MOTORCYCLE ▪︎ Choi Yeonjun✔

twenty two²²

☆✼★━━MOTORCYCLE━━★✼☆

ˏˋ⋆ BÖLÜM YİRMİ İKİ ⋆ˊˎ

Ağrıyan başımı tekrar yastığa yaslayıp gözlerimi sıkıca yumdum. Kesik kesik hatırladığım kazaya dair görüntüler sürekli gözümün önüne geliyordu.  Soobin'in anlattığına göre iki haftaya yakın bir zamandır buradaydık ve yoğun bakımdaydım, abim ile.  Sonunda ikimizi de normal odaya almışlardı ve ikimiz de iyiydik. Kendimden çok Jimin'e zarar gelecek diye korkmuştum. Şoförün önüne doğru atlayışını sürekli hatırlıyordum.

Kapının tıklatılmasıyla gözlerimi açıp kafamı yavaşça oraya çevirdim. Telaşlı gözlerle içeriyi kolaçan edip giren Yeonjun'u görmemle tebessüm etmiştim.

"Seola." dedi sanki yıllar sonra beni görmüş gibi.

Bu haline gülümseyerek, "Yeonjun?" dedim. Hızla yanıma gelip kolumda takılı olan seruma ve bir kaç şeye daha baktı.

"İyisin değil mi? Ağrın yok? Elin ayağın tutuyor? Doktor! Doktoru çağırayım mı?"

Büyük bir telaşla söylediği kelimeleri seçmekte zorlansam da onun bu tatlı endişeli halini görmek beni mutlu etmişti.

"İyiyim." diye mırıldandım. "Jimin'i gördün mü? Nasıldı?"

Yatağımın kenarına oturup sağ elimi iki avucunun arasına aldı, "İlk senin odana geldim."

Başımla onu onaylayıp, "Onu görmek istiyorum." dedim.

Yeonjun elimi daha sıkı tuttu, "Biliyorum, onun için endişeleniyorsun ve bir an önce abini görmek istiyorsun. Ama kendini toparlayana kadar ayaklanmamalısın. Biraz daha sabret. Zaten hemen karşı odada kalıyor."

Haklıydı. Ama Jimin de, ben de kötü bir kaza geçirmiştik. Ve yıllar önceki kadar şanslı değildik. Ne halde olduğunu görmeyi istiyordum, iyi olup olmadığını kendi gözlerimle görmek istiyordum.

Kapının tekrar tıklatılmasıyla bu sefer Yeonjun'la ikimiz bakışlarımızı oraya çevirmiştik. İçeriye giren iki polis memuru kaşlarımın çatılmasına sebep olurken, Yeonjun gergince elimi bırakıp ayaklandı.

"İyi günler Seola Hanım. Kendinizi iyi hissediyor musunuz?"

Polisin bana yönelttiği soru karşısında şaşkınca, "E-evet." diyebildim.

Neden burada polisler olduğu hakkında bir fikrim yoktu. Ama Yeonjun her şeyi biliyor gibi gözüküyordu.

"Öncelikle geçmiş olsun. Geçirdiğiniz kazayı biraz araştırdık ve planlanmış bir kaza olduğunun sonucuna vardık. Aracın sürücüsünün vefat haberiyle, bu kaza bir cinayet vakasına dönüştü."

Gözlerim büyürken küçük dilimi yutmama ramak kalmıştı, "Cinayet mi?" dedim boğazıma düğümlenen kelimelerle.

"Biliyorum, şu an oldukça şaşkınsınız. Fakat sizi sorguya çekmemiz gerekiyor." diyen polis elindeki dosyayı açtı ve beklemeye başladı. Arkasındaki diğer memur da, "Sizi dışarı alalım beyefendi." diyerek Yeonjun'u odadan çıkardı.

Yeonjun'un çıkmasıyla karşımdaki polisin beni adeta soru yağmuruna tutması bir olmuştu. "Kazadan önce ne yapıyordunuz Seola Hanım?"

"Abim ve ben bir derneğin kahvaltı organizasyonuna davetliydik..." diyebildim sakin kalmaya çalışarak.

"Bindiğiniz araç kişisel otomobiliniz miydi? Yoksa derneğe mi aitti?" dedi polis. Bana bakmadan sadece not alıyordu.

"Derneğe aitti. Pardon-" dedim daha fazla dayanamayarak. "Cinayet vakası derken, neyi kast etmek istediniz?"