Hemen eve gittim ve üstüme güzel bir şeyler giyindim. Onunla buluşacağım için heyecanlıydım. Aslında daha ona söylemememiştim. Ama bir yandan kabul etmeme olasılığı da vardı. Ve ne cevap vereceğini öğrenmek için yazdım.
Kaan: Bu gece ilk buluştuğumuz parkta yine aynı şekilde buluşabilir miyiz?
Çok mu resmi olmuştu acaba ve yazmaya başladı.
Ruhumun İkizi: Neden buluşuyoruzki ?
Kaan: İlkinde sen istemiştin, şimdide ben istiyorum. Kaan: Lütfen beni kırma ve gel. Kaan: Saat 10.30'da seni orada bekleyeceğim.
Ruhumun İkizi: Ben bilmiyorum yani gelebilir miyim onu da bilmiyorum.
Kaan: Beni kırmak istiyorsan sen bilirsin.
Ruhumun İkizi: Orda olmaya çaılşacam. Ruhumun İkizi: Ama gelemezsem bekleme.
Kaan: Ben seni bekleyeceğim. Gelip gelmemek sana kalmış. Kaan: Görüşürüz.
Ruhumun İkizi: Of of görüşürüz.
Ben akşamı heyecanla beklemiştim. Gerçekten merak ediyordum. Sevdiğini düşündüğüm için bi kağıda "DKTT-yapma n'olursun" dan bir kesit yazıp süslemiştim. Sonra bir zarfın içine koydum. Ona verecektim. Ama hala aklımda gelmeme olasılığı vardı. Ya gelmezse. Saat gelinceye kadar bu düşüncelerle boğuşmuştum. Buçuğa on dakika vardı hemen üstüme bişey alıp çıktım evden. Biraz hızlı adımlarla ilerliyordum. Parka gelmeme az kalmıştı Melodi'yi görmüştüm. Hızlı hızlı ilerliyordu. Bende adımlarımı hızlandırıp yanına gittim. Beni gördüğüne baya şaşırmıştı.
"Nereye gidiyorsun?" "Eve gidiyordum. Sen nereye ?" "Bir işim vardı. Nerden geliyorsun böyle?" "Hiiç markete gitmiştim." Ama elinde poşet vesaire hiçbir şey yoktu. Fazla irdelemedim. Galiba yakınlarda oturuyordu. Vedalaştık sonra ayrıldık. Ben parka varmıştım. İlk günkü banka oturdum ve beklemeye başladım.
Gelmemişti. Saat 10.37 olmuştu. Hala gelmemişti. Ama ben bekleyecektim. Gelmese bile bekleyecektim. Arkamda bir çıtırtı duydum. Belki odur diye dönmedim. Sonra telefonuma bildirim geldi.
Ruhumun İkizi:Vazgeçmeyecektin değil mi?? Ruhumun İkizi: Gelmesem bile bekleyecek miydin?
Bende konuşmaya başladım. "Bekleyecektim. " Sonra yanıma oturdu. Yüzü baştaki gibi kapalıydı. Ben konuştum. "Sana bir şey verebilir miyim?" Dediğim şeye başını salladı. Bende zarfı çıkarttım ve verdim. Aldı ama galiba şimdi açmayacaktı. "Açmayacak mısın?" Telefonunu çıkarıp yazmaya başladı.
Ruhumun İkizi: Şimdi mi açayım?
"Sen bilirsin. Ne zaman açmak istersen." Açmaya başladı. Kağıtta yazan şeyi okumuştu. Bana yazıyordu. Ama elleri titriyordu.
Ruhumun İkizi: Twşekkğr ederşm.
Ne demeye çalıştığını anlamıştım ama keşke konuşsaydı. Ama konuşmayacağını biliyordum. "Önemli değil. Seveceğini tahmin ettim."
Ruhumun İkizi: Sevmek ne demek bayıldım.
Hafiften güldüm.Sonra yine uzun bir sessizlik oldu. Gitmek için ayağa kalkmıştı. "Seni ne zaman göreceğim?"
Ruhumun İkizi: Az kaldı. Ruhumun İkizi: Biraz daha sabretsen.
"Dediğin gibi olsun bakalım. Ama çok uzun sürmesin lütfen."
Ruhumun İkizi: Çok uzun sürmez merak etme Ruhumun İkizi: Biraz geç oldu gitsem iyi olur.
"Geldiğin için sevindim." Bu sefer ben yanına gittim ve arkasından sarıldım.Evet kalbim biraz hızlı atıyor olabilir şuan. Biraz öyle durduktan sonra ayrıldım ve o da parkın çıkışına doğru yürüdü. "Beni asla bırakma olur mu?" Dediğim şey ile durdu ve yazdı.
Ruhumun İkizi: Seni asla bırakmayacağım.
****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aras 💚💖
/————/ Kitap hakkındaki yorumlarınızı buraya bırakabilirsiniz.
Çook seviliyorsunuz bilin istedim. Kendinize iyi bakın. ;)
