Mardin'deki Öğretmen

Bölüm-1

-1 Yıl Önce-

Çok heyecanlıyım sonunda mezun oluyorum,öğretmen olacağım.Babamın çok istediği gibi öğretmen olacağım.Hem de okul birinciliği ile.Daha törene 5 saat var ama ailemin gelmiş olmaları gerekirdi.En iyisi annemi arayayım ben.

"Aloo annecim nerde kaldınız ya?"

"Az kaldı kızım otobüs mola verdi."

"Hıı merak ettim de yetişirsiniz dimi?Şoföre sorsanıza bi."

"Tamam kızım,meleğim benim sakin ol.Baban konuşuyor adamla."

"Nasıl rahat mısınız?Benim sayemde beleşe geliyorsunuz ha iyisiniz yine."

"Ahahah hep beleşçiydin zaten sen.Rahatız sorun yok hem babanda yorulmadı hiç."

"Ağabeyimler ne yapıyorlar?Uyuyorlar mı?"

"Yok kızım ne uyuması ikide bir kavga edip duruyorlar.İnsanlardan utanır oldum koca bebek bunlar."

"Tamam annecim öptüm hepinizi sağ salim gelin inşaallah."

"İnşaallah kızım bizde öptük seni Allah'a emanet ol,dikkat et kendine."

Annem böyle konuşunca içim bir tuhaf oldu.

Evet mezuniyet için okul otobüsler kiralamıştı.Bende beleş annemlere onunla gelin dedim.Babam hemen itiraz etti.Ama sonuç olarak zafer benimdi.O da yorulmayacak hem.Neyse artık gelince öpücük banyosuyla affettiririm kendimi.Bu düşünce sinsice sırıtmama neden oldu.Çünkü babam hiç hoşlanmaz öpülmekten.

***********

Aradan 3 saat geçmesine rağmen bizimkilerden ses yok hala.Bir daha arayım bari.

"....."çalıyor çalıyor açan yok.Hepsini tek tek aradım ama açan yok.

Bu ne böyle sürpriz falan mı yapacaklar acaba bana.Ben böyle düşüncelere dalmışken çalan telefonuma baktığımda abimin aradığını görmemle hemen açtım.

"Ağabeycimm nerede kaldınız ya gözüm yollarda kaldı bak."

"Alo,iyi günler ben Memur Murat hanım efendi telefonun sahibi cevap verecek durumda değil.Gelseniz daha iyi olur"

"Ne ne ne saçmalıyorsunuz siz ne demek bu bu şaka falan mı?Hiç komik değil kamera nerde?" Aklıma her türlü şey geldi.Senaryolar beynimden gözlerimin önüne dökülüyor.Camları açıp dışarı bakıyordum bu arada.Telefondaki memurdan cevap gelmeyince tekrar konuştum.

"Bana bir adres verin o zaman.Hemen geleyim"

"Bayan sakin olun ---hastanesine gitmelisiniz.Gerekli bilgiyi edinebilirsiniz oradan"

Memur telefonu kapattığında ben hala kulağımda telefon camdan etrafa bakıyordum.En sonunda aklıma gelen soruyla daha da fena oldum.Ya onları kaybetmişsem tamamen sanki hiç olmamış gibi gitmişlerse.Olur mu canım öyle şey.Kendine gel Miray bazen çok aptallaşıyorsun bunu biliyorsun değil mi?Ama engel olamıyorum beynim sussa kalbim devreye giriyor.Neydi prensiplerimizden birisi olmasından korkma yoksa şüphesiz başına gelir.Her adımımda besmele çekerek ilerlemeye devam ettim.Biraz ilerleyince bulduğum boşluğa oturdum.Olmuyor olmuyor..

Düşünmemeye çalışarak ayaklarım titreye titreye kendimden bir haber yürüyorum,gözlerim buğulu buğulu durmadan akıyor,saçlarım yüzüme yapışmış berbat halde gidiyordum hastaneye.

En sonunda yani iki saatin sonunda hastaneye geldiğimde gözleri kıpkırmızı bir Selim görmeyi beklemiyordum.O da beni görünce üzüntü,çaresiz,şaşkınlık dolu gözleriyle bakıyordu.İkimizde bitik haldeydik.Ne yürüyor ne konuşuyor ne de bakışlarımızı kaçırıyorduk birbirimizden.İkimizde ne yapacağımızı bilmiyorduk.Tek bildiğim şey benim yüzümden bu halde olduğumuzdu.Ben o kadar ısrar etmeseydim böyle olmazdı.O otobüsle gelmezlerdi.Anlamıştım memur söyleyememiş gel gör demiş resmen bana.Artık annem,babam,ağabeyim,ablam yoktu gitmişlerdi hem de benim yüzümden.Bu düşünceler beynime istila ettikçe kahroluyordum.Katilim ben aile katili kötü kız.Buğulanan gözlerim,titreyen vücudum buz gibi zeminle buluşunca irkildim.Acaba onlarda böyle olmuşlar mıydı?Acaba korkmuşlar mıydı?Acaba canları yanmış mıydı?Bunları düşünürken ağzımdan 'katilim,benim yüzümden' gibi kelimeler döküldü.Bu sırada Selim gelmiş beni kucaklamış göğsüne bastırıyordu.Hıçkırıklarımın ardı arkası kesilmiyordu.Kafama düşen sıcak damlayla irkildim.Ahh Selim biricik kuzenim,kardeşim,ağabey duygusal çocuğumuz ağlıyordu.Hep böyleydi bu duygusaldı bu huyunu sevmezdi hiç.Bir tek benim ve ağabeyimin yanında ağlardı..