Kaan: Bugün olanlar için gerçekten çok üzgünüm. Kaan: Seni üzmek istemedim. Kaan: Kendimi sana nasıl affettirebilirim?
M: Ben seni affettim bile
Kaan: Neee! Kaan: Nasıl? Kaan: Ne zaman? Kaan: Ne oldu? Kaan: Ben hiçbir şey anlamadım.
M: Tamam sakin ol biraz M: Anlatıyorum M: Senin o parkta konuştuğun kişi bendim. M: Telefonum yanımda olmadığı için aramalarını ve mesajlarını görmedim. M: Ve ne kadar pişman olduğunu kendin bana anlattın. (Görüldü)
O zaman kendime tonlarca küfür ettim. Resmen M ile birlikte oturup onu konuşmuştuk. Ve sesine, yüzüne daha doğrusu hiçbir şeyine dikkat etmemiştim. Off ne kadar bahtsızdım böyle. Sonra M'ye cevap vermediğimi farkettim. Hemen yazdım.
Kaan: Gerçekten kendimi şu anda öldürebilirim. Kaan: Ya nasıl böyle bir şey olabilir. Of of
M: Hey ne öldürmesi. Saçma sapan konuşma. M: Sadece ben olduğumu bilmeden benimle konuştun.
Kaan: Şaka yapmıştım. Kaan: Bu kadar iyi kalpli olmak zorunda mısın? (Görüldü) Kaan: Ama sen ne dersen de şu an çok rahatladım. Kaan: Bir an gerçekten bir daha yazmayacaksın sanmıştım.:(
M: ;)
Kaan: Artık gönül rahatlığıyla uyuyabilirim. Kaan: İyi geceler M.
M: İyi geceler Kaan. Rüyanda beni gör. M: :)
Aslında bir yandan beni affettiği için mutluydum. Ama onunla konuşurken hiçbir şeyine dikkat etmediğim için kendime sövüyordum. Resmen onunla konuşmuştum. Belki okulda falan konuşmuşluğumuz vardır ama şimdi daha farklıydı. Kendime o isteyinceye kadar aramayacağıma söz verdim. Deniz'in aklına uyduk başımıza gelmeyen kalmadı. Artık rahat bir uyku çekebilirdim. O gece rahat uyuyabilmiştim.
Rüyamdada bizimkilerle bir kafede oturmuş sohbet ediyorduk. He bu arada Ada ve Melodi artık bizimle takıldığı için onlarda vardı. Sonra yanıma bizim sınıftan Nergis gelmişti. Pek fazla bir samimiyetim yoktu. Yanımıza oturdu tabi bizde bişey diyemedik. Sonra kendi konuşmaya başladı. "Kaan benim sana bişey söylemem lazım ama burda olmaz" öyle deyince bizimkiler sinirlendi tabii. Mert direk lafa daldı "Ne söyleyeceksen bizim yanımızda da söyleyebilirsin." Ama Nergis bu duruma pek sıcak bakmadı. "Olmaz benim sadece Kaan'a söylemem lazım. Ondan başkasına söylemem." Aras "Kardeşimin bizden gizilisi saklısı olmaz. Ne söyleyeceksen burda söyle!"
O sırada Melodi ayağa kalktı ve "Benim acil gitmem lazım işlerim var" dedi bizim bir şey söylememize fırsat vermeden gitti. Ama galiba Ada neden gittiğini biliyordu. Ona anladım tamam der gibi baktı.
O sırada Nergis "Tamam söylüyorum." Ada "Kızım rahat bırak bizi. Senin söyleyeceğin şeyden hayır gelmez." Mert'e yalvaran bakışlar attı ve onun gitmesini istediği belli oluyordu.
Mert "Katılıyorum bencede artık gitmen lazım yoksa bu kızlar seni parçalayacak." İkizler ve Ada onaylar bir şekilde kafa salladılar. Bir mevzu vardı ama galiba tek ben bilmiyordum. Onlar atışmaya devam ederken Nergis ayağa kalktı ve bir şey demeden yanımızdan ayrıldı. Ben hala olayı anlamamıştım ve merak ediyordum.
Onlara sormaya karar verdim. "Sizin benden sakladığınız bir şey mi var?" Mert "Yok canım biz senden bişey saklarmıyız." Sonra diğerleri benim farkettiğimi anlayınca Aras lafa girdi. "Her şeyi zamanı gelince öğreneceksin. Ama şimdi ne kadar ısrar etsende biz sana bunu açıklayamayız." Ben tam sormaya devam edecektimki alarmın sesiyle uyandım.
Kaan: Günaydın.
M: Günaydııınnn.
Sohbetten çıkıp hazırlandım ve her zamanki gibi kahvaltı etmeden çıktım. Normalde hep Arasla karşılaşırdık ama bugün onu göremedim. Kendim gidecektim galiba. Şarkı açıp yürümeye başladım. Bari M' ye mesaj atıyım. Ne yazacağımı düşünürken çalan şarkıyı yazmaya karar verdim.
Kaan: Ölebilirim yar ölebilirim Kaan: Kendimden çok sevebilirim. Kaan: Kimseye sormadan çat kapı çıkagelip hırsızın olup da çalabilirim seni.
M: Sen bana inanmazdın, ben yalancıydım. M: Görüp görmezden geldiğin bir yabancıydım. M: Pişmanlığın ortasında öncesinden utandığın M: Karmakarışık bi suç dosyasıydım.
Kaan: Parmak izlerim bulunmuş suç mahalinde Kaan: Ve neden izlerim geçmişin üzerinde. Kaan: Maalesef ben olacağım yapsalar da inceleme Kaan: Kalbinin en kuytu en ücra köşelerinde
M: Sen olacaksın zaten. (Görüldü) M : Tmm tmm geri gel. M: Ee sabah sabah noldu da yazdın?
Kaan: Yazamaz mıyım?
M: Yazabilirsin tabi. M: Dikkat et düşeceksin.
Ne beni görüyor muydu? Ne kadar istesemde kafamı kaldırmadım.
Kaan: Bakmamam gerek bakmamam gerek.
M: Göremezsinki. Ne zaman gördün zaten.
Kaan: Görmeme izin versen keşke.
M: Aman neyse sabah sabah efkarlanmaya gerek yok. Okula yaklaşıyoruz hadi görüşürüz.
Kaan: Görüşürüz.
/-----/
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Melodi'yi merak edenler olmuş galiba ;)
Kitap hakkındaki yorumlarınızı buraya bırakırsanız sevinirim. Bu sefer oy ve yorum sınırı koymayacağım. Ama lütfen yinede oy ve yorum yapmayı unutmayın. Kendinize iyi bakın;)
