Tek DİLEĞİM Sensin

7 Bölüm

                                  Dİleğin anlatımı------------------------------------------

Hastaneye geldiğimde kesinlikle tedavi olmayacağım konusunda kararlıydım.Çünki ümid edip sonar ümitlerim puç olsaydı dayanamzdım , en iyi hiç ümitlenmemekti. Barışla doktorun yanına gittik ,ikiside beni ikna etmek içi çok çaba sarf ettiler. Ama ben kararlıydım ta ki onu görene kadar… O küçücük kiz çocuğu…. Sanki kendi çocukluğumu görmüştüm onda… Benim çocukluğumda olduğum gidi şen şakrakti sesi…Hem gülüyor hem güldürüyordu. Ama kapıya yaklaştıkca gördüklerimle sanki olduğum yere çivilenmiştim…Küçücük beden bu yükü nasıl taşırdı. Ben bile onu görünce halime şükrettim. Acaba doğuştanmı böyleydi, yoksa bunu ona birimi yapmıştı bilemiyordum. Ama kesinlikle öyrenecektim. Eger bunu ona yapan birisiyse doğduğuna pişman olacaktı. Ölmek için yalvaracaktı. Tam kapıdan uzaklaşmaya yeltenmişdim ki, bir ses duydum “Gitme”. Ona doğru döndügümde buz mavisi gözlerle karşılaştım. Tıpkı bana benziyordu. Gözleri, Saçları hatta teni bile ayni benim gibiydi. Bu tesadüf ola bilirmiydi. Bu kadar benzerlik…. Çok şaşırmışdım… Kollarını bana doğru açtığını gördüğümde kucağıma gelmek istediyini anladım. Hemen yanına gidip onu kollarımın arasına aldım. Yıllar sonar ilk defa bu kadar huzurlu hiss ediyordum kendimi. Bu küçücük kollar beni sardığında Kaybettiğim huzurumu, mutluluğumu bulmuştum ve ondan vazgeçmeyeçektim. Benden biraz uzaklaşıb yüzüme baktı “sen bana benziyosuuun”  dedi . Evet gerçekten de bir-birimize çık benziyorduk.Sonra yüzümü ellerinin arasına alıp gözlerime baktı, yanaklarımdakı yaşları silerek bana kocaman sulu bir öpücük verdi. İçim ciz etmişdi. Kendimi hem çok iyi , hem de bir o kadar kötü hiss ediyordum. Elini saçlarımda dolaştırdı. Gözleriyle gözlerime bakarak “ senin saçlayında benimki gibiymiiiş, sende mi günesin kızısııııın?” dedi.

“Evet  bitaneem.. Adın ne senin güzelim?”

“Duyuuu, senin”

“Dilek”

Küçün kız yüzünü asarak bana baktı, “Biliyomusun benim hiiiç aykadaşım yook, sen benimleee aykadaş oluymusun?” Gözlerindeki umudu canımı öyle yakıyordu ki, onun ümiitlerini kıramazdım.Durunun yüzünü okşadım önce , sonra burnunun ucuna küçük bir öpücük kondurdum ve “ biliyomusun benim de hiç arkadaşım yok, sende benim arkadaşım olurmusun.” Dedim. Küçük kızın gözleri kocaman açılmışdı “oyeeey baba bak benim de aykadaşım vay aytık. Hemde bana benziyoo” dedi.

“Evet güzel kızım”

“Bana masal okuymusun Diyek?”

“Tabiki okurum  bebeğim , seç bakalım hangisi olsun?”

“Bu oysun, hem onun da saçlayı bizimki gibiymis bak.”

“Hmmm demek altın saçlı kız, peki hadi okuyalım bakalım.”

Masal kitabını elime alıp okumaya başladım. Pür dikkat beni dinliyordu. Anladığı gözlerinden belliydi. Ben okudukca bazen gülüyor, bazense o güzel gözleri kederle doluyordu. Masalı bitirdiğimde “Evet güzelim söyle bakalım, beyendinmi masalı?” dedim.

“Eveeet, Ama o kötü kadın neden öyle yapmış kii, Bukle ona bişey yapmamıştıııı “ dedi.O an anlamıştım birileri bu küçüğün canını çok yakmışdı.Onun gözlerindeki kederi yok etmek güvende olduğunu hatırlatmak için -“Bak tatlım bazen karşımıza kötü insanlar çıkar, zorluklara göğüs germemiz gerekir. Ama ailemiz, sevdiklerimiz hep yanımızda olurlar, bizi o kötü insanların ellerine bırakmazlar.”-dedim.

“Ben çok koykmustum biyiyoymusun. O kötü adamyay beni kaçıydıklayında. Çok ağyamıstım, ama kimse yoktu yanımda, kimse eyimi tutmamıstı.”