ႏွာဘူးၾကင္ယာေတာ္ (နှာဘူးကြင်ယာတော်)

10

ဆယ္ဟြန္း ဟာခုတေလာအေတာ္ေလးစိတ္ၾကည္ေနတယ္၊
အေၾကာင္းက
ငလူးမင္းႀကီးဟာ ဟိုတညအပီးအထဲက ဆယ္ဟြန္းအိပ္ေဆာင္ကိုမလာေတာ့တာ ၂ပတ္ေက်ာ္ေနပီမို႔လို႔။
ခါးနာလဲေပ်ာက္သြားပီျဖစ္တဲ့ဆယ္ဟြန္းကညတိုင္းညတိုင္း ရုပ္ျပေလးေတြဖတ္လိုက္ အငယ္တန္းအထိန္းေတာ္ေလးတေယာက္ကိုလက္က်ိတ္ထိုးေငြသိပ္ပီးခိုးဝယ္ခိုင္းထားတဲ့ေသရည္ေလးကိုေသာက္လိုက္ႏွင့္တကယ့္ကိုအဟုတ္။
ခုရက္ပိုင္းၾကင္ယာေတာ္ဂၽြန္ရဲ႕သင္ခန္းစာေတြကိုေကာင္းေကာင္းႀကီးလဲလိုက္ေနႏိုင္ေတာ့ဘဝႀကီးက စိုေျပေနတယ္။

ယေန႔ ေတာ့ ဓားေရးသင္ရေတာ့မွာမို႔ အနဲငယ္ေတာ့စိတ္လႈပ္ရွားေနတယ္၊
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စာသင္ေနရတာထက္စာရင္ေတာ့ ေတာ္ေသးတာပဲမို႔ အဆင္ေျပေျပပါပဲ။

" အေဖ!!!"

ေလ့က်င့္ေရးကြင္းဆီ အထိန္းေတာ္တသိုက္နဲ႔သြားေနတဲ့ဆယ္ဟြန္းက တေနရာအေရာက္အသံအက်ယ္ႀကီးႏွင့္ေအာ္ရင္းရပ္လိုက္မိတယ္။

အိခနဲဝိုင္းလာတဲ့မ်က္ရည္ေတြႏွင့္အတူတုန္ယင္လာတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကခပ္မဲ့မဲ့၊
လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆန္႔တန္းရင္း အေဖရွိရာဆီေျပးသြားမိေတာ့တယ္။
ၾကက္ေပါက္စေလးဟာ ေပ်ာက္သြားတဲ့ၾကက္အေမႀကီးကိုရွာေတြ႕လိုက္ရသလိုခံစားခ်က္ေၾကာင့္ရင္ထဲလႈိက္ ခနဲပဲ...
တဆက္ထဲမွာပဲ အေဆာ္ခံေနၾက အေဖ့ရဲ႕တံျမက္စည္းရုိးႀကီးကိုလဲလြမ္းလာတယ္။

" ၾကင္ယာေတာ္ေလး ေနထိုင္ေကာင္း...*အင့္*"

ေဘးတြင္လဲအမတ္ႀကီးအခ်ိဳ႕ရွိေနတာမို႔ အိုအမတ္ႀကီးဟာသားေတာ္ေမာင္ကို ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေပမဲ့ သားျဖစ္သူက ေျပးလာၿပီးဖက္လိုက္တာမို႔ အင့္ ခနဲ သာ အသံျပဳရင္းၿငိမ္က်သြားတယ္။

" အေဖတို႔မ်ား ေနႏိုင္လိုက္တာ၊ အေဖ့သားေလးက လူစ္ိမ္းေတြၾကားထဲ မ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္နဲ႔၊
သားက အေဖေမြးထားတာေရာ ဟုတ္ရဲ႕လားဗ်ာ၊တခါေတာင္လာမေတြ႕ၾကဘူး၊ အေမေဖာက္ျပန္ၿပီးေမြးလာတဲ့သားမို႔လို႔အေဖကဒီလိုမ်ိဳးဆက္ဆံႏိုင္...အု "

သားျဖစ္သူရဲ႕ေပါက္ပန္းေလးဆယ္ပါးစပ္ကိုပိတ္လို႔ ေဘးက လူေတြနဲ႔ေဝးရာဆီ ဆြဲေခၚလာမိတယ္၊
သားျဖစ္သူက ႏွာရည္ေတြပါက်ေအာင္ငိုေနတုန္းပဲ။