Ruhumun İkizi | Yarı Texting

1️⃣6️⃣.Bölüm

Bugün benim için hiç güzel bir gün değildi. Tüm gün M'yi düşündüm. Hiçbir dersi dinlememiştim.Öyle boş boş etrafa bakıniyordum.Nasıl kendimi ona affettirebilirim diye düşündüm. Aslında aklımda bir fikir vardı ama olacağından pek emin değildim. Ama ben her ihtimale karşı deneyecektim.
Hemen eve gitmem ve akşam olmasını beklemem gerekti. Eve gider gitmez karnımı doyurdum, az ödevim vardı zaten onları bitirip güzelce giyindim. M ile ilk defa buluştuğumuz o parka gidecektim. Bana kendini kötü hissettiğinde geldiğini söylemişti. Umarım orada olur ve kendimi affettirebilirim.

Evden çıkıp koşa koşa o parka gittim. Evet tahmin ettiğim gibi o bankta bir kız oturuyordu. Onun olduğundan emin olmak için mesaj atmaya karar verdim.

Kaan: Nerdesin?

Bankta oturan kızın telefonuna bildirim gelmemişti. Belki sessize almıştır diye düşündüm. Aradım ama telefonu çalmadı. Zaten aradığımda da meşgule atılmıştı. Galiba cevap vermeyecekti. Ama ben yinede o banka oturdum.Belki biriyle konuşmak iyi gelirdi. Yanına oturduğum kız bana bakmadı. Kafasını dizlerine gömmüş oturuyordu.Sesini bile çıkarmadı. İkimizde konuşmuyorduk. Taaa ki ben anlatasıya kadar.

" Ben çok kötü bir şey yaptım." Kız hala cevap vermeden dinliyordu.

"Beni seven birinin duygularını incittim. Hemde istemeden. Zaten isteyerek asla incitmezdim onu. Çünkü o bana çok değer veriyor. Onun kalbini kırmak istemezdim. Ama yaptım bir hata ve kendimi nasıl affettireceğimi bilmiyorum." Sonunda bir şey söylemişti. Hafifçe kafasını kaldırıp:

"Bu anlattığın kişi kim?"

"Bana gizliden yazan biri. Sadece bana onu  M diye kaydetmemi istedi. Onun hakkında başka bir bilgiye sahip değilim."

"Ona neden bu kadar çok değer veriyorsun?"

"Çünkü o bana benim ona verdiğim değerden daha fazlasını veriyor."

"Peki karşına çıksa onu sever miydin? Dış görünüşü ne olursa olsun?"

"Beni be kadar çok sevdiğini biliyorum. Onu sevmek için elimden ne geliyorsa yapardım. Ama karşıma çıkmayı pek istemiyor."

"Bence senin onu sevmemenden korkuyor olabilir."

"Aslında kendince o da haklı. Bana ne dese yeridir."

"Bu kadar kötü ne yapmış olabilirsin ki(?)."

"Onu tahmin ettim ve tahmin ettiğim kişiye yakın davrandım. Ama o tahmin ettiğim kişi değilmiş. Aslında o kişiyi ben tahmin etmemiştim. Arkadaşım tahmin etmişti ve o yakın davranmamı istedi."

"Anladım" cevabından sonra derin bir sessizlik daha ...

Sonra ayağa kalktı ve "Benim gitmem lazım." diyerek yanımdan ayrıldı.Sesi biraz tanıdıktı ama kısık gibi çıktığı için pek algılayamadım. Bizim okuldan olabilirdi.Bendeki de akıl tabi hiç adını falan sormadım. Biraz daha kaldıktan sonra eve doğru yürüdüm. Eve geldiğimde bir kadın ayakkabısı vardı. Geçen gelen kadın olduğunu düşündüm ve hiç salona girmeden odama geçtim. M'ye mesaj atmaya karar verdim.

Kaan: Bugün olanlar için gerçekten çok üzgünüm.
Kaan:Seni üzmek istemezdim.
Kaan: Kendimi sana nasıl affettirebilirim?

M: Ben seni affettim bile

/————/
Bölüm için oy sınırı 15, yorum sınırı 10. Lütfen oy ve yorum sınırlarını geçelim.
Kitap hakkındaki yorumlarınızı buraya bırakabilirsiniz.
Aklınıza takılan sorular varsa buradan veya özelden sorabilirsiniz.
Sizler benim için çok önemlisiniz. Oy verip yorum yapmaya devam edin lütfen.
Kendinize iyi bakın ;)