MANKEN

Kapı açıldığında karşımda kızların kapısını görmemle bir an donakaldım. Ardından Gamze ve Hasret söylene söylene kapıdan çıkarken aklıma gelen ilk şeyi yaptım. Arkamı döndüm ve çıktığım eve kendimi attım, bu ani hareketim karşısında adını bilmediğim  adım sendeledi ve yere düştü. Düşerken de bir ayağı bana takıldığı için bende onunla birlikte onun tam üstüne düştüm. Sonuç olarak şu an evin içindeydik ve kızlar beni görmeden kapıyı kapatabilmiştik yani tanımadığım bir adamın üstünde olmaktan başka bir sorunum kalmamıştı. Birden gülmeye başlayınca sinirli ve anlamaz gözlerle ona baktım.

"Yerini çok sevdin herhalde." demesiyle sinir kat sayım şu an yurt dışında ilk benim aldığımın elbisenin pazarda çakmalarının satışa çıkarıldığını öğrenmem gibi bir seviyedeydi. Güldü ve tam konuşmaya başlayacağı sırada yukarıdan birkaç ayak sesi geldi. Kim olduğunu bilmiyordum ama bu evde bizden başka biri belki de birileri vardı. Başımı merdivenlere doğru çevirdiğim sırada ayak sesleri daha da yakınlaştı. Tam kimin geldiğini görecektim ki bizim yakışıklının konuşmasıyla yine ona odaklandım.

"Cidden yerini sevdiysen odama çıkabiliriz ama yerde yatmaktan sıkıldım artık." dedi ve kocaman bir kahkaha patlattı. Bu çocuktaki egoyu hala çözebilmiş değilim.Neyin egosuydu bu? Ha tamam şu karnında olan six packlerin egosu. Tam üstünde kalkmaya yeltendiğim sırada başka bir sesle ve bu kez kurduğu cümleyle dona kaldım.

"O Reis Bey bu kez eve manken atmışız, neydi madam adınız ? Ha Yağmur'du yanlış hatırlamıyorsam."

"Manken mi?" Aynı anda bağırdığımızda sesimiz birbirine karışmıştı.Önce merdivende duran saf sarışın ve yeşil gözlü olan gerçekten şık giyimli ve zengin olduğu her halinden belli olan çocuğa baktık. Sonra gözlerimiz birbirini buldu. Ardından tekrar bana baktı ve bu kez soruyu bana yöneltti.

"Manken mi?"