" ဟြန္းက ဘာမ်ားေျပာစရာရွိလို႔လဲ"
စိတ္ဆိုးေၾကာင္းသိသာေစဖို႔ဥယ်ဥ္ေတာ္ထဲလွည့္မၾကည့္စတမ္း တမင္ပတ္ေလၽွာက္ေနေပမဲ့ အေနာက္ကေနဝတ္ရုံစေလးဆြဲကိုင္လို႔ေတာက္ေလၽွာက္ကပ္လိုက္ေနခဲ့တဲ့ဟြန္းေလးေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္ကသနားစိတ္ဝင္လာရတယ္။
ရွည္ရွည္မိုးမိုးမင္းႀကီးရဲ႕အေနာက္ ပိန္ပိန္ပါးပါးအရပ္ရွည္ရွည္ေကာင္ကေလးကခိုအာလာေလးသဖြယ္တကပ္ကပ္နဲ႔ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္လိုက္ေနပံုကသိပ္ေတာ့မလိုက္ဖက္ေပမဲ့လို႔ေပါ့...
လွည့္ၾကည့္ကာမ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔ေမးေတာ့လဲ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔...
ဟြန္း ကသိပ္ဆိုးတယ္
ဒါေၾကာင့္ ယိုင္ခ်င္ေနတဲ့စိတ္ကိုထိန္းလို႔ေနလိုက္ရျပန္တယ္။
" စိတ္ေကာက္ေနတာကိုးးး
ေမာင္ေတာ္က"
အဆံုးသတ္မွာတိုးတိမ္ဝင္သြားတဲ့အသံရယ္ေခါင္းကိုငံု႔ခ်လို႔ဆိုတဲ့ေကာင္ငယ္ေလးေၾကာင့္ျပံဳးခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုအတင္းဆြဲေစ့လို႔ေနရတယ္။
ဟြန္း ကဆိုးတယ္။
ၿပီးေတာ့ခၽြဲလဲခၽြဲတတ္ပါေသးတယ္။
" အျပစ္ေတြကိုသံုးသပ္ၿပီးၿပီလား"
လဖက္ရည္ျကမ္းကိုမႈတ္ေသာက္ေနရင္းကေမးေတာ့ ဟြန္းသည္လဲလက္ထဲက ေရေႏြးၾကမ္းခြက္ကိုခ် ပါးေစာင္ထဲ ဝါးလက္စ အခ်ိဳမုန္႔ကိုကမန္းကတမ္းမ်ိဳခ်လို႔ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္ျပတယ္။
" သိပါၿပီ သိၿပီမလို႔ မ်က္ႏွာေၾကာေလၽွာ့ပါေတာ့လား"
ၾကည့္...
နဲနဲေလးအေလၽွာ့ေပးတာနဲ႔ ဆိုးလာျပန္တဲ့ေကာင္ကေလးက မာေရေၾကာေရနဲ႔အယိုင္းတံုးကေလး ...
ဒီအခ်က္ေတြလဲျပင္ဖို႔လိုတာဟြန္းသိေစခ်င္တယ္။
" ကိုယ္ေတာ့္ကို ရုိရုိေသေသေျပာ၊ ကိုယ္ကေက်နပ္ေပမဲ့လူၾကားလို႔မေကာင္းဘူး"
စကားအဆံုးမွာစိတ္မရွည္ေတာ့ဟန္ တရႈးရႈးတရွဲရွဲနဲ႔ ျဖစ္လာတဲ့ဟြန္းက မ်က္ခံုးေတြတြန္႔ခ်ိဳးႏႈတ္ခမ္းပါးလ်လ်ေသးေသးေလးဟာေရွ႕သို႔ႏွစ္ေတာင္ေလာက္စုခၽြန္လာေတာ့တယ္။
YOU ARE READING
ႏွာဘူးၾကင္ယာေတာ္ (နှာဘူးကြင်ယာတော်)
Misterio / Suspensoႏွာဘူးတေယာက္ကိုခ်စ္မိတဲ့အခါ...
