Ruh Adası

8. Bölüm - GECEM KAN

Eve geldim. Annem akşam yemeğini hazırlamıştı. Yemekler hiç içime sinmemişti doğruyu söylemek gerekirse.

" Ben bunları yemem anne " diye sitemli bir şekilde konuşmaya başladım.

Annem, "Nedenmiş? Beğenemedin mi beyefendi ?"

Annem bana sesini yüklemişti. Yemezsem kesinlikle kavga edecektik.

O yüzden yavaşça kaşığı alıp tiksinerek yemeğe başladım.

Annem biraz sakinleşmişti bana bakarak " Burayı sevdin mi oğlum? " diye sordu yemeğini yerken .

" Biraz " derken yemeğe daha fazla tahammül edemeyip " Ben odama çıkıyorum anne " deyip odama çıktım.

Bugün öğrendiklerimizi düşününce;
Kötü bir ruh , ve bu ruhu uyandırmak isteyen birkaç ruh, bunları artık beynim almıyordu.

Yatağa uzanıp uyumaya çalışırken annemin ismimi anmasıyla koşarak aşağı indim .

Peter, " Efendim anne"

Annem, "New york' tan aradılar ve acilen oraya gitmemiz lazım .

Peter, "Neden ?"

Annem, " Şirketle alakalı bir şey. Hemen yola çıkmalıyız , en kısa sürede geri geleceğiz.

Peter, "Hayır anne ben New york' a geri dönmek istemiyorum."

Annem, "Neden Peter?"

Peter, "Burayı çok sevdim "

Annem, "Seni burada tek mi bırakayım bunu mu istiyorsun? "

Peter, " Tek kalmaktan korkmam anne, karanlıktan falan ."

Annem, " Beraber gidip geleceğiz niye karşı çıkıyorsun bu kadar?"

Peter, "Burayı seviyorum dedim ya anne. Hem beni merak etme uslu uslu seni beklerim"

Annem pes etmişçesine tek gitmeyi mecbur kaldı.

Kısa sürede hazırlandıktan sonra beni uzun uzun tembihledi.

" 2 gün içinde geleceğim bebeğim, birşey olursa beni ara tamam mı?" dedikten sonra yanağımdan öpüp evden gitti.

Annem gitti. Bende uykumun gelmesiyle odama çıktım .

İlk kez yalnız bir gece geçirecektim. Biraz korkmuyor değilim ama yalnız kalmak için yeterince büyümüştüm.

Yavaşça yatağıma uzandım ve yalnızlığın verdiği hafif bir korku ile uykuya daldım.

Gece yarısı saat 3'te birden uyandım.
Midem biraz kazınmıştı. Bunu gidermek için mutfağa indim.

Biraz birşeyler atıştırdıktan sonra odama çıkarken tam karşımdaki perde birden sanki içerde rüzgar varmış gibi dalgalanmaya başladı.

Perdeyi düzeltmek için pencereye yaklaştım, perdeyi tuttum ve dışarı bakma ihtiyacı duyup dışarı baktım.

Aman Tanrım!! Bakmaz olaydım. Geçen gece odamdaki pencerede gördüğüm iğrenç şey önümde belirdi.

Korku ile yere düştüm. Koşarak mutfağa koştum.

Mutfaktaki masanın üstüden olan bıçak benim görmediğim biri onu yere atmış gibi yere düştü.

Aman Tanrım!! Bu nasıl oldu? Hemen ardından bıçak tekrar kendi kendine hızlıca masanın üzerine geri geldi.

Korkunun tamamen esiri olmuştum.
Bıçak masanın üstünde sağa sola hareket etmeye başladı.

Aniden önümde simsiyah bir beden belirdi.

Masanın üzerindeki bıçağı alıp bağırarak bana sapladı.

Olamaz...Kıpkırmızı kanım yerlere akmaya başladı.

Bıçak çok canımı acıtıyordu. Bıçağı çıkarmalı mıyım? Ne yapacağımı bilemeden bıçağı karnımdan çıkardım.

Kan çok daha hızlı bir şekilde yerlere akmaya başladı .

Neredeyse her tarafım kan olmuştu. 

Çığlık atarak banyoya koştum. Kapıyı kitledim ve karşımdaki aynaya baktım.

Aynadan yansıyan aslımı görmem gerekirken aynada yüzü kan içinde kefen giymiş biri belirdi.

Aman Tanrım!! Bana bakıp gülüyordu. Yüzü kan ve kefeninde hafif kan lekeleri vardı.

Bıçaklandığım yerin kanaması birden durdu. Yaram kapandı. Ama bu nasıl olur? Az önce kanıyordu.

Aynadaki yüzü kanlı kefen giymiş şey birden kayboldu ve arkamda belirdi.

Aman Tanrım! Arkamda!! Elini gözümün önüme doğru getirdi.
Elinde kanlı bir hançer vardı .

Hançeri aşagı indirip bana saplamaya hazırlandı. Bıçaklandığım yerden bir daha bıçaklandım. Banyonun yeri ve tüm duvarları kanımla kapandı.

Sadece aynaya kan buluşmamıştı. Ardından yüzü kanlı kefen giymiş şey aynaya yaklaştı ve içine girip kayboldu.

Acı içinde yere yığıldım.

Hançer karnımda, hala saplanmış bir şekilde duruyordu. Bu sefer çıkarırsam kan kaybından ölebilirim.

Hançeri dokunamadım. Ama hançer içimde ve bu canımı çok acıtıyordu.

Kanım durmuyor... Çok kan kaybettim. Her an bayılabilirim.

Kanımın tamamen vücudumdan ayrıldığını hissediyorum. Her tarafı kan dolu banyoda her tarafım kanlı bir şekilde ölümü bekledim...