Hani bazı anlar olur,"Ben tükeniyorum,geri dönüş yok" dersin ve karşına birisi gelir, "İşte beni bu bataklıktan çıkaracak kişi" diye içine oturur. Değer görür,bir yandanda korkarsın "Ya gün gelirde kaybedersem" ve dediğin gerçekleşir o bitik hayatın daha da bitik bir hâle gelir.. İşte bende çok korkuyorum,ya bağlanıpta benim hiç bu kalbime konuk olmamış o kişiyi kaybedersem
Odamda otururken bir gün canım sıkılmıştı,bir edebiyat sayfası açıp,paylaşım yapmak istedim.Aslında amacım stalklamaktı evet stalklamaktı.Kişisel hesabımda engelliydi ve engeli kaldırırsam büyük ihtimalle yanlış anlaşılacaktım,yo yo aslında doğru anlaşılacaktım çünkü seviyordum.Sayfayı açtım 1-2 hafta takipçi kastım. Kendi paylaşımlarımı hazırlıyordum 2 hafta sonunda 267 takipçiye ulaşmıştım.Cesaretimi topladım ve takip isteği attım,o kadar çok heyecanlandım ki kelimeler kifayesiz kaldı,bekledim, bekledim istek atmamıştı,kabul edene kadar internetten biraz video izlemeye karar verdim.O anda bir bildirim geldi,içimden "Aha,kabul etti herhalde" dedim ve bir baktım Bildirim (1 Yeni Mesaj) heyecanla mesaja bakmaya yeltendim heyecanın yanı sıra büyük bir korkuda vücudumu sarmıştı.Tıkladım ve yine mi hüsrannn :)
Onur:"Nabün lann denyo" Ben:"Öyle oturuyüm,sen nabüğün" yalan söylüom kankam, sevgilinin takip isteğimi kabul etmesini bekliom. Onur:"Dışarı çıkcağm şimdi,onla buluşacam" Onur bilmeden kalbimin en derin yerine hançeri sapladın biliyon mu kanka ? Ben:"Tamam kankam keyfine bak,ii vakit geçirirsin inş" :( Ah be güzelim metrelerin gözü kör olsun aminnn Bildirim (1) mesaj kutusundan çıkıp,bildirimlerime baktım (didar.****) Takip isteğinizi kabul etti. Evet isteğimi kabul etmişti ama ben olduğumu bimiyordu,beni pislik stalkçı beniii :) Direk yan hesaba geçip profiline girdim ve resmini gördüm,ellerim titremeye başladı,o güzel gözleri bana bakmıyor olabilirdi,aramızda "1167 KM" olabilirdi ama ben onu seviyordum,ben normalde bir aşk insanı değildim,ama nasıl aşık olduysam "Adidas" markasını görünce Aklıma gelecek kadar seviyorum "Adidar" diye okuyorum bazen o kadar çok seviyorum ama..Uzak hemde çok,keşke bir gün kokusunu içime çeke çeke,uyuyabilsem öyle sarılma fırsatım olsun ki bir daha o 2 kolun arasından çıkamayacak kadar...
(1 Hafta Sonra)
Neredeyse her günüme onla uyanıyordum,yüzümü yıkamadan üstümden yorganımı çekip,paylaştığı hikayelere bakmaktı ilk işim daha sonrada o uyku mahmuru gözlerimle hayatımda görüp,görebileceğim en güzel gözleri seyrediyordum uzunca,evet gene bugünlerden biriydi,gözlerimi açtım ve telefonumda birikmiş onca bildirim vardı.Ama dikkatim sadece birini çekti.
"didar.**** canlı video başlattı"
Refleks olarak direkt tıkladım ve onu gördüm bir şeyler anlatıyordu kulağım kesinlikle orada değildi,sadece gözlerim,gözlerine odaklanmıştı sanki gözlerimi karantinaya almıştı.Evet neredeyse 1 saat süren canlı yayınını hiç gözümü ayırmadan izledim bitmişti,gözlerimi telefondan ayırıp odamın karşısındaki saate çevirdim saat 14:32'yi gösteriyordu.Ve bende sanırsam 3 saat önce kalkmıştım ve daha yüzümü yıkamamıştım.Aklımda bir anda bir şey dank etti.
"Bu akşam abim gelecek."
