MOTORCYCLE ▪︎ Choi Yeonjun✔

eleven ₁₁

☆✼★━━MOTORCYCLE━━★✼☆

ˏˋ⋆ BÖLÜM ON BİR ⋆ˊˎ

Yeonjun anlamayarak gözlerini kırpıştırdığında bu hâline burukça gülümsemiştim. Oysaki gözlerinden anlaşılıyordu her şey. Bir başkasının acısını dinlerken onun da gözleri dolmuş, kendini kötü hissetmişti. Bu sadece empati ile alakalı bir şey değildi. Tıpkı benim gibi, onun da atlatmakta zorlandığı bir olay yaşanmıştı, belliydi...

"Bilirsin Romeo." dedim karşısında dikilirken. "Her güzel gülüşün altında saklanan bir acı vardır. Her güzel gülen kişi-"

"Sen..." dedi. "İnsanları nasıl inceleyeceğini bilen, onları keşfeden birisin."

Dediği şeyle ilk beş saniye afallasam da salakça gülümsedim ve, "Galiba öyleyim." dedim.

Yeonjun yürümeye başladığında ben de peşine takılmıştım. Merak ediyordum, onu ve hayat hikayesini. Anlamamak zor değildi. Adımlarımızı sitenin içerisinde sürdürürken o hâlâ sessizliğine koruyordu.

En sonunda dayanamayarak, "Ben..." dedi ve derin bir nefes aldı. "Tek çocuğum. Her hangi bir ablam, abim ya da kardeşim yok."

Başımı olumlu anlamda salladım.

"Anneme çok düşkün bir çocuktum. Annem de bana düşkündü. Babam ise dünyadaki en iyi babaydı bana göre." dedi ve kafasını aşağıya eğdi. "Büyüdüm ve liseye başladım. Babamın davranışları bize karşı sertleşmişti. Anneme şiddet uygulamasa bile sözleriyle dövüyordu ve her gece annemi ağlarken görüyordum. O benim canımdan bile değerli annemdi... Ve canımdan değerli babam yüzünden ağlıyordu."

Kafamı ona çevirdiğimde zorlandığı belliydi. Aile içi şiddet bir çocuğun atlatabileceği en zor şeylerden bir tanesiydi. Normalde ailesinde şiddet olan çocukların çoğu, ilerleyen yaşlarında sinir problemleri yaşarlardı. Bunu okuduğum bir makalede öğrenmiştim. Ancak Yeonjun iyi durumda gibiydi, bana güçlü olduğumu söylemişti ancak benden güçlüydü.

"Bir gün babamın bu denli değişmesini sağlayan şeyin ne olduğunu merak ettim ve okula gitmek yerine babamı takip ettim ve iş yerine gittim." dedi. İçini çektiğinde artık anlamıştım, Yeonjun ağlıyordu... "Sevgili babam kendisinden yirmi yaş küçük sekreteri ile sevgiliydi... Ve annemi aldatıyordu. Zavallı annemin hiç bir şeyden haberi yoktu, sadece babamın ayak işlerini yapmaya ve ona tahammül etmeye devam ediyordu."

Duyduklarım ağzım 'o' şeklini almıştı, sertçe ağzımı kapayıp dudaklarımı birbirine bastırdım. Onun için her şey çok zor olmalıydı... Adımlarımız yavaştı ve sitenin içinde turluyorduk. Sessiz bir gecede sadece ikimiz iç çekişleri duyuluyordu.

"O gün babamla tartıştık, şirketin ortasında, metresinin önünde... Sadece tartışmakla kalmadık. Babam bana tokat attı ve ben farklı bir insana dönüşen babamın yakasından tuttuğum gibi onu yere fırlatmıştım." dedi hıçkırarak ağlarken. "Eve apar topar döndüğümde annem ve kendim için bir bavul hazırlamıştım. Annem hiç bir şeyi bilmediği için bana kızıp durmuştu. Öylece annemin elinden tuttum ve hiç bir yerini bilmediğim Seoul'a taşındık. Okulu bıraktım, yarı zamanla işlerde çalışmaya başladım. Annem gerçekleri öğrenince babamdan boşandı ve gerçekten Seola... Gerçekten bu kadar güçlü bir kadın olduğuna şaşırmıştım annemin."

Tebessüm ettim. Annesine olan bağlılığı çok güzeldi.

Titrek bir nefes vererek, "Bir deniz mahsülleri restorandı açtı ve işler kısa sürede iyiye gitti. Ben de tekrardan okula başlayabildim... Babam ise sekreteri olacak genç kızla evlendi, annemden boşandıktan sonra hemen o kızla evlendi. Sanki dünden razıydı annemi boşamaya! Ve şu an adını dahi bilmediğim bir kardeşim var. Yaşını bilmediğim, adını bilmediğim bir kardeş..." dedi ve göz yaşlarını silmek için elini havaya kaldırdı.