MOTORCYCLE ▪︎ Choi Yeonjun✔

three ₃

☆✼★━━MOTORCYCLE━━★✼☆

ˏˋ⋆ BÖLÜM ÜÇ ⋆ˊˎ

Piste vardığımda beynimi yine o gürültülü seslere bıraktım. Sayısız taraftar çığlıklar eşliğinde içerdeki motorcuları destekliyordu. Gerilmiştim... Ama gürültüyle çalışan Juliet'in motoru bana destek oluyordu. Kimseyi hayal kırıklığına uğratmak istemiyordum.

Botlarım sıcak asfalta temas ettiğinde etrafıma bakındım. Kaskım yüzünden gecenin karanlığıyla insanların yüzünü seçmekte zorlansam da abimin yüzünü tanımak hiç de zor olmamıştı. İçtenlikle gülümsedim. Bugün de eve döndüğümüzde abimle gurur şamatası yapacaktık, inanıyorum...

Başlangıç çizgisinin üstündeydim. Spot ışıkları ise tam üstümüzdeydi, herkesin gözlerinin önündeydik. Tek tek sıralanmıştık... Aslında yüzlerce kişi arasında iyi cesaret istiyordu kilometrelerce hız yapmak.

Kafamı yana çevirdiğimde sevgili Romeo'muz da buradaydı. Kendisi ile aynı anda yarışıcak olmam güzeldi. Ona kendimi kanıtlama fırsatı bulmuştum... Mavi saçlı Romeo'ya güzel bir hediyem olacaktı. Alayla gülümsediğim sırada konuştu; "Bitiş çizgisine ilk varan büyük ödülü kazanır Juliet."

"Büyük ödül nedir Romeo?"

Ne gibi bir amaç güttüğünü anlayamasam da ortaya bir teklif koyacaksa buna hayır demezdim. Aksine benim için zevk verici olurdu... Ödülü ona kitlemek.

"Kaybeden kazanana içki ısmarlar ve kendi motoruyla gezintiye çıkarır." dedi Romeo.

"Bu bir ödülden çok işkenceye benziyor..." diye mırıldandım onun duyamayacağı şekilde.

Ödülden kastını ne bileyim para ya da birlikte olmadan yapabileceğimiz bir aktivite sanmıştım.

"Anlamadım?" diyen Yeonjun'a o görmese bile göz devirdim. "Kabul. Ama tek bir şartla." dedim. "Kaybeden İnstagramına ifşasını atar!"

Sevinçle güldüğüm sırada biraz bozulmuş bir yüz ifadesi ile omuzlarını düşürdü. İşte bu benim için bir ödül sayılırdı!

"Ya sen kaybedersen? Bunu göze alabilir misin Juliet?" dedi sosyetik Romeomuz.

Olmayan ifşalarımın da vermiş olduğu güvenle, "Kaybetmeyeceğim için kafam rahat Romeo." dedim.

Alayla sırıtışına hakim olamayan taraf bu sefer Yeonjun olmuştu. Dudkları yukarı doğru kıvrılıp başıyla beni onayladığında, "İyi olan kazansın o zaman." diye söylenen Romeo'ya histerik bir kahkaha attım.

"Kazansın bakalım..."

Tam motorumu çalıştırmak için elim kontağa gitmişti ki bana seslenişi ile başımı tekrar ona çevirdim. "Ha bu arada, ben Choi Yeonjun. İleride ismimi öğrenmedin diye pişman olmanı istemem."

Alayla söylediği sözlerden sonra yüzümü ekşitmiştim. Kendine olan güveni tatmin ediciydi. Ancak aşırıya kaçtığını anlamayacak kadar da salak olmalıydı...

"Ben saçma insanlar yüzünden pişman olmam kibirli Yeonjun." dedim dudaklarımdan gizleyemediğim alaycı sırıtış ile.

İkimiz de birbirimizi dalgaya alıp, her sözümüzü dalgasına vurarak söylüyorduk. İş ciddiye binerse yüksek ihtimal erkek demez, o da kız demez saç baş dalardık birbirimize.

"Sen kendi adını söylemeyecek misin Juliet?" dedi merakla.

İşte , aradığım fırsat! Dudaklarım hevesle havaya kalktığında saçımı savuruyor olmayı dileyerek, "Karakteri sürekli insandan insana, dans ede ede değişenlere ismimi söylemem genelde. Buna sen de dahilsin Romeo!" dedim.