1 saat sonra abim iniş yapacaktı ve yanına onu karşılamaya gitmem lazımdı,ama bir sorun vardı. Ben daha yataktan bile kalkmamıştım,telaşla yataktan kalktım elimi yüzümü yıkadım,aynanın karşısına geçtim saçlarıma elimle şekil verdikten sonrada gri tişörtümü üzerime geçirdim altıma bir kot giyip mutfağa geçtim dolaptan bir kaç tane zeytin ve bir kaç kaşıkta nutella yedikten sonra direktman evden dışarı çıktım.Durağa doğru ilerledim,ve havaalanına giden otobüsün durağa gelmesini bekledim yaklaşık 5 dakikalık bir bekleyişten sonra havaalanına gidebilen otobüslerin birisi durağa yaklaştı,otobüse binip kartımı bir kişilik bastım ve malum ses
"Dürüd"
gerçekten şu makineden çıkan sese o kadar çok bayılıyorum ki,saçma olabilir ama bir keresinde bu sesi canlı canlı duyabilmek için dolmuşa bindim ne saçma değil mi ?
Otobüs havalimanına yaklaşıyordu abim yaklaşık 5-10 dakika sonra iniş yapacaktı.Hızlı bir şekilde içeri girdim koltuklardan birine oturdum etrafıma baktım.Ağlayan insanlarından tut,gülen insanlara her durumda insan vardı.O arada aklıma bir düşünce takıldı acaba bende bir gün şu uçakların birine binip ve kodumun mesafelerini aşıp ona ulaşabilecek miydim ? Acaba dudakları dudaklarıma değecek miydi,elleri ellerime değecek miydi ? Onla göz göz bakışabilecek miydim ? Ben bunları düşünürken o sırada kulağım anons sesine takıldı.
"6 Numaralı Uçak İniş Yapacaktır,Bizi Tercih Ettiğiniz için teşekkürler." diyordu bahsettiği uçak abimin uçağıydı.Hızla piste doğru koştum uçak iniş yapmıştı.Uçağın merdivenlerinden insanlar iniyordu ve en son abimde inmişti ellerinde bir valiz ve çokça sayıda naylon poşetler vardı.Poşetlerin içinde ne olduğu ile ilgili hiç bir fikrim yoktu.Büyük ihtimalle hediye getirmişti.
Abime doğru koştum ve sarıldım hemde öylesine sarıldım ki,kokusunu içine çeke çeke çünkü bana kalan tek insan oydu hayatımda bana destekçi olan tek insan oydu,o benim herşeyimdi.Sonrasında abime klasik sorulardan başlayarak sormaya başladım.
"İyi misin,rahat geldin mi."
"Oldukça iyi bir yolculuktu velakin ilk yolculuğum olması sebebiyle haliyle,mide bulantıları yaşadım fakat şimdi iyiyim.Peki sen ben yokken nasıldın ?
"Sıkıcıydı,seni merak ettim,kısacası iyiydim." İnanma abi kardeşin taa 1167 Km uzaklıktaki bir İstanbul Kızı'na aşık oldu,bu arada tek seni değil birde onu merak edip durdum.
"Tamam abim,eve gidelimde bana şu güzel yemeklerinden yap çok açım birde sana bir sürprizim var,ellerimdeki poşetlerden anlamışsındır zaten."
"Yoksaa o hayalim olan şey mii ?" Dedim.Ve abim gülümseyerek
"Evet o hep hayalin olan mini bir teleskop aldım bak şu büyük poşette."Elleri ile işaret ederek siyah büyük bir poşeti göstermişti,gerçekten çook çok sevinmiştim,artık geceleri evimizin balkonuba çıkıp,gezegenleri yıldızları yakından izleyebilecektim. "TEŞEKKÜRLERR Canım abimm." Diyerek bir daha sarıldım.Teşekkür fasılları bittikten sonra bir taksi çevirip evimize dönmek üzere yolculuğa başladık.15 dakika süren bir yolculuktan sonra ihtişamlı evimiz gözükmüştü evet,evimizin konumu çok kötü olabilirdi ama itiraf etmeliyim ki evimiz Gaziantep'in en güzel yapılarındandı,neyse eve girdik,telefonuma onlarca bildirim yağmıştı.Telefonu açıp ekrana baktığımda "didar.****'den (3) yeni mesaj var." Bildirimi gördüğümde kalbim sanki 200 atıyordu.Mesaj bildirimine tıkladım anında,üst üste şu şekilde mesajlar vardı. Didâr:"Hiç canlı yayınlarımdan çıkmıyorsun,gönderilerimede like falan attın." Didâr:"Kimsin çok merak ettimde ? 😂"
Ne diyeceğimi bilmiyordum daha doğrusu bu iki mesajın hayatımın tam anlamıyla dönüm noktası olacağını hiç bilmiyordum..
2.Bölüm Son
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
