MOTORCYCLE ▪︎ Choi Yeonjun✔

ten₁₀

☆✼★━━MOTORCYCLE━━★✼☆

ˏˋ⋆ BÖLÜM ON ⋆ˊˎ

Seola?

Telefonuma gelen bildirim ile karanlık odanın içi saniyeliğine aydınlanmış, gözlerimi tavandan indirip komedinin üstünde ışıl ışıl parlayan telefonuma çevirmiştim. Bildirim panelini kaydırdığımda Yeonjun'dan bir mesaj geldiğini gördüm.

Saatler öncesinde yaşadığım aksilikten sonra sonunda eve gelebilmiş, üstüne de sıcak bir duş alabilmiştim. Ancak bedenim hâlâ tir tir titrediğinden bir yorganın altında, bir peteğin yanında mekik dokuyordum. Gergince camdan dışarı baktığımda ne yapmam gerektiğini bilmediğimden kurumuş dudaklarımı ıslattım ve derin bir nefes verdim..

Herkesi yeterince endişelendirmiştim. Üstüne üstlük Juliet'i o arazide bırakıp Yeonjun ile eve dönmüştüm. Sabaha kadar orada kalıp daha fazla telaşeye de yol açabilirdim. Şükürler olsun ki Yeonjun oradaydı... Ona bir teşekkür borcum vardı. Bu yüzden hızla mesaj yazmaya koyuldum.

Yeonjun?

Nasılsın? Daha iyi misin?
Yaralanmadın değil mi?

Merak etme, sayende iyiyim...

İyi olmana sevindim, keşke
daha önceden İtaewon'da
yarışmadığını söyleseydin.
Gerçekten inatçı keçinin tekisin.

Olayın erkenden farkına varıp
beni bulduğun için teşekkürler...
Sabaha kadar orada kalacağımı
düşünmüştüm.

Ha sana göre o kadar
bilinçsizim yani ben. Seni
orada bırakıp gidecek kadar ;)

Hayır öyle demek istemedim...

Ya, sen iyi misin? Kaza yapıp
kafanı falan vurmadın değil mi?
Normalde ironi yaptığımı anlayacak
kadar zeki birisin de.

Ah cidden pot kırmıştım sanırsam. Ama onunla konuşurken elim ayağım birbirine dolaşıyordu. Artık nasıl yüzüne bakabilecektim cidden bilmiyorum. Kimsenin gözünde yolu kaybeden Seola diye hatırlanmak istemezdim. Belki de sabaha kadar yağmurun altında kalmak daha iyiydi...

Ancak aklımı karıştıran şey yağmurun altında dakikalarca beklemem değildi. Çiseleyen yağmur sonrası oraya çıkan gökkuşağı gibi Yeonjun bir anda karşıma çıkmış, bana sıkıca sarılmıştı; güven vermek istercesine... Ve ben böyle şeylere hiç alışık değildim. Aklımı karıştıran tek şey buydu. Saatlerdir gözümü tavandan indirmeme sebebim de.

Utanıyorum...Hem de çok...

Sadece kafam biraz dolu
Yeonjun kusura bakma...

Özel değilse paylaşmak
ister misin?

İsterim... İçimi boşaltıp
rahatlamak istiyorum.
Dertlerimle yakınıp rahatlamak
istiyorum...

Şu an her şeye karşı hep tereddütle yaklaşan, kendine güvenen ve emin adımlarla yürüyen Seola olmak istemiyordum. Yaşadığım o yağmur yüzünden travmam tekrar gözlerimin önünde canlanmış, bu etkiden çıkabilmem uzun sürmüştü. Hâlâ aklıma gelen olayla gözlerim doluyordu. Ailemin vefatından beri takındığım bu rol beni, benlikten çıkarıyordu.