Ruhumun İkizi | Yarı Texting

3️⃣5️⃣.Bölüm

Yapacağınız satır arası yorumlarınızı merakla bekliyorum.
İyi okumalar :D

/——————-/
Melodiyi sokağın başından geçirdim. Evine kadar bırakmama izin vermedi. Galiba ailesi yüzünden biraz sıkıntıları vardı ve ikimizi böyle görmelerini istemiyordu. Atlattığı şeyler gerçekten kolay şeyler değildi. Ama yine de ayakta durmayı tercih etti. Aslında bazı günler farketmiyor değildim. Okula geldiğinde gözleri şiş olarak geldiği günleri hatırlıyorum ama ne zaman sormaya kalksam araya bir konuşma giriyordu yada bir şekilde geçiştiriyordu. Gerçekten ben harbi salakmışım. Düşündükçe daha da teyit ediyordum.

Eve doğru yürüdüm evde beni neyin beklediğini merak ediyordum ama bir yandan da gitmek istemiyordum zaten dün gece Aras bize gelmişti. Bizde biraz konuşup uyumuştuk. Sabah kahvaltı yapıp çıktık. Ben tüm gün Melodi ile vakit geçirmiştim. Arasda evine gitmişti. Şimdi tahminlerime göre babam eve gelmiş olmalıydı. Büyük ihtimalle yanındaki kadın da gelmişti. Adını hâlâ bilmiyordum. Aman bana ne. Her zaman yaptığım gibi odama çıkardım herhalde.

Ben bunları düşünürken eve gelmiştim. Anahtarımla içeriye girdim. Mutfaktan bir bardak su içip merdivenlere doğru yürüyordum ki babam olacak adam
"Kaan gel bakalım buraya konuşmamız gereken şeyler var." Omuz silkip odaya geçtim. Babam bir koltukta karşısına oturmamı gösterirken o kadın yan taraftaki tekli koltuğa oturmuştu. Geçip oturdum karşısına, konuşmasını bekledim. Sanki söyleyecekleri şeyi planlıyor gibi bir hali vardı. Kelimelerini toparlamaya çalışıyordu galiba.
"Bak oğlum bu konuya neden tepkili olduğunu anlamadım ama bizim kararımız kesin. Biz evleneceğiz. Tamam Sun..." direk araya daldım.

"Annemin adını sakın ağzına alma. Ne yaparsanız yapın umrumda değil. İster evlenin ister boşanın. Yeterki bana karışmayın. Ben odamdayım rahatsız etmeyin." Son sözümü söyleyip odama çıktım. Ama dediğim gibi değildi. Annem vefat edeli daha ne kadar oldu.
Ben sekizinci sınıftayken annem ve babam yemek davetinden dönerlerken kavga etmişler. Zaten birbirlerini sevmiyorlardı ama birde bu kavganın suçlusu babamdı. Medeni bir şekilde ayrılmak bu kadar zor olmamalıydı ama babam annemle sırf para için evlenmişti.

Halbuki annem babamı seviyordu ama babam anneme hiç sevgi göstermiyordu. Bu yüzden son zamanlarda sırf benim için ayakta kalıyordu. Bu çok zor bir şey olmalıydı. Şu zamana kadar hiç ciddi bir şekilde birini sevmemiştim. Çünkü annem gibi olurum diye korkmuştum. Ama şimdi öyle değil ben Melodimi seviyorum hemde hiç korkmadan. Birbirimize güveniyoruz. Ve bu güven alelade bir şey değil. Bana beni sevdiğini söylediği gün kendime söz vermiştim. -asla babam gibi biri olmayacağım- diye. Melodiye canım gibi bakacaktım. İkimizde ailelerimiz tarafımdan yaralıydık ve biz birbirimizin yaralarını en iyi şekilde saracaktık.

/————-/

Bu bölümde Kaan'ın annesinin ölümü hakkında biraz bilgiye sahip olduk ama tam olarak açık değil.

Burda sizin görüşlerinizi almak istiyorum. Sizce o araba kazasında ne olmuş olabilir?

Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum:)

Biraz kısa oldu ama :(

Kendinize iyi bakın 💛

Sizleri seviyorum bunu unutmayın. ;)