in my stomach. Kinikilig ako, gusto kong tadyakan at bogbogin si Harris.

“You are blushing.” Mahinang wika nito sabay turo sa aking pisngi.

“No I'm not.” I denied.

Hindi niya puweding malaman na kinikilig ako ng dahil sa kanya. Hindi dapat niya malaman na gusto ko siya. It should remain secret.

“Eh, kung halikan kaya kita.” He said while giving me a killer smile.

Tang*na nagpapakilig ba siya? Binibiro lang ba niya ako? If only he's serious, I would surely kiss him. Ang sarap pa naman ng mga labi nito.

Oo na, I am flirty. Pero gusto ko talaga siya. Gusto rin ba kaya niya ako? I hope so.

“Gago 'to.” Ani ko.

“Thanks for reminding me.” Sambit niya sa 'kin.

“For what?” Takang tanong ko.

“Kase pinapaalala mo ako sa dapat kong gawin para sa iyo.” Nakangiting sagot nito.

“Ano naman iyon?” I asked.

“I'll give you hundreds of rules to help you change yourself.” Ani niya.

“What? Rules? Nababaliw ka na ba?” Natatawang tanong ko.

“No, I'm not. Every rules has sanctions. So kung hindi mo masusunod ang mga iyon. Impyerno abot mo.” Sagot niya.

“What? Are you nuts? As far as I know hell doesn't exist. It's just an abstract word or concept created by shit people.” I said while giving him an angry look.

“Baliw lang ang maniniwala sa langit at impyerno.” Dagdag ko.

“You are wrong, Azi. Heaven and Hell are actually exist. Makikita mo lamang sila kapag namatay na ang katawan mo. Your soul will go either of the two. And I think it is not the end to change your beliefs.” Sabi niya at sabay umupo sa sahig.

“Paano ako maniniwala kung hindi ipapakita sa akin ito ng diyos mo.” Wika ko habang nakabaluktot ang aking mga kamay.

“At saka kung anghel ka nga ba't ka nag-aaral sa Star High? Alam mo, Harris mas lalo mo lang binigyan ng depinisyon ang sarili mo sa pagiging sinungaling.” I added.

“Someday you'll know more about me. And you'll see what's heaven and hell.” He said and smiled.

“Kapag matagal mas lalo akong magiging ganito.  At saka why would you change myself? In fact, I'm contented with what I have.” I said.

“Hindi solusyon ang galit, Azi. You can still get of what your heart desired the most. I know your reasons why you did this---kung bakit ka nagbago.” He said while putting urge in his tone.

“Wala na akong pag-asang magbago pa, Harris.” Mahinang giit ko.

“There's always hope for those who are hoping for better, Azi.” Ani niya.

“Binabalot na ako ng galit and I think there's no cure for this.” Sabi ko at sabay tinalikuran siya para puntahan sina Zyreine at Dwelly na kumakain ng street foods.

“I can be your medicine to heal your wounded heart.” Ani nito.

“Tempura, alam mo kasing gutom ka.” Ani ko at sabay ibinigay sa kanya ang isang baso ng tempura.

“Salamat nito, ngayon lang ulit ako nakatikim nito?” Ani nito at sabay subo ng tempura.

“Sarap.” Bigkas niya.

To be continued...