4 Rakam

Bebek

Selaaaam bu bölümün içinde 2 bölüm olacak ve final bölümümüz olacak,bu kadar erken gerçekten veda etmek istemezdim ama,gerçekten ben yazdıkça kötü oluyorum.mazur görün :)))

                                                                      20.Bölüm 

(1 Yıl Sonra Yazarın Gözünden)

"Sevgilim seninle bir şey konuşmamız lazım." Mehmet koltuğundan ayağa kalkıp Didar'ın yanaklarını elleri arasına aldı ve "Önemli bir şey mi" Diye sordu "Nasıl anlatacağımı pek bilmiyorum,yani sen kabul edecek misin bilmiyorum ama ?" Mehmet'in yüzü bir anda telaşlandı "Anlat sevgilim,hadi dinliyorum bebeğim" Didar dudağının altından "Ben" dedi ve yine devam etti "Ben hamileyim" Mehmet sevincinden havalara uçmuştu "Sevgilim niye bunu daha önce söylemedin ?" Didar sanki bir şeyler saklıyordu "Bilmiyorum,korktum,yani daha erken değil mi" Mehmet şaşırmış ifadeyle "Eğer istemiyorsan aldıralım,anneliğe hazır değilsen aldıralım." Didar üzgünce "Yaşamasını istiyorum" Dedi Didar'ın bu üzgünlüğünün altında yatan sebep neydi ?

(Didar'ın Gözünden)

Karnımda bir bebek var ve bu ondan değil bu bebek başka bir kişiden,son zamanlarımda hayatıma giren Ezgi'ninde yeni tanıştığı Murat'tan ama Murat'la ne yakınlaşmaya tenezzül ettim,nede yakınlaştık,Murat ikide bir Mehmet'ten ayrılmamı ve annelerine söylediğini,evleneceğimizi söylüyor,hayatım o kadar çok kötüye gidiyor ki,daha hiç yakınlaşmadığım Murat denen adamdan bir bebeğim olacak ve Mehmet'in bundan haberi yok,birde baba olacağına seviniyor,kalbim gerçekten söylediğimde duracak gibi oluyor,bu aralar yanımdan hiç ayrılmıyor ve hayatındaki en mutlu anları yaşadığına yemin edebilirim.Belki Mehmet Murat diye bir arkadaşım olduğunu bilse bile Murat'ı öldürür ama,daha ondan bile haberi yok..

"Yeni Mesaj(2)Murat"

Murat:"Bu gece hazırlan"

Murat:"Kaçıracağım." Kan beynime sıçradı ve hemen yazmaya başladım

Ben:"Ne diyorsun sen,hiç bir yere götüremezsin beni,sen kim oluyorsun."

Murat:"Beni zorlama bebeğim,yoksa o yanındaki çocuğada bir şeyler yapabilirim." Hayatımdaki en kötü anlardan birisiydi,hiç bir yere gitmek istemiyordum,Murat benden 3  Mehmet'ten 1 yaş büyüktü,ve kalıplı ve sözüm söz birisiydi,napacağımı bilmiyordum.Gece yaklaştığında Mehmet ve Ezgi televizyon izliyor arada sıradada Mehmet beni kesiyordu,bir an sordu "Neden bu kadar üzgünsün sevgilim,bak bebeğimiz olacak,eğer gerçekten anneliğe hazır değilsen aldırabiliriz." Ezgi'de katılarak söylendi "Katılıyorum Memo'ya,eğer gerçekten istemiyorsan aldırabiliriz kankam" Ne deseydim bilmiyordum Mehmet'e nasıl anlatacaktım bu durumu nasıl diyecektim " Bu çocuk senin değil" diye nasıl başına yıkılmış dünyası,belki bir daha yıkılacaktı.Bir yandanda Murat'ın gelmesinden telaşlanıyordum,Mehmet izin alıp üst kata doğru çıktı,artık bunu biriyle paylaşmam lazımdı Ezgi'nin yanına oturdum ve konuşmaya başladım "Ezgi sana bir şey söylemem lazım kardeşim" Ezgi telaşlı bir ifadeyle "Dinliyorum" Korka korka söze başladım "Bu çocuk Mehmet'ten değil" Öyle bir şok olmuştu ki yüzündeki ifade anlatılmaz cinstendi."Ne" dedi sadece "Ne" dedi,daha sonra devam etti "Peki kimden" Asıl bunu söylersem daha da şok olacaktı " Murat" dedim ve tahmin ettiğim gibi oldu "Olamaz" dedi."Siz n- ne yaptınız,nas- nasıl yakınlaştınızda,bebek oldu ?" Sesi titriyordu Ezgi'yi ilk defa hayatımda böyle görmüştüm "Bilmiyorum,hiç bir zaman onunla yakınlaşmadım,bu bebek nasıl oldu bilmiyorum,bu gece kaçıracağını söylüyor,napacağım hiç bilmiyorum"Ezgi bana bakarak "Git" dedi sinirliydi bir daha tekrarladı "Git" dedi ve devam etti "Eğer bu çocuk,Murat'ınsa git,eğer bir yanlışlık olduğunu düşünüyorsan seni burdan kimse götüremez,sen Memo'nun seni nasıl sevdiğini göremiyor musun,sana sevgisinden yanıyor.Seni öncelikle o bırakmaz,ama bunu ona nasıl söyleceğiz ?" Ve o anda telefonuma bir mesaj geldi